نقد و بررسی بازی Last of Us 2 | شاهکاری دیگر از ناتی داگ؟

پس از مدت‌ها انتظار بالاخره بازی Last of Us 2 منتشر شده و فرصت این را پیدا کرده‌ایم که به بررسی و تحلیل این عنوان بسیار مورد انتظار بپردازیم. در ادامه مقاله همراه گیم‌شات باشید.

بازی Last of Us 2 چهار سال پس از اتفاقات نسخه اول جریان دارد و شما بنا به اتفاقات بسیار مهمی کمپ خود در وایومینگ را ترک می‌کنید. طبق سنت همیشگی استودیو ناتی داگ جزئیات شخصیت‌ها باور نکردنی است. انیمیشن‌های صورت الی هنگام صحبت کردن با دیگر شخصیت‌ها به خوبی و در واکنش با اتفاقات مختلف به بسیار طبیعی طراحی شده است. البته شوخ طبعی و استایل صحبت کردن شخصیت ها بسیار شبیه به یکدیگر بوده، ولی به صورت کلی تعاملات آن‌ها در سطح بالاتری نسبت به هر عنوان AAA دیگری قرار دارد.

مقدار قابل توجهی از بازی در شهر سیاتل تخریب شده جریان دارد که به خوبی هر چه تمام‌تر طراحی شده است. آسمان خراش‌های در حال فرسایش، بسیار زیبا هستند؛ در حالی که محیط داخلی تمام ساختمان و خانه‌ها با جزئیات بسیار زیاد طراحی شده تا به خوبی حس پسااخرالزمانی را به بازیکن منتقل کنند.

شخصیت‌ها و طراحی محیط به اندازه‌ای خوب هستند که شما را مجبور می‌کنند تا تک تک ساختمان‌ها را جست و جو کنید. بی‌شک هدف اول شما از این کار لوت کردن است، ولی با این وجود می‌خواهید که زندگی قبل و بعد از شیوع بیماری را مشاهده و درک کنید. برعکس نسخه اول، این دبناله از دید یک فرد جوان تجربه می‌شود، کسی که از جامعه‌های گذشته بی‌اطلاع است و تنها اطلاعات اندکی از دیگران به دست آورده است. خیلی چیزها مثل اسباب بازی، نقاسی، عکس، سینما، کافه و … برای او عجیب و غیرقابل درک است. به جای یک دنیای پر از نوستالژی، جهان روبه رو شما یک تمدن بیگانه است که به خاطر معصومیت و کوتاه‌بینی مردمش حس ترحم را در شما بر می‌انگیزد. با این وجود بازی Last of Us 2 یک تجربه اورگانیک‌ وطبیعی‌تر از گذشته است.

این عنوان بیشتر یک تجربه خطی است که به بخش‌های مختلف تقسیم شده است. نقشه اولیه بازی اما بزرگ‌ترین محیطی است که ناتی داگ خلق کرده و به شما اجازه گشت و گذار زیادی می‌دهد. از طرف دیگر مرز بین داستان، مبارزات و گشت و گذار در محیط بسیار باریک‌تر شده است. نشانه‌های وجود داشتن دشمنان، گشت دشمنان انسانی و حتی یک سری صحنه‌ها و لحظات ترسناک باعث می‌شود که بازی تکراری نشود.

حرکت کردن در بازی نیز بسیار روان است و فیزیک بدنی الی باعث می‌شود که بسیار سریع‌تر باشد. بسیاری از مکانیزم‌های آشنا گیم‌پلی برای ناتی داگ، مثل بالا فرستادن همراهانتان، اویزان شدن در سطوح و استفاده از طناب به شکل متناسب با شرایط، در بازی Last of Us 2 قرار داده شده‎‌اند. پازل و معماها هم مقیاس بزرگ‌‌تری پیدا کرده‌ و تنوع بیشتری دارند. این معماها چندان سخت نیستند و تنها نیاز دارید که به محیط طرافتان کمی دقت کنید.

چالش اصلی بازی در مقابله با دشمنان بوده که شامل چند گروه مختلف از انسان‌ها و انواع مختلف مبتلاشدگان است. مخفی‌کاری بهترین دوست شما خواهد بود، چون پ اطلاع دشمنان از مکان الی، به سرعت او را محاصره می‌کنند. مخفی شدن و کشتن دشمنان با چاقو امن‌ترین راه برای پیشروی است، اما در این مسیر تیر و کمان، کوکتل مولوتف و اسلحه‌های مختلف به شما بسیار کمک می‌کند.

شاید با خود فکر کنید که گیم‌پلی بازی پس از مدتی تکراری شود، ولی بازی Last of Us 2 به اندازه‌ای تنوع ارائه می‌دهد که این اتفاق هیچگاه رخ ندهد. بالارفتن از سطوح توانسته است راه‌های پیشروی بیشتری در اختیار شما قرار دهد تا بدون دیده شدن دشمنان را دور بزنید. مقابله با دو گروه دشمن انسانی، Wolves و the Scars، از لحاظ تکنیکی جنبه‌های متفاوتی دارند. از طرف دیگر مبتلا شدگان دارای ویژگی‌های جدیدی هستند که پیش از این ندیده‌ایم. همه این ویژگی‌ها دست به دست هم می‌دهند تا ست پیس‌های بسیار خوبی خلق شوند که ارزش واقعی آن‌ها در یک سری سکانس نوشته نشده و پر از هرج و مرج پیدا می‌شود.

قوی‌ترین احساس بازی خشم و عصبانیت است که حتی در مکانیزم‌های مخفی کاری نیز مشاهده می‌شود و مرز باریکی بین تنش روحی و ناامیدی است. نیروهای انسانی با تعداد زیاد در محیط بازی پراکنده شده‌اند و می‌توانند به راحتی الی را در یک نقطه گیر اندازند. پیشروی با مخفی کار چندان سختی نیست، ولی خیلی اوقات مجبور می‌شود که به شاتگان خود رو اورید. لحظات بسیار زیادی مخصوصا در نیمه دوم بازی وجود دارد که شما را مجبور به خشونت بیشتر می‌کند.

یک مشکل بازی Last of Us 2 که لازم به ذکر شدن دارد، طولانی بودن بیش از حد ان است. ست پیس‌های زیادی در بازی وجود دارند که با توجه به خشونت زیادی، به سختی در ذهن باقی می‌‌مانند. داستان‌های شخصی به خاطر بزرگ‌تر شدن آن، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند که باعث شده مقداری از صمیمیت نسخه قبلی کمتر شود. یکی از نکات مهم بازی این است که هر دشمن یک اسم خاص دارد. پس از اینکه شخصی را می‌کشید، دوستانش جنازه او را پیدا کرده و از روی عصبانیت و ناراحتی فریاد می‌کشند. هدف استودیو از قرار دادن این ویژگی در بازی این است که شما را به عواقب تصمیمات خود به فکر وا دارد. با این وجود به اندازه‌ای این اتفاق در بازی رخ می‌دهد که پس از مدتی عادی می‌شود.

داستان از ما می‌خواهد که شخصیت‌های اسیب دیده بازی که در خشونت به دنبال رستگاری‌اند، را همراهی کنیم. هدف از این کار این است که ما پی ببریم که خشونت جواب درستی نیست. اما در خیلی از لحظات، این خشونت تنها جواب شما است و بازی Last of Us 2 با همین خشونت خودش می‌درخشد. بخش‌های دیگر داستان بسیار خوب و جالب است. ساختار داستان پس از مدتی تغییر می‌کند تا جنبه‌های خوب و زشت انسان‌ها را به شما نشان دهد. همچنین قابل تحسین است که ناتی به داستان و شخصیت‌های بازی زمان می‌دهد و برای پیشروی در دستان عجله‌ای ندارد. همین مسئله باعث شده که داستان کمی طولانی شود که از معدود نکات منفی این عنوان محسوب می‌شود. ناتی داگ از تجربه خود در سال‌های اخیر استفاده کرده تا بتواند در سال اخر نسل هشتم بهترین عنوان خود را وارد بازار کند. بدون شک این بازی لیاقت وقت و پول شما را دارد، پس به هیچ وجه در تجربه آن شک نکنید.