به گزارش مهر به نقل از دیجیتال ترندز، مأموریت آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ میلادی انجام شد و طی آن آخرین نمونه از خاک ماه به زمین رسید. در همین راستا پژوهشگران سازمان ناسا برای استفاده باصرفه از این نمونه ۱۱۱ کیلوگرمی روشی نوین یافته اند تا با یک دانه غبار ماه آن را بطور جداگانه تحلیل و بررسی کنند.
جنیکا گریر پژوهشگر ارشد این پژوهش و دانشجوی مقطع دکتری در دانشگاه شیکاگو در این مورد می گوید: ما نمونه سنگ های آسمانی را اتم به اتم بررسی و تحلیل می کنیم. این اولین باری است که یک نمونه ماه به این شیوه مطالعه می شود. در واقع ما از روشی استفاده می کنیم که بسیاری از زمین شناسان حتی با آن آشنا نیستند.
این روش که «توموگرافی پروب اتمی» اسم گرفته یک دانه غبار را که به اندازه قطر موی انسان است بطور جداگانه تحلیل می کند. برای این منظور یک اشعه متمرکز از اتم های باردار روی دانه غبار ماه تابیده می شود. این فرآیند کمک می کند اتم های نمونه موردنظر شکسته شده و بتوان آن ها را بطور جداگانه بررسی کرد.
با اطلاعاتی که از این روش بدست می آید میتوان یک نقشه از ساختار اتمی نمونه با رنگ های مختلف ساخت و به این ترتیب یک نقشه سه بعدی در مقیاس نانو از گردوغبار ماه ساخت.
تحلیل نمونه های خاک ماه به پژوهشگران کمک می کند تمایز میان مناطقی که تحت بارش اشعه های کیهانی بودند و مناطقی که اشعه های کیهانی با آن ها برخورد نکرده را بررسی کنند.
خاک روی سطح ماه به علت وجود اشعه ها با صخره های زیرین آن متفاوت است.