در رنگ تداعی شد،این فصل اهورایی
غم جلوه گهِ عاشق،در پیله ی تنهایی
افتادن برگِ زرد،از شاخه ی دل هر دم
دل شد،شجری عریان,در موسم لالایی
اندیشه ی نابودی،در سایه ی جغد شب_
ویران شود این شهر از،آیینه ی رسوایی
از عشق چه می ماند،در کوی هوای پس؟!
جز غرّش طوفانُ،ویران شده،رویایی!!!!!
هر رنگ تن بُستان،آبستن یک درد است!
زاییده شد از محنت،این نقش تماشایی...!
غم جلوه گهِ عاشق،در پیله ی تنهایی
افتادن برگِ زرد،از شاخه ی دل هر دم
دل شد،شجری عریان,در موسم لالایی
اندیشه ی نابودی،در سایه ی جغد شب_
ویران شود این شهر از،آیینه ی رسوایی
از عشق چه می ماند،در کوی هوای پس؟!
جز غرّش طوفانُ،ویران شده،رویایی!!!!!
هر رنگ تن بُستان،آبستن یک درد است!
زاییده شد از محنت،این نقش تماشایی...!