واکسن یک سالگی نوزاد، عوارض‌ جانبی

ابداع واکسن های مختلف در طول تاریخ, کمک بسیاری در پیشگیری بسیاری از بیماری ها کرده است. نوزاد از بدو تولد به بعد نیاز به دریافت برخی از این واکسن ها دارد. با این حال واکسن یک سالگی نوزاد با عوارضی همراه است.

نوزاد از بدو تولد تا سن حدود ۱۶ سالگی نیاز به دریافت واکسن دارد. در واقع واکسیناسیون نوزاد, خطر ابتلا او به بسیاری از بیماری ها را به طور چشمگیری کاهش می دهد و موجب کاهش عوارض ناشی از بسیاری از بیماری ها می شود. در این مطلب به واکسن یک سالگی نوزاد و عوارض جانبی آن می پردازیم.

واکسن زدن نوزاد یکی از دردناک ترین صحنه های مشاهده شده برای والدین است. تمام والدین می دانند که این واکسن ها برای سلامتی کودک ضروری و مفید است. به همین دلیل صحنه دردناک گریه کودک خود در حین واکسیناسیون را تحمل می کنند. به علاوه برخی از این واکسن ها دارای عوارض جانبی هستند که این مسئله, دردناک بودن مسئله واکسن نوزاد را دو چندان می کند. واکسن یک سالگی نوزاد از جمله مهمترین واکسن ها به شمار می روند که تزریق آن ها به نوزاد ضروری است.

اغلب والدین هم زمان با تولد نوزاد خود, برنامه واکسیناسیون او را زمان بندی می کنند. معمولا زمان بندی هشت واکسن از بدو تولد نوزاد امری طبیعی است. هر یک از این ۸ واکسن در زمان خاص و با دوز مشخصی به نوزاد تزریق می شوند مگر اینکه نوزاد در هنگام تولد مبتلا به بیماری باشد که پزشک زمان بندی واکسیناسیون را تغییر دهد. در ادامه با واکسن یک سالگی نوزاد آشنا می شویم.

تزریق بسیاری از واکسن ها از دو ماهگی نوزاد شروع می شود. واکسن هایی که از یک سالگی به بعد نوزاد باید آن ها را دریافت کند عبارت است از:

- واکسن سه گانه دیفتری ، کزاز و سیاه سرفه

- واکسن دو گانه هیب نوع دو

- واکسن دو گانه ذات الریه

- واکسن فلج اطفال

- واکسن آنفولانزا

- واکسن سرخک ، سرخچه و اوریون

- واکسن آبله مرغان

- واکسن هپاتیت آ

- واکسن دو گانه مننژوکک.

هر یک از این واکسن ها, نوزاد را در برابر برخی از بیماری ها مقاوم می کند و در نتیجه خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های نوزاد را کاهش می دهد. در ادامه با تک تک این واکسن ها آشنا می شویم.

دیفتری و کزاز و سیاه سرفه از جمله بیماری های کشنده نوزادان در گذشته ها به شمار می رفت. امروزه با ساخت واکسن مقابله کننده با این بیماری ها برای نوزادان, مرگ و میر نوزادان ناشی از این بیماری ها را به حداقل ممکن رسانده اند. این واکسن ترکیبی از بدو تولد تا شش سالگی, پنج نوبت به کودک تزریق می شود. یکی از زمان های تزریق این واکسن, از ۱۵ تا ۱۸ ماهگی است.

تورم برخی از نقاط بدن, قرمزی پوست, افزایش دمای بدن و تب, کاهش چشمگیر اشتها.

بیماری هیب یکی از بیماری های بسیار جدی و خطرناک است که موجب آسیب دائمی به مغز می شود. همچنین این بیماری ممکن است سبب مننژیت باکتریایی و یا ذات الریه در نوزاد شود. نوزاد از بدو تولد تا ۱۵ ماهگی, چهار نوبت این واکسن را دریافت می کند. یکی از زمان های لازم برای تزریق این واکسن, از یک سالگی تا ۱۵ ماهگی است.

بالا رفتن دمای بدن, التهاب و حساسیت ناحیه ی تزریق واکسن.

این واکسن به عنوان تقویت کننده بدن نوزاد بین یک سالگی تا ۱۵ ماهگی تزریق می شود. علاوه بر این نوزاد باید این واکسن را در ۲ ماهگی و چهار ماهگی و شش ماهگی نیز دریافت کند تا بدن او در برابر عفونت خونی, عفونت گوش و دیگر عفونت ها محافظت شود. در گذشته پیش از ابداع واکسن ذات الریه, این بیماری یکی از بیماری های کشنده نوزادان به شمار می رفت.

افزایش اندک دمای بدن, التهاب و حساسیت ناحیه ی تزریق از جمله مهمترین عوارض این واکسن یک سالگی نوزاد می باشد.

یکی از شایع ترین بیماری های منجر به مرگ و میر در سراسر جهان فلج اطفال نام دارد. خوشبختانه از زمان ابداع واکسن این بیماری, فلج اطفال قابل پیشگیری است. افراد در طول زندگی ۴ نوبت این واکسن را دریافت می کنند. یکی از زمان های لازم برای دریافت واکسن فلج اطفال, ۶ تا ۱۸ ماهگی می باشد. کودکان ۴ تا ۶ ساله نیز یک بار باید این واکسن را دریافت کنند.

التهاب و درد و حساسیت ناحیه ی تزریق واکسن, در برخی موارد به ندرت سبب بروز آلرژی و حساسیت می شود.

آنفولانزا و پس از آن سرماخوردگی کودکان یکی از خطرناک ترین بیماری ها به شمار می رود که در گذشته یکی از بزرگ ترین عوامل مرگ کودکان محسوب می شد. پس از ۶ ماهگی نوزاد باید یک بار این واکسن را دریافت کند که مطابق نظر بزشک و شرایط جسمی نوزاد, ممکن است این واکسن در یک سالگی به نوزاد تزریق شود.

بالا رفتن دمای بدن, التهاب و درد و حساسیت ناحیه ی تزریق واکسن.

تحریک پوست, تب, ذات الریه, مننژیت و اختلال در شنوایی از جمله عوارض جدی بیماری های سرخک, سرخچه و اوریون می باشد. واکسن ترکیبی سرخک و سرخچه و اوریون می تواند خطر ناشی از عوارض این بیماری ها را در کودکان از بین ببرد. اول دوز این واکسن در یک سالگی تزریق می شود.

تحریک و التهابات پوستی, افزایش اندک دمای بدن, درد مفاصل, التهاب غدد بزاقی و گردن به مدت ۲ هفته پس از دریافت واکسن.

یکی از واکسن های شناخته شده برای افراد, واکسن آبله مرغان می باشد. اگرچه با وجود دریافت این واکسن, ممکن است افراد به این بیماری مبتلا شوند, با این حال توصیه می شود تمام افراد این واکسن را قبل از ۶ سالگی در دو نوبت دریافت کنند تا در صورت ابتلا به آن, شدت و مدت زمان بیماری آبله مرغان کاهش یابد. اولین نوبت دریافت این واکسن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی است.

تحریک و التهابات پوستی, افزایش اندک دمای بدن, تورم ناحیه تزریق واکسن.

یکی از بیماری هایی که منجر به التهاب کبد می شود, بیماری هپاتیت آ است. واکسن هپاتیت آ می تواند از این بیماری و عوارض جدی آن پیشگیری کند. افراد این واکسن را نیز در دو نوبت دریافت می کنند. اولین نوبت تزریق این واکسن ۱۲ تا ۲۳ ماهگی می باشد و دوز دوم شش ماه پس از نوبت اول تزریق می شود.

التهابات پوستی در ناحیه تزریق واکسن, سردرد, کاهش اشتها, احساس خستگی.

بیماری مننژوکک یکی از بیماری های عفونی جدی است که عوارض خطرناکی دارد. عامل این بیماری برخی باکتری های قوی می باشند که به راحتی از بین نمی روند. واکسن دو گانه مننژوکک با دو دوز بین ۹ تا ۲۳ ماهگی برای نوزادان تجویز می شود و خطر ابتلا کودکان به این بیماری را به طور چشمگیری کاهش می دهد.

التهابات پوستی در ناحیه تزریق واکسن یا افزایش دمای بدن.

آگاهی از واکسن یک سالگی نوزاد و تزریق آن ها می تواند خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های خطرناک را کاهش دهد. اگرچه دریافت این واکسن ها با برخی عوارض همراه است اما عوارض موقت هستند و مشکلی برای نوزاد ایجاد نمی کنند. قرمزی و ورم بعد از واکسن نوزاد که اغلب با درد نیز همراه است، از روز واکسیناسیون تا دو یا سه روز بعد ادامه دارد. این موضوع در کنار سایر عوارض، طبیعی است و معمولا با مصرف قطره‌های استامینوفن یا کمپرس سرد درمان می‌شود.