مهارت بافت جاجیم انگشتی بیرجند در لیست میراث معنوی کشور قرار گرفت

سید احمد برآبادی اظهار کرد: جاجیم نوعی گلیم است که در اصطلاح بومی جَجُم (Jajom)اطلاق می شود و ظاهراً لفظ ترکی بوده و در واقع جاجیم گلیمی است که در آن از تارهای اضافی بهره می‌جویند و در پدید آوردن طرح و نقش از تار نیز همچون پود کمک می‌گیرند.

وی افزود: این بافته از پشم تابیده الوان است که عرض آن معمولاً حدود 20 تا 35 سانتیمتر بوده و در قدیم در اکثر روستاهای خراسان جنوبی بافت آن معمول بوده و برای تأمین مصارف مورد نیاز زندگی در بحث البسه و مایحتاج زمستانی کاربرد داشته است.

به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی، برآبادی اظهار کرد: در روستای اوجان شیوه بافت جاجیم با دستگاه‌هایی شبیه دستگاه‌های پارچه بافی بوده و دارای کُلِ کار( محل قرارگیری بافنده و تجهیزات دار) و سایر اجزاء دارهای پارچه بافی است.

وی بیان کرد: شیوه نقش‌اندازی آن با استفاده از گُله کردن چله و نحوه پدال زدن تعیین می‌شود که این مورد عمومیت داشته، اما در جاجیم انگشتی روستای اوجان، علاوه بر موارد مذکور، با کمک انگشتان دست و گرفتن متناوب تارها در رج‌های مختلف نسبت به ایجاد نقش های متنوع تر و مشکل تر اقدام می‌کنند.

وی ادامه داد: نقش‌های به کار رفته در جاجیم اوجان دارای زیبایی منحصر بفرد بوده و نسبت به نقوش سایر مناطق استان متفاوت تر هستند.

مسئول حوزه پژوهش اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی تصریح کرد: نوع نقش‌ها بالغ بر10 نمونه اصلی بوده که می‌توانند در ترکیب با یکدیگر تنوع نقشی زیادی ایجاد کند؛ از جمله این نقوش می‌توان به تخته کَلو، تخته خُورد، تخته خید، گل تفتونی گل ُبر، تخته کَج کَج و... اشاره کرد.

برآبادی گفت: رنگ‌های مشکی و سبز و قرمز رنگ‌های غالب در جاجیم اوجان بوده و دلیل استفاده از این رنگ‌ها، زیبایی و برجستگی بیشتر این رنگ‌ها در مشخص کردن نقش است.

وی با بیان اینکه قدمت جاجیم اوجان بر اساس مصاحبه‌های میدانی و مستندات تاریخی به بیش از 200 سال می­‌رسد، یادآور شد: این مهارت در ۲۹ بهمن جاری در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسید.

انتهای پیام