نگاهی به بازی Horizon Zero Dawn | تجربه عصر حجرِ فناورانه

علی رضایی | شهرآرانیوز - توسعه فناوری عاملی نجات‌بخش برای بشر است یا در نهایت گسترش آن باعث نابودی ما و حکومت هوش مصنوعی و ماشین‌ها بر زمین خواهد شد؟ این سؤالی است که در سال‌های گذشته جواب‌های مختلفی به آن داده شده و فیلم‌ها و بازی‌های مختلفی در توصیف وضع بشر در آینده ساخته شده است. در دنیای بازی‌های ویدئویی، تا امروز چند بازی با فضای سایپرپانکی تیره و تار ساخته شده‌اند، اما در بین همه آن‌ها Horizon Zero Dawn یکی از خاص‌ترین روایت‌ها را دارد، بازی‌ای که با شروع آن درست نمی‌دانید به عصر حجر برگشته‌اید یا در دنیای فناورانه آینده بشر قرار دارید.

شخصیت اصلی Horizon Zero Dawn دختری به نام ایلوی است. دختر داستان ما نمی‌داند از کجا آمده است و خانواده‌اش چه کسانی هستند. او از آن‌ها هیچ خبری ندارد و همه افراد قبیله نادیده‌اش می‌گیرند. همه‌چیز با پیدا شدن یک دستگاه عجیب به دست ایلوی در کودکی شروع می‌شود. این دستگاه باعث می‌شود او بتواند تمدن مدرنی را که هزاران سال پیش نابود شده است ببیند و اطلاعات زیادی از آن به دست بیاورد. ایلوی تصمیم می‌گیرد به دنبال جواب‌های سؤال‌های دوران کودکی‌اش برود. خانواده او چه کسانی هستند؟ چه بلایی سر این دنیا آمده است؟ راز پشت پرده این روبات‌های عجیب و غریب چیست؟

بازی با افتتاحیه‌ای جذاب شروع می‌شود و در ادامه، روایت داستان این ماجرا و اتفاقاتی که ایلوی در طول مسیر با آن‌ها رو‌به‌رو خواهد شد حتی بهتر از این افتتاحیه عمل می‌کند و هرچه بیشتر به جواب‌ها می‌رسید. نه‌تن‌ها بیشتر و بیشتر به بازی کردن و یافتن جواب‌های دیگر مشتاق می‌شوید، بلکه سؤال‌های جدیدی نیز برایتان پیش خواهد آمد.
این عنوان روایتی خطی ندارد و مأموریت‌ها و ماجرا‌های حاشیه آن می‌تواند ساعت‌ها شما را به خود مشغول کند.

Horizon ترکیبی از چند سبک مختلف است که در همه آن‌ها کم‌نقص کار کرده است. المان‌های نقش‌آفرینی زیادی در بازی وجود دارند که انتخاب دیالوگ و رقم زدن روند برخی گفتگو‌ها به دست شما و از زبان ایلوی در بازی، یکی از آن‌هاست. بستر کلی انتخاب دیالوگ‌ها بیشتر مربوط به مطلع شدن از پیچش‌های داستانی، به دست آوردن جزئیات بیشتر درباره یک مسئله یا آگاهی درباره یک مأموریت است و تعداد کمی از آن‌ها هستند که در روند اصلی داستان نقش خواهند داشت. البته این موضوع هیچ ضربه‌ای به روند بازی نزده است و هرگز نمی‌توان آن را یکی از نکات منفی قلمداد کرد. اما بی‌روح بودن بسیاری از مکالمه‌ها باعث شده است بازیکن به آن صورت، مشتاق گفتگو با دیگر شخصیت‌های دنیای بازی نباشد.
چیزی که روایت اصلی داستان را زیبا کرده و به آن جان بیشتری بخشیده است دنیای زیبای Horizon Zero Dawn است. از جنگل‌ها و مناطق خوش‌آب‌وعلف گرفته تا مناطق خشک و بی‌آب، از کوهستان‌های سرد برفی گرفته تا دشت‌های وسیع، همه، زیبا و بی‌نظیر طراحی شده‌اند. حیوانات مختلفی در آن‌ها پرسه می‌زنند و آفتاب، باران و برف پویایی بیشتری به آن‌ها بخشیده است. «گوریلا‌گیمز» که سازنده این بازی است، یکی از مفاهیم دنیا‌های آینده را که این روز‌ها محبوبیت زیادی دارد فراموش نکرده است، شهر‌هایی که کمرشان زیر قدرت طبیعت خم شده است و درختان و گیاهان رونده از لابه‌لای بتن و آهن‌های آن‌ها رشد کرده‌اند و قدرت طبیعت را به رخ کشیده‌اند. این استودیو در طراحی چنین فضایی خوب عمل کرده است.

جذاب‌ترین بخش بازی را نبرد‌های شما با روبات‌های مختلفی که با آن‌ها برخورد می‌کنید تشکیل می‌دهد. این موجودات عجیب با هوش مصنوعی چشمگیر خود و رفتار‌های بسیار طبیعی‌ای که از آن‌ها سر می‌زند به خودی خود بازی را جذاب و بی‌نظیر کرده‌اند. روبات‌ها از تنوع خیلی خوبی برخوردارند و بازی در طول ماجراجویی شما، هر بار دشمنی جدید برای رو کردن دارد. روبات‌ها از ریز و درشت، و ضعیف و قوی دسته‌بندی می‌شوند و با دیدن آن‌ها به خودی خود متوجه میزان قدرتشان خواهید شد. روبات‌هایی مثل «واچر‌ها» که از دایناسور‌هایی به نام «مگالوسور» الهام گرفته شده‌اند قدرت زیادی ندارند، اما اگر در دسته‌های چندتایی قرار بگیرند، مطمئنا به دردسر خواهید افتاد. روباتی مثل «اسنپ‌ماو» خلق و خویی شبیه به تمساح‌های ماقبل تاریخ دارد و درگیر شدن با آن‌ها که معمولا هم تعدادشان بیش از ۳ تاست کمی دشوار و نفس‌گیر است. از طرفی، روبات‌هایی مثل «ساوتوث‌ها» دقیقا رفتاری مثل گربه‌های تیزدندان ماقبل تاریخ دارند. خرچنگ‌ها، پرندگان، گوزن‌ها و بز‌های کوهی، یا حتی تک‌تک موجوداتی که از ذهن خود طراحان گوریلا گیمز خلق شده‌اند رفتاری منحصر‌به‌فرد دارند و به‌جرئت می‌توان گفت دربرابرشان شگفت‌زده خواهید شد.

چیزی که به همه بخش‌های بازی زیبایی بخشیده، گرافیک فنی و بصری عالی بازی آن است. این عنوان یکی از خوش‌ساخت‌ترین بازی‌های جهان باز است که در کنسول‌های نسل هشتم تجربه خواهید کرد. گرافیک بصری بازی به لطف کم‌نقص بودن بخش فنی آن، می‌تواند شما را شگفت‌زده کند و به‌جرئت می‌توان گفت همه‌چیز خوب کار شده است. یکی از بهترین نکات این بخش نیز پویانمایی‌های بازی مخصوصا برای شخصیت ایلوی است. جزئیات پویانمایی به‌کاررفته در ایلوی بسیار روان و زنده است و حتی می‌تواند خیلی بهتر از شخصیت‌هایی باشد که در بازی‌های خطی با دنیایی کوچک‌تر شاهد‌شان هستیم. در کنار ایلوی، انیمیشن روبات‌ها نیز برای هر یک از مدل‌های آن‌ها متنوع و کاملا پویا طراحی شده است و احساس می‌کنید واقعا با یک موجود زنده طرف هستید.

در نهایت، موسیقی و ملودی‌های به‌کاررفته در بازی گرافیک زیبای آن را کامل می‌کنند و تجربه‌ای دوست داشتنی برای شما رقم می‌زنند.

دنیای بازی روی سیاره زمین می‌گذرد، هرچند صد‌ها سال گذشته است و زمین دیگر شباهتی به دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم ندارد. طبیعت سیاره را پس گرفته است و ما شاهد رشد گیاهان روی شهر‌های غول‌آسا هستیم، در حالی که بشریت به درون غار، کوه‌ها و نقاط دور از دسترس زمین رانده شده است. روی زمین که جایگاه روباه، بوقلمون‌ها و سایر حیوانات بوده است، می‌توانید روبات‌هایی را مشاهده کنید که شباهت زیادی به حیوانات وحشی دارند. این روبات‌ها ظاهری مشابه آهو، قوچ، دایناسور و سایر جانداران دارند و مانند حیوانات وحشی واقعی به زندگی روزمره خود می‌پردازند.
آن‌ها شکار می‌کنند و در جست‌وجوی چیز‌هایی ناشناخته به اطراف خیره می‌شوند، اما هیچ‌کس دلیل آن را نمی‌داند و این موضوع معمای اصلی بازی است. در دنیای بازی، چندین قبیله مختلف وجود دارند که مانند انسان‌های واقعی که زمانی در صد‌ها سال گذشته به صورت قبیله‌ای زندگی می‌کردند، به زندگی خود می‌پردازند. بعضی از آن‌ها شکار می‌کنند، گروهی دیگر روی مسائل مذهبی تمرکز دارند و عده‌ای به‌وجودآورنده تمدن‌های گسترده هستند. همگی از «پیشینیان» آگاه‌اند، انسان‌هایی که در زمان‌های دور و قبل از نابودی زمین زندگی می‌کردند، هرچند مشخص نیست دقیقا چه چیزی باعث شد کار به اینجا بکشد.