بنی‌صدر را شنود می‌کردیم

بیش از 40 روز از سوگ از دست دادن حسین شیخ‌الاسلام که جملگی او را شیخ مقاومت می‌نامیدند، می‌گذرد. کسی که تمامی دوران کاری خود را صرف خدمت به مقاومت و تلاش برای تحقق آرمان فلسطین کرد. بی‌شک یکی از مهم‌ترین برهه‌های زندگی مرحوم شیخ‌الاسلام، حضورش در کنار دانشجویان پیرو خط امام در ماجرای تسخیر لانه جاسوسی بود، هر چند مبارزه وی تنها به این دوران منحصر نماند و به گفته محمدحسن اختری سفیر اسبق ایران در سوریه، وی تمامی عمر و لحظات زندگی خود را صرف آزادی فلسطین و نابودی رژیم صهیونیستی ‌کرد.

«خبرگزاری مهر» بخش‌هایی از یک گفت‌وگوی منتشر نشده با حسین شیخ‌الاسلام را منتشر کرد. او در این مصاحبه با اشاره به اینکه آمریکایی‌ها پذیرش شاه برای درمان را به وزارت امور خارجه دولت موقت اطلاع داده بودند، گفت: آمریکایی‌ها برای اینکه تیزی تصمیم خود را بگیرند و به نحوی مقام‌های کشورمان را مطلع کنند، «هنری پرشت» رئیس میز ایران در وزارت خارجه این کشور را به دیدار ابراهیم یزدی وزیر امور خارجه دولت موقت فرستادند. پرشت در این دیدار توضیح می‌دهد که شاه بیمار است و در کنار آن، وی با آمریکا دوست بوده و به ما خدمت کرده و از همین رو واشنگتن خود را موظف به درمان وی در خاک کشور خود می‌داند. ابراهیم یزدی در این جلسه بسیار عصبانی می‌شود و به سختی با طرف آمریکایی برخورد می‌کند. وی به پرشت می‌گوید که این کار اشتباه است و عکس‌العمل ملت ایران غیرقابل پیش‌بینی خواهد بود. وزیر امور خارجه دولت موقت آمریکایی‌ها را از پذیرش محمدرضا پهلوی نهی می‌کند. زمانی که هنری پرشت از پیش یزدی می‌رود، وزیر امور خارجه دستور می‌دهد تا یک یادداشت اعتراضی آماده و به سفارت آمریکا ارسال شود. این یادداشت حاوی ناراحتی و اعتراض دولت ایران از دولت آمریکا در پذیرش شاه بود. در این نامه یزدی تاکید کرد که اگر آمریکا این اشتباه را انجام دهد، باید تمامی عواقب آن را بپذیرد.

موضع دولت موقت در اشغال سفارت
شیخ‌الاسلام درباره موضع دولت موقت در مسأله اشغال سفارت آمریکا از سوی دانشجویان تصریح کرد: دولت موقت ظرفیت این کار انقلابی را نداشت. خود بازرگان نیز یک‌بار گفت که من همانند فولکس هستم و شخص امام نیز مانند بولدوزر است. خود بازرگان و دولت موقت متوجه شده بودند با ملت ایران و با حضرت امام، توان همراهی ندارد. او در رابطه با وقایع بعد از اشغال سفارت نیز گفت: آمریکایی‌ها در سفارت دستگاه‌هایی داشتند که می‌توانستند با آن تمامی تلفن‌های بی‌سیم مسئولان را شنود کنند که از آن برای جاسوسی از برخی مقامات دولت موقت بهره می‌بردند. بعد از تسخیر لانه جاسوسی این دستگاه‌ها به دست ما افتاد و با استفاده از آنها توانستیم برخی تندی‌هایی را که بنی‌صدر نسبت به دانشجویان داشت، شنود کنیم.