در تکاپوئی بی گسست

بهار، فصل خاک، تابستان، فصل آتش، پائیز، فصل باد و زمستان، فصل آب. هر یکی، سه ماهی، بر زمین فرمان می رانند و همه را به ما: من و تو، وا می مانند. بهار، روزگار نشاط خاک است. به رنگ که بخواهی درشاعر:قدمعلی سرامی

بهار، فصل خاک،
تابستان، فصل آتش،
پائیز، فصل باد
و
زمستان، فصل آب.
هر یکی، سه ماهی، بر زمین فرمان می رانند و همه را به ما:
من و تو،
وا می مانند.

بهار،
روزگار نشاط خاک است.
به رنگ که بخواهی در می آید.
و با هر آهنگ که بخوانی، پرده های گوش را می آراید.

تابستان،
در کمرکش راه،
به کاروان روزها و شب ها می پیوندد.
آفتاب، پرخاش را، نیشخند آلود، در ما می نگرد.
سایه و روشن، در گیر و دار برشتن اند.
میوه ها می پزند.
آبها در گودهای جویباران می خزند.
و تو د ر کنار من، آرمیده ای،
لبها به بوسه آبستن افتاده.
آه! چه نان برشته ای می پزند، شاطران آفتاب!

پائیز
که تو را از آن من کرد،
که از آغاز، سخن از مهر به میان آورد.
آبان و آذر،
هی!آنها هم خود را به آب و آتش زدند!
آری، پائیز چون تو با وفاست.
همیشه با آدم می ماند.
در تاریکی هم پیری خویش را گم نخواهی کرد!
پائیز: سیمرغی که با دو بال سرد و گرم، جهانگردی می کند،
تو،
آه، تو که همیشه میان جهنّم و بهشت، برزخ را نشانم می دهی!

زمستان،
از غربال آسمان آب می بیزند.
کولی فرتوت، روی یخ راه می رود.
آب و باد، در حجله ی کولاک، در آغوش یکدیگر به خواب رفته اند.
همچنان توئی که جامه نو کنی.
از خاک به آتش،
از باد به آب، در تکاپوئی بی گسست.
عشق، کمان کمان، رنگارنگ، می روید
و ذرّه ذرّه عالم با من از تو سخن می گوید.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

در تکاپوئی بی گسست

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته