اجکت

لبریز از اضطراب و از استرسی وقتی که به انتخاب آخر برسی ، هنگام جدا شدن رسید ست انگار کابین تو را ترک کنم با اجبار هر چند که همراه تو بودم یک چند از گرمی اغوش تو دل باید کند از تو وَ تمام شاعر:محمدرضا ملکی

لبریز از اضطراب و از استرسی
وقتی که به انتخاب آخر برسی ،

هنگام جدا شدن رسید ست انگار
کابین تو را ترک کنم با اجبار

هر چند که همراه تو بودم یک چند
از گرمی اغوش تو دل باید کند

از تو وَ تمام زندگی می گذرم
باید بکشم هَندِل و باید بپرم

از آخر این قصه کمی ترسیدم
مشروح تمام زندگی را دیدم

از خاطره ام گذشت ، افسوس و دریغ !
زن بچه پدر مادر و فامیل و رفیق

امید نمانده است به پرواز دگر
دیدی به همین سادگی آمد آخر !

سر آمده داستان خوشبختی ما
بس ساده تمام می شود سختی ما

ای خاک وطن ای همه رویایم
با چتر نجات سوی تو می ایم

یکبار دگر مرا دوباره بپذیر
ای مام وطن مرا در اغوش بگیر

من بر سر عهد عاشقی می مانم
نذر تو کنم ، اگر بماند جانم
........
در شعر نگفته ام تب و تابم را
شب های دراز و چشم بی خوابم را

دنبال خطای تو که دست آویزند
بر جان و تنت زخم زبان می ریزند

پایم به زمین رسیده ، این است غمم
از دید تو در سقوط من متهمم

لبخند بزن که فصل پاییز خوش است
این نیز ولی بگذرد این نیز خوش است

ای برگ خزان که با نسیم افتادی
خوش باش که از بند درخت آزادی

سرهنگ خلبان محمدرضا ملکی – باتیس


اجکت (پریدن از کابین )زمانی اتفاق می افتد که خلبان تصمیم به ترک هواپیما می گیرد
این تصمیم هر چند بسیار سخت است اما آخرین شانس زنده ماندن یک خلبان محسوب می شود
در زمانی که هواپیما به هر دلیل امکان ادامه پرواز نداشته باشد خلبان اقدام به اجکت می نماید
این تصمیم بسیار سخت و التهاب آور است
زیرا دل کندن از آن پرنده رهوار خود یک داستان غم انگیز است
و همچنین عمل اجکت آسیب های وحشتناکی به خلبان وارد می کند
خلبانان در لحظه اجکت تصاویر تقریبا یکسانی را تجربه کرده اند
آنها در همین چند ثانیه داستان زندگی خود را مرور می کنند
ومخصوصا چهره ی عزیزانشان در نظرشان مجسم می شود.
این شعر، بیانگر حس و حال خلبانان در هنگام اجکت است.

ارادتمند و دوستدار شما
سرهنگ خلبان محمدرضا ملکی – باتیس

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!