شمیم عطر رضوی و کربلا در دیار علویان/ مازندران زیر چتر دلدادگی

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- سمیه اسماعیل زاده: تاریخ به یاد ندارد که هفته‌ها بگذرد و زائری پنجه التماس در پنجره فولاد و ضریحش گره نکرده باشد، شهر مشهد ماه‌ها است که حال غریبی دارد و این غربت بغض‌آلود برای کل ایران است، عاشقانی که یتیم ندیدند صحن و ضریحش شده‌اند و این روزها، پرچم متبرکش آرامی بر دل‌های بی‌تاب شده است.

همه‌چیز برای استقبال مهیا است؛ باران کل روستا را آب‌وجارو کرده و اهالی نیز یک سمت درب ورودی مسجد گلدان‌های گل را برای استقبال چیده و فرشی روی زمین پهن کرده‌اند، گوسفند قربانی در گوشه‌ای بسته‌شده و دود اسپند در فضا پیچیده است، زنان و مردان به‌صف اما تک‌به‌تک، ماسک به‌صورت منتظرند و سرانجام کاروان زیر سایه خورشید با پرچم متبرک از راه می‌رسد.

سال گذشته این موقع با هیئت به پابوس امام رضا (ع) رفتم اما امسال به خاطر کرونا نتوانستم و خود امام رضا کمک کند که هر چه زودتر این ویروس برود

حال غریبی است؛ گریه در زیر ماسک و نفس بریدن‌ها، جمعیت تک‌به‌تک بافاصله، همگام با خادمان و پرچم متبرک به‌سوی مسجد روستا به راه می‌افتند، پیرزن تقاضای مسح پرچم را دارد اما به خاطر کرونا این کار میسر نیست و اشک‌ریزان می‌گوید: سال گذشته این موقع با هیئت به پابوس امام رضا (ع) رفتم اما امسال به خاطر کرونا نتوانستم، خود امام رضا کمک کند که هر چه زودتر این ویروس برود.

کنار در ورودی مسجد، دور از بقیه، روی سکوی سیمانی نشسته است و سر در گریبان دارد و آرام اشک می‌ریزد؛ چهار ماهی می‌شود که عمل قلب انجام داده و به خاطر کرونا تاکنون از خانه خارج نشده اما خبر آمدن کاروان را که شنید، دیگر طاقت نیاورد و به مسجد آمد تا از دورهم که شده پرچم متبرک امام رضا (ع) را ببیند و دلش قرار گیرد. نورعلی نوری می‌گوید: تمام زندگی‌ام را مدیون امام رضا (ع) هستم، آن اوایل جوانی و پس انقلاب در حرم توبه کردم و از او خواستم زندگی‌ام را نجات دهد و حالا هم عمر دوباره‌ام را مدیون نگاه و توجه او هستم.

جعفری یکی دیگر از اهالی روستای وسیه سر است که از اوایل انقلاب تا سال گذشته در این روزها، به‌عنوان رئیس هیئت، کاروان به مشهد می‌برده، با بغض می‌گوید: از همان ابتدا که لباس خادمان و پرچم متبرک را دیدم، حس عجیبی به من دست داد و احساس کردم که در صحن و حرم امام رضا (ع) هستم؛ قربان آقا شوم، امسال به خاطر کرونا نشد که به مشهد برویم و حالا اینجا انگار در صحن مطهر هستم.

کاروان از روستای وسیه سر سوادکوه به سمت شهر پل سفید به راه می‌افتد، به سمت خانه‌ای که در دوران هجمه کرونا، چرخ‌های خیاطی شبانه‌روز می‌چرخیدند تا ماسک و گان تهیه کنند و حالا اجر آن شب‌بیداری‌ها و روزهای پرکار معصومه ثمره، میزبانی خادمان امام رضا (ع) است. پرچم متبرک که وارد خانه‌اش می‌شود، بغضش می‌شکند و با صدای بلند می‌گرید و می‌گوید: همچون رزمندگان دوران جنگ که خالصانه کار می‌کردند، من هم سعی کردم با دوخت ماسک و گان کمکی باشم و حالا با حضور پرچم متبرک در خانه‌ام، احساس می‌کنم که خداوند کارم را قبول کرده و این پیامی از سمت او بوده است.

سید محمد مومنیان، در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه در کاروان زیر سایه خورشید، خادم خادمان امام رضا (ع) است، گفت: به خاطر ویروس کرونا و رعایت پروتکل‌های بهداشتی مقرر بود این اجتماع امسال شکل نگیرد، اما با توجه به اینکه حرم بسته بود و مردم نمی‌توانستند به زیارت بروند، درخواست مردم بیشتر از سال‌های قبل شد و درنتیجه این حرکت انجام شد تا مقداری از آلام مردم تسکین یابد و از سازمان جوانان آستان قدس ممنونم که با انجام این کار به مردم آرامش بخشید.

وی ادامه داد: در قالب دو گروه از مشهد به مازندران آمدیم که یک گروه سفر خود را از غرب استان و دیگری سفر خود را از سوادکوه آغاز کرده و گروه ما در این مدت قرار است به ۲۱ شهر استان برود.

مومنیان بابیان اینکه سیزده سال است که همراه با کاروان زیر سایه خورشید، شهر به شهر می‌رود، حال و هوای امسال را متفاوت از دیگر سال‌ها دانست و گفت: سال‌های قبل بسیاری از شرکت‌کنندگان در این مراسم، طی روزهای بعد از این مراسم عازم مشهد و حرم رضوی بودند اما امسال این توفیق وجود ندارد و نمی‌توانند آن‌گونه که دلشان می‌خواهد ضریح را لمس کنند و حالا که این پرچم متبرک به شهر و دیارشان می‌آید، دردشان از درون تسکین می‌یابد.

سال‌های قبل بسیاری از شرکت‌کنندگان در این مراسم، طی روزهای بعدازاین مراسم عازم مشهد و حرم رضوی بودند اما امسال این توفیق وجود ندارد و نمی‌توانند آن‌گونه که دلشان می‌خواهد ضریح را لمس کنند

وی این دلدادگی و اثرگذاری حضور کاروان را از رفتار مردم در هنگام استقبال و بدرقه مردم دریافته است و می گوید: این امکان را داشتم که در میان مردم باشم و دیدم که هنگام همراهی با کاروان، زیر لب زمزمه‌وار با امام رضا (ع) درد دل می‌کنند و گهگاه ما را کنار می‌کشیدند و به هزار خواهش و تمنا که امسال چون نمی‌توانند مشرف شوند، نذرشان را به ضریح بیندازیم اما ما به دلیل ویروس کرونا نمی‌توانیم این کار را قبول کنیم و این التماس آن‌ها و عدم پذیرش ما برایمان بسیار سخت و سنگین است ولی به خاطر رعایت پروتکل‌های بهداشتی چاره‌ای نداریم.

علیرضا داوری، یکی از خادمان رضوی و مداح کاروان است و در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: بسته شدن حرم مطهر در این مدت حتی برای خود خدام هم سخت بوده است؛ هرچند به دستور وزارت بهداشت و ریاست تولیت آستان، مدتی است که در حرم باز شد و دل‌ها کمی آرام گرفت اما هنوز چشمان زائران به ضریح نیفتاده و این پرچم‌گردانی در شهرهای مختلف و ذکر توسل آرامشی است برای دل‌های شکسته خصوصاً آن‌ها که زیارت هرساله امام رضا (ع) در این روزها و زمان تحویل سال برایشان یک عادت شده بود.

وی بابیان اینکه برنامه زیر سایه خورشید هر سال، حدود ۷۵ سفر داشت و امسال به دلیل شیوع کرونا این میزان به نصف تقلیل یافت، افزود: از چهار گروهی که هر سال به مازندران می‌آمد امسال تنها دو گروه آمده است اما با رعایت کامل پروتکل‌ها نگذاشتیم که این کار زمین بماند و عنایت خود امام رضا (ع) بود که پرچم متبرکش در شهرهای استان مازندران و کل کشور بگردد تا عنایتی شود و این ویروس منحوس از بین رود.

عشق به امام مهربانی‌ها در دل هر ایرانی خانه کرده است و مصطفی مرآتی، یکی از خادمان رضوی، وجود حرم امام رضا (ع) را در ایران سعادتی برای همه ایرانیان دانست و گفت: در روزهایی که در حرم بسته بود، نه‌فقط مردم که خدام هم دلگیر بودند و کل مشهد حال خوبی نداشت.

وی بابیان اینکه در این ایام تمام برنامه‌های حرم اعم از گل‌آرایی، مراسم ملکوتی نقاره‌زنی، خطبه‌خوانی و آئین صفه انجام می‌شد اما درهای حرم به روی زائران بسته بود، افزود: خدام در حرم رضوی برای زائران و رفع این بیماری دعا می‌کردند اما ما نیز از بسته بودن درها حس و حال خوبی نداشتیم و هرچند اکنون هم رواق‌های مطهر بسته است، اما باز شدن صحن نیز خودش جای خوشوقتی است، من و همکارانم از روز اول بازگشایی حرم مطهر، حال و هوای عجیبی داشتیم و وقتی پا در حرم گذاشتیم و زائران را دیدیم، اشک شوق ریختیم و حالا هم که این شوق مردم در دیدن پرچم متبرک وصف‌ناشدنی است.

مرآتی بابیان اینکه بسیار افراد در همین مراسم ملکوتی پرچم‌گردانی، به ما پیام داده‌اند که حاجت خود را از امام رضا (ع) گرفته‌اند، گفت: حالا که مردم به خاطر این ویروس نمی‌توانند مشرف شوند، با دیدن پرچم گریه شوق و التماس دعا دارند و ما نیز در اولین کشیک خود در حرم رضوی، سلام این عزیزان را به محضر آقا علی ابن موسی‌الرضا می‌رسانیم و دعا می‌کنیم که هر چه زودتر خودشان به محضر آقا برسند.

دربان کشیک ششم صحن مطهر که خود شش سالی خادم امام مهربانی‌هاست، هر روز خدمت در آن بهشت را یک دنیا می‌داند و با اشک و بغض در وصف حال این روزهای مردم ایران و دل زائرشان می‌خواند: به امید آمده‌ام خانه‌خرابم نکنی / همه کردند جوابم تو جوابم نکنی / بارها آمدم و حاجت من را دادی / به جوادت قسم این بار جوابم نکنی.

همزمان با دهه کرامت اعلام خبر بازگشت پیکر مطهر دو شهید مدافع حرم حال و هوای مازندران را کربلایی و عاشورایی کرد و پیکر پاسدار سعید کمالی و بسیجی علی جمشیدی پس از چهار سال دوری از وطن به آغوش ملت باز می‌گردد.