کرونا و انجمن معتادان گمنام از نگاه روزنامه‌نگار خوزستانی

حسن نسیمی روزنامه‌نگار و نویسنده خوزستانی نگاهی به کارکرد انجمن معتادان گمنام در روزهای کرونایی کرده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، حسن نسیمی می‌نویسد: بی شک برای شما هم اتفاق افتاده برای گذران اوقات فراقت به همراه خانواده به بوستان یا فضای سبزی رفته باشید که در گوشه ای از آن تعدادی افراد با سنین مختلف گرد هم آمده و جلسه بسته ای برگزار می کنند.

شاید در گذشته ای نه چندان دور این تجمع با نگاه های متعجب رهگذران مواجه می شد، اما با گذشت زمان کم کم این تجمعات که به جلسات انجمن معتادان گمنام معروف هستند جای خود را در جامعه باز کرده و به محلی امن برای رهایی از چنگال اعتیاد بدل شد.

انجمن معتادان گمنام، (NA, Narcotics Anonymous) یک انجمن بین‌المللی غیرانتفاعی از زنان و مردانی است که اعتیاد به مواد مخدر٬ مشکل اصلی زندگی‌شان بوده‌است. این انجمن متشکل از معتادان در حال بهبودی است که به‌طور مرتب گرد هم می‌آیند تا به کمک هم پاکی خود از مواد مخدر را حفظ کنند.

انجمن معتادان گمنام، پس از گذشت ۲۰ سال از زمان تأسیس انجمن الکلی‌های گمنام تشکیل شد تا معتادان به مواد مخدر٬ در جلسات با بقیه اعضاء احساس هم دلی بیشتری پیدا کنند و بدین گونه انجمن معتادان گمنام یا NA تأسیس شد.

این انجمن پیام رسانی خود را در ایران، از سال ۱۳۶۹ هجری شمسی توسط چند عضو که با کمک اصول انجمن جهانی، بهبودی خود را دنبال می کردند، در مرکز بازپروری قرچک آغاز نمود.

در سال ۱۳۷۳ با افزایش تعداد اعضاء در حال بهبودی و حمایت های معنوی مسئولین، اولین جلسه خارج از محل باز پروری قرچک فعالیت خود را آغاز کرد. و اندک اندک جلسات انجمن به سایر شهرها و بوستان های شهری گسترش یافت.

با این مقدمه آنچه در این یادداشت بدان پرداخت می شود وضعیت مبهم و نابسامان اعضاء گروه های این انجمن در شرایط کرونایی است که متاسفانه مغفول مانده است.

چه بخواهیم بپذیریم و چه از مقام انکار بر آییم، آنچه مسلم است این است که شیوه بهبودی در این انجمن بسیار موفق تر و قابل اعتماد تر از سایر روش های درمانی و سیاست های پیشگیرانه موجود است.

روشی کارآمد و برآمده از دل خود معتادان بهبود یافته

شیوه ای پیشگیرانه براساس کمک یک معتاد به معتاد دیگر. این روش نزدیک به دو دهه است آزمون خود را پس داده و جمعیت بسیار زیادی از معتادان را با این روش ساده و کارآمد جذب نموده است.

آن ها فقط برای امروز زندگی می کنند. بهبودی آن ها نه براساس روش های روانشناسانه پیچیده آزمایشگاهی بلکه براساس ارتباط و صحبت با همدردان خود شکل می گیرد.

آن ها برای در امان ماندن از غول اعتیاد خود را مکلف کرده اند که مرتب در جلسات معتادان گمنام حضور یافته و افکار و احساسات منفی خود را با مشارکت با همدردانشان بیرون ریخته و یک روز پاک دیگر را در زندگی خود تجربه کنند.

اما حال و با شیوع ویروس منحوس کرونا مدت ها است که این جلسات به دلایل رعایت ایمنی و بهداشتی تعطیل گشته و خیل عظیمی از معتادان بهبود یافته ایام سختی در خلوت خود تجربه می کنند.

بی شک با ادامه این روند و قطع زنجیره ارتباط این عزیزان با همدردان خود و عدم برگزاری جلسات این انجمن، شاهد سیل بازگشت معتادان بهبود یافته به سمت و سوی مجدد اعتیاد خواهیم بود. و عجیب است که شباهت زیادی نیز بین معضل اعتیاد با ویروس کرونا وجود دارد.

اعتیاد نیز به مانند این ویروس مرموز و موذی نه غنی می شناسد و نه فقیر. نه به سن و سال افراد توجهی دارد و نه به میزان تحصیلات. این بیماری مرموز نه رییس می شناسد و نه مرئوس، هر شخصی در هر جایگاهی و با هر میزان از دارایی و سواد در معرض ابتلا است.

لذا لازم است، مسئولین و سیاست گذاران امر تا دیر نشده فکری اساسی بحال این موضوع کرده و شرایطی فراهم آورند تا اعضاء انجمن معتادان گمنام با رعایت تمام نکات ایمنی هرچه سریعتر جلسات بهبودی خود را آغاز نمایند.

چرا که، با ادامه این روند در آینده ای نه چندان دور شاهد اپیدمی گسترش اعتیاد در کنار شیوع کرونا در جامعه خواهیم بود.