از امام جماعت مسجد محلاتی ‎ها تا مبارزه علیه مفاسد اجتماعی طاغوت

به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان،شهید فضل اللّه مهدی زاده محلاتی، فرزند غلامحسین در 18 تیرماه سال 1309 شمشی، در شهر محلات، در خانواده ای کشاورز و مذهبی چشم به جهان گشود. وی در شش سالگی، دوران تحصیل را از مکتب خانه «مدرسه میرزا» آغاز کرد و بعدها با موفقیت به پایان رساند. آن گاه به جرگه دانش پژوهان علوم اسلامی پیوست. او در سال 1324 وارد حوزه علمیه قم شد و از محضر استادان و اندیشمندان حوزه کسب فیض نموده، بهره ها جست.

آشنایی با آیت الله کاشانی

فعالیت های سیاسی شهید محلاتی، از سال 1326، و به دنبال آشنایی با فداییان اسلام و مرحوم آیت اللّه کاشانی آغاز گردید. وی در این باره چنین می گوید: «در همان سال های اوّل، در منزل آیت اللّه سید محمد تقی خوانساری با فداییان اسلام ارتباط پیدا کردم. فداییان اسلام از جمله مرحوم نواب صفوی و مریدان ایشان، به منزل آقای خوانساری می آمدند و در آن جا ضمن آشنایی با ایشان شروع به همکاری با آنان کردم».

تبلیغ و روشنگری

وی در طول تحصیل در حوزه علمیه قم، هرگاه فرصتی می یافت، به روستاها و شهرهای اطراف می رفت و به مبارزات پی گیر با استبداد و نیز به گسترش فرهنگ غنی اسلام کمک می کرد و اذهان پاک روستاییان را، از غبار نیرنگ های رژیم مستبد شاه می زدود. آن شهید والامقام، در طول ایام تحصیل و تهذیب، به مسائل اجتماعی و سیاسی اسلام نیز سخت علاقه داشت و خود را در قبال آن مسئول می دید. مبارزه با مفاسد اجتماعی و طاغوت زمان را از وظایف خود شمرده، در راه احیای این فکر در میان علمای اسلام و همگام سازی آن ها، تلاشی طاقت فرسا و قابل تحسین داشت».

مبارزه و زندان

شهید محلاتی در سال 1326 به همراه جند تن از طلاب جوان به منزل آیت الله خوانساری رفتند و برای رفتن به فلسطین و جنگ با اسرائیل غاصب اعلام آمادگی و شروع به اسم نویسی از دیگران کردند. در سال ۱۳۴۰ در مسجد محلاتی های مقیم تهران ضمن اقامه نماز جماعت در خدمت انقلاب و مبارزه حضور و فعالیت چشمگیر داشت و از این پس تا زمانی که انقلاب پیروز شد. بیش از ۱۵ بار به زندان افتاد و مدت ها تحت تعقیب بود که گاه مجبور به مخفی سازی خود می شد. وی در سال 1340 به تهران عزیمت کرد و ضمن اشتغال به کارهای علمی، فرهنگی و تبلیغی، همواره در صحنه های مختلف به مبارزه با دستگاه طاغوتی پهلوی و همچنین ساماندهی و حضور در تظاهرات مردمی بر علیه شاه می‌پرداخت و نهایتا در جریان ورود حضرت امام(ره) به میهن اسلامی، از اعضای کمیته مرکزی استقبال بود.

در آستانه 22 بهمن 1357، این «صدای انقلاب» بود که از حنجره شهید محلاتی به عنوان نخستین سخنگوی انقلاب، پیروزی نهضت و استقرار نظام الهی را در کشور از رادیو به ملت مسلمانان نوید داد. این شهید به علت سابقه درخشانش، مورد اطمینان حضرت امام خمینی(ره) بود و مسئولیت‌های اجرایی مختلفی مانند معاونت کمیته مرکزی انقلاب و نمایندگی ایشان در مراسم باشکوه حج ابراهیمی در سال 1358 را بر عهده داشت.

نمایندگی مردم محلات در نخستین دوره مجلس شورای اسلامی و مسئولیت نظارت، کنترل و هدایت سپاه پاسداران از بدو تشکیل آن از مسئولیت های دیگر شهید محلاتی بود اما آنچه این شهید بزرگوار را در کار بزرگ ارشاد و هدایت سپاه توفیق بخشید، علاوه بر جایگاه قانونی نمایندگی امام در سپاه ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری و محبت درونی، دلسوزانه و خالصانه وی به پاسداران بود که اعضای سپاه به او از دید مُرشد و پیر راه می‌نگریستند و این سوز درونی به او تحرک و تلاشی فراوان می‌بخشید که متجاوز از هزار برنامه آموزشی توجیهی، تربیتی و اخلاقی به شکل‌های مختلف سخنرانی و دستورالعمل از ایشان به یادگار مانده است.

شهید محلاتی، سپاه پاسداران را پرتوان و شکیبا می‌خواست و پشتوانه این آرزو، تلاش بی امانش بود. او در یکی از مصاحبه‌های خود در مورد سپاه می‌گوید: «ان شاءالله سپاهی بسازیم که دشمن هوس نکند علیه انقلاب اسلامی توطئه کند».

وی در مورد نقش دین و روحانیت در سپاه می گوید:«سپاه و روحانیت دو ارگان هستند که باید با هم حرکت کنند که در رأس آنها، امام یعنی مقام روحانی است که سپاه تابع اوست. روحانیت و سپاه باید باهم اختلاط داشته باشند. سپاه باید فکر، عقیده و مذهب را از روحانیون بگیرد و از وجود آنها استفاده کند».

زهد و ساده زیستی همراه با معاد اندیشی شهید محلاتی سبب شد که در وصیتنامه خویش چنین بنویسد: «یک پنجم کل دارایی مرا به حضرت امام بدهید؛ زیرا خوف آن دارم که این مقدار که به دست آورده‌ام، در شأن زندگی طلبگی من نباشد و فردا در آستان عدل الهی باید پاسخگو باشم».

روحانی بزرگوار، شهید محلاتی در عرصه‌های متفاوت حضور داشت. علاوه بر حوزه و مجلس رزمندگان جبهه‌های نورانی نبرد نیز، او را بر دل و بردیده داشتند؛ چون حضورش در میان دلیران صحنه جهاد، یاد امام را تداعی می‌کرد.

آشنایی با رزمندگان، جانبازان و شهیدان، شعله عشق به شهادت را هر روز در نهاد او افروخته‌تر می‌ساخت و سرانجام دشمنان ایران اسلامی که توان رویارویی با رزمندگان دلیر اسلام را در جبهه نبرد نداشتند، در اول اسفند سال 1364 برای جبران شکست در عملیات والفجر8، در نزدیکی اهواز با دو فروند جنگنده به هواپیمای مسافربری «آسمان» که جمعی از دلباختگان مکتب عشق را به مقصد می‌رساند، حمله کردند و دست پلید خود را به خون این عزیزان آغشتند.

پیکر پاک شهید محلاتی، روز سوم اسفند سال 64 پس از تشییع باشکوه، در حرم حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.

حضرت امام(ره) در بخشی از پیام خود به مناسبت شهادت شهید محلاتی فرمودند: «...امید آن است حجت‌الاسلام حاج شیخ فضل‌الله محلاتی، شهید عزیز را که من و شما او را می شناسیم که عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت یکی از چهره‌های درخشان انقلاب بود و در این راه که راه خداوند است، تحمل سختی‌ها کرد و رنج‌ها کشید و با قامت استوار ایستادگی کرد، اجازه ورود در محضر شهدای صدر اسلام مرحمت فرماید.»

پایان پیام/40