روستای ارجنک شهرکرد

روستای ارجنک شهرکرد ، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری ایران است.روستای ارجنک از شمال به روستای کاکلک – از جنوب به وانان – از شرق به پیر بلوط و از غرب به مرغملک مرتبط است.روستای ارجنک در ۲۶ کیلومتری غرب شهرکرد قرار دارد. این روستا طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ دارای ۹۵۱ نفر جمعیت می باشد.

قدمت این روستا به زمان نادر شاه افشار بازمی‌گردد. ارجنک در ابتدا به صورت قلعه ای برای دامداری بوده است که دو درب ورودی و چهار برج داشته است. به دلیل منابع سرسبز و وجود چشمه‌های آب فراوان به چهل چشمه معروف شد.
روستای ارجنک دارای گردشگاهها و مناطق دیدنی زیادی می باشد که در فصلهای بهار و تابستان پذیرای مردم از سرتاسر استان و حتی استانهای دیگر می باشد. از مناطق تفریحی روستا می توان امامزاده قیس، دره چشمه، پروین، دره وانان، تخت مرغ، بولاقی، چشمه خان و سایر کوهها، چشمه ها و باغهای روستا را نام برد.

بقعه شرف القیس

بقعه شرف القیس مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان شهرکرد، بخش مرکزی، دهستان حومه، ابتدای روستای تنگ ارجنک واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۸۱۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

وجه تسمیه ارجنک به خاطر وجود جنگلهای زیبایی از درختچه‌های ارجن (ارژن) بوده که به معنای ارجن کوچک می‌باشد و بر روی کوه‌های ارجنک می‌رویند.
این درختچه‌ها در اوایل اردیبهشت شکوفه می‌زنند و بوی مطبوعی در کوهستان می‌پراکنند که بو و منظره آن هر بیننده ای را مدهوش می‌کند.ارجنک درختچه‌ای است کوچک که بلندی آن به طور معمول به یک متر می‌رسد و خارهای فراوان دارد. شاخه‌های جوان این گیاه به رنگ قهوه‌ای روشن، و شاخه‌های مسن آن به رنگ خاکستری مایل به سفید درمی‌آیند و انشعابات بسیار دارند.
این شاخه‌ها بی‌کُرک‌اند و خارهایشان خاکستری مایل به سفید است. برگهای چرمین ارجنک خطـی ـ نیزه‌‌ای‌اند، طول آنها به ۱۵ تا ۳۰ میلی‌متر، و عرضشان به ۳ تا ۵ میلی‌متر می‌رسد. این برگها نوک‌تیزند، دم‌برگ دارند و هر دو رویشان بی‌کرک یا کم‌کرک است. حاشیۀ برگهای ارجنک هلالـی ـ دندانه‌‌ای است و روی هر یک از این دندانه‌ها غده‌ای وجود دارد. گلهای ارجنک چسبیده‌اند و جام استوانه‌ای باریک با قاعده‌ای برجسته دارند. میوۀ ارجنک تخم مرغی پهن، اندکی برجسته و پوشیده از کرکهای مخملی است و هسته‌ای قایقی با شیارهای طولی کوچک دارد.

این درختچه از نظر خواص دارویی و حتى ترکیبات شیمیایی، کم و بیش به گونه‌های بادام شبیه است و می‌توان آن را با کاشت دانه و خوابانیدن شاخه تکثیر کرد. پراکندگی جغرافیایی ارجنک بیشتر در محدودۀ ترکیه و ایران است و گونه‌های مختلف آن در استانهای لرستان، چهارمحال و بختیاری، سیستان و بلوچستان، تهران، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، گیلان، مازندران، کردستان و کرمانشاه، در ارتفاعات هزار تا ۵۰۰‘۲ متری مناطق کوهستانی می‌رویند.

این گیاه در استان تهران به ارجنک، اَرجَنگ، تَنگرَس و بادام کوهی، در آذربایجان و زنجان به آق‌چالی، قره‌چالی و بادامچه، در لرستان و چهارمحال و بختیاری به اَرجَن و اَرژَن، و در کردستان به تَنگِس و تَنگِز شهرت دارد و در فارس میوۀ آن را بخورک می‌نامند. افراد محلی ارجنک را در برخی مناطق سیاه‌توسه خوانده‌اند و حتى در بعضی از کتابها، آن را با نام درخت سیاه‌توسه با نام علمی رامْنوس فرانْگولا از تیرۀ عنابیان آورده‌اند.