مزه شیرین دهان اعتدالیون

پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی:این روزها مزه دهان اعتدالیون و اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای به زعم خودشان از پیروزی در شورای امنیت سازمان ملل بر آمریکا در تمدید تحریم تسلیحاتی ایران بسیار شیرین است و به تبع آنان رسانه های همسو نیز بر تیزی این موفقیت دامن میزنند. ما نیز خوشحالیم که کشور در یک عرصه جهانی به موفقیت رسیده است لکن اجازه نمی دهیم که عمل منفعلانه و پرخسارت تیم مذاکره کننده در زمان مذاکرات که امروز به برکت تدابیر رهبری، قدرت نظامی و مقاومت مردم منجر به قدرت نمایی جمهوری اسلامی شده از سوی همان جریان منفعل مال خود شده و خود را پرچمدار این حرکت مقتدرانه که البته در تاریخ انقلاب نیز کم نبوده است معرفی نمایند.

به همین منظور این نوشتار را با چند دلیل مستند از باب یادآوری نگاشته و مدعی هستیم که اگر نبود اقتدار رهبر و انقلاب امروز همین پرچم پیروزی، نماد سرخوردگی و وادادگی کشور می گردید:

۱- ریابکوف عضو ارشد تیم مذاکره کننده روسیه 17 شهریور 1395 در گفتگو با خبرگزاری تسنیم در این باره گفت:‌ «این موضوعی پنهان نیست که روسیه طی مذاکرات هسته‌ای حامی رفع تحریم‌های تسلیحاتی ایران در زودترین موعد ممکن بود، ما حتی در مقاطعی پیشنهادهایی را تدوین کردیم که براساس آن تحریم تسلیحاتی یک ماه پس از اجرای برجام رفع شود، اما نتیجه متفاوت بود». این نتیجه متفاوت را بعدها سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه دو روز پس از انعقاد برجام در تاریخ 25 تیر 1394 چنین اظهار داشت که طرف ایرانی با طرف غربی درباره تحریم های تسلیحاتی مصالحه کرد! وی این مهم را فاش کرد که «ما و چین می‌خواستیم تحریمهای تسلیحاتی لغو شود، اما با وجود حمایت ما، خود تیم ایرانی موافقت کردند که تحریم‌ها تا ۵ سال ادامه یابد».

۲- «می‌توانم شهادت دهم که آقای روحانی، آماده هر گونه فداکاری برای حفظ برجام بود. حاضر بود آبرویش را بگذارد یا در اینجا مورد لعن و نفرین قرار گیرد، اما کاری کند که کشور مورد تحریم قرار نگیرد. اما برای رئیس جمهور مسلم شد که ترامپ، قصد حل مسئله را ندارد و تنها به دنبال گرفتن عکس است. اگر آقای روحانی مطمئن بود که ترامپ قصد حل مسئله را دارد و بالاتر از آن توان ساختاری حل مسئله را دارد، ممکن بود تصمیم‌های دیگری بگیرد». این چند سطر را حسام الدین آشنا، مشاور آقای روحانی در گفتگو با ماهنامه اصلاح طلب اندیشه پویا گفته است.

۳- آشنا در بخش دیگری از گفتگو با این نشریه اصلاح طلب نیز گفته است: «اگر توافق با ترامپ تنها هزینه داخلی داشت، آقای روحانی آمادگی پرداخت آن هزینه را داشت. همانطور که مکالمه تلفنی با اوباما و ورود به توافق هسته‌ای، هزینه بسیار سنگینی برای شخص آقای روحانی داشت اما ایشان این راه را پیش برد.هنوز هم آقای روحانی در بخشی از محافل قدرت به خاطر توافقی که کرده، بخشیده نمی‌شود. اما پدیده ترامپ یک پدیده استثنایی در جهان است».

*حال با توجه به مراتب یاد شده در شادمانی اعتدالیون و اصلاح طلبان باید توجه نمود:

اولا: شادمانی غرب گرایان برای موفقیت در شورای امنیت در موضوع تحریم تسلیحاتی ایران بیش از آنکه به قدرت دیپلماسی دولت مربوط باشد نوعی مال خود کردن تلاش های دیگران می باشد.

ثانیا: تحریم تسلیحاتی کشور در برجام نه یک برنامه هماهنگ شده دول غربی که ظاهرا نوعی خود تحریمی با اهدافی مبهم شاید برای به نتیجه رساندن استراتژی مذاکره به هر قیمتی بوده است و آنقدر این موضوع شور شده بود که حتی روس ها و چینی ها از رفتار منفعلانه تیم مذاکره کننده انگشت تعجب به دهان گرفته بودند.

ثالثا: بکار بردن واژه هایی هچون «پرداخت هزینه»، «فداکاری برای حفظ برجام»، «گذاشتن آبرو»، «لعن و نفرین»، «هزینه سنگین» و.... در سطور بالا قطعا و یقینا کاربردی داخلی دارد نه خارجی. به طوری که آقای آشنا اعتراف می کند که روحانی حاضر بود تا آبرویش را بگذارد و مورد لعن و نفرین قرار گیرد اما تحریم ها را بردارد و تنها عامل مانع اینکار تردید طرف ایرانی نسبت به صداقت طرف آمریکایی بوده است که اگر این موضوع نبود احتمالا امروز خیلی از خطوط قرمز دیگر رد شده بود و خسارات تحمیلی چند برابر خسارت پرحجم کنونی می بود.




ح