ناگفته های دردناک از مرگ خانواده ایرانی در آب های کانال مانش + فیلم و عکس ها


ناگفته های دردناک از مرگ خانواده ایرانی در آب های کانال مانش  + فیلم و عکس ها

حوادث رکنا:خانواده مهاجران ایرانی که در جریان مهاجرت غیرقانونی در کانال مانش غرق شده و جان باختند،تقاضای بازگشت اجساد عزیزانشان به خاک وطن را دارند.جزئیات لحظه های دلهره آور غرق شدن قایق آنها را از زبان خانواده او به نقل از همسفرهایشان بخوانید.

به گزارش اختصاصی رکنا ،اهالی روستای گلینه سردشت این روزها عزادار از دست دادن خانواده ای هستند که تا همین چند ماه قبل در همین روستا زندگی می کردند.

خانه پدری رسول ایران نژاد بوی ماتم دارد و از فرماندار و نماینده شهرشان گرفته تا اهالی روستا،همه برای تسلیت به خانه شان رفت و آمد می کنند.

مادر رسول بی تاب از دست دادن اوست و پدر خواب و خوراک ندارد.

ناگفته های دردناک از مرگ خانواده ایرانی در آب های کانال مانش  + فیلم و عکس ها

لحظه های دلهره در دل اقیانوس

پنج ماه قبل بود که رسول ایران نژاد تصمیم به مهاجرت گرفت.مدتی بود که او و همسرش فکر مهاجرت در سر داشتند و بالاخره تصمیم خود را گرفتند و شال و کلاه کردند و راهی سفر شدند.

خلیل ایران نژاد،برادر رسول در مورد تصمیم برادرش به مهاجرت به خبرنگار رکنا گفت:«مدتی بود که برادرم در فکر مهاجرت بود و می خواست به کشور انگلیس برود.چون خواهر همسرش مقیم آن کشور بود.بالاخره پنج ماه قبل بود که برادرم به همراه همسر و فرزندانش به ترکیه رفتند و می خواستند از آنجا خودشان را ترکیه برسانند.»

رسول و خانواده اش بعد از مدتی که در ترکیه ماندند،به کشور ایتالیا رفتند.آنها در آن کشور یک ماه در قرنطینه کرونایی بودند و بعد راهی فرانسه شدند:«از روزی که برادرم و خانواده اش از کشور خارج شدند،مرتب با ما در تماس بودند.وقتی به فرانسه رسیدند،بیست روز در یک جنگل ساکن بودند و می خواستند بعد از آن با قایق به انگلیس بروند.برای رسیدن به منطقه ساحلی مسیری را با قطار سفر کردند و بعد از اینکه از قطار پیاده شده بودند،سوار قایق شدند.»

خانواده رسول ایران نژاد بی خبر از اینکه آن قایق ماهیگیری،ارابه مرگشان می شود و دیگر از آن پیاده نمی شوند؛با تصور اینکه آنها را به انگلیس خواهد رساند سوار قایق شدند.

ناگفته های دردناک از مرگ خانواده ایرانی در آب های کانال مانش  + فیلم و عکس ها

طوفان آمد و قایق و مسافران غرق شدند

برادر رسول در ادامه گفتگو با رکنا گفت:«بعد از اینکه برادرم از قطار پیاده شد و می خواست سوار قایق شود دیگر از او خبر نداشتیم.ساعت های بی خبری طولانی می شد و بالاخره خبر رسید که یک قایق در کانال مانش غرق شده است.مضطرب و نگران بودیم و می خواستیم هرطور شده خبری از رسول و خانواده اش بگیریم.چند نفر از همسفران رسول هم سردشتی بودند.با آنها هم تماس می گرفتیم اما موفق به برقراری ارتباط نمی شدیم.»

بالاخره خانواده رسول توانستند با مسافران قایق تماس بگیرند:«همشهری های خودمان در بیمارستان و بیهوش بودند.شنیده ام حال بعضی از آنها هنوز هم وخیم است.اما با چند نفر از سرنشینان قایق حرف زدیم.می گفتند آن شب هوا طوفانی بود و دریا مواج بود.مهاجران سوار قایق ماهیگیری شده بودند که ظرفیت آن دوازده نفر بود اما 27 مسافر را سوار کرده بودند.می گفتند یکدفعه موج بزرگی آمد و قایق واژگون شد.»

مسافران گفته بودند که دقایق سختی را روی آی گذراندند.آنها سعی کرده بودند به خودشان را به قایق بیاویزند تا جان خود را نجات دهند:«دقایق سختی به مسافران گذشته بود.یک نفر می گفت که پسر کوچک برادرم را بغل کرده بوده.می گفت یکدفعه موج زد و پسرک پانزده ماهه از دستم رها شد و داخل آب افتاد.جنازه او هنوز پیدا نشده و به جز او دو جسد دیگر هم همچنان مفقود است.بالاخره هلی کوپتر امدادی از راه رسیده بود و هجده نفر از مهاجران را نجات داده بود.

عکس اجساد به دست خانواده شان رسید

خلیل ایران نژاد در ادامه گفتگو به خبرنگار رکنا گفت:« اطلاعاتی که اول به ما می دادند دقیق نبودند.اول می گفتند دو نفر از اعضای خانواده برادرم فوت کرده اند.بعد می گفتند یک نفر.

اما روز بعد از حادثه خواهرزن برادرم از انگلیس به فرانسه رفت و در بیمارستان مرکزی فرانسه اجساد رسول و همسرش و دو فرزندش را در سردخانه بیمارستان دید.حتی از اجساد برای ما عکس هم فرستاد.»

اجساد مهاجران سردشتی را به خاک وطن بازگردانید

خانواده ایران نژاد و محمدپناهی این روزها بی تاب عزای آنها هستند.عزیزانشان را از دست داده اند و نمی توانند اجساد آنها را در آغوش بگیرند و سوگواری کنند.

برادر رسول در ادامه گفت:«برادرم و همسرش شیوا محمدپناهی،سی و پنج ساله بودند.دو فرزند هشت و شش ساله به نام های آنیتا و آرمین داشتند.فرزند پانزده ماهه شان هم همان نوزادی است که جسدش پیدا نشده است.»

او در ادامه گفت:«امروز فرماندار و نماینده شهرمان برای فاتحه خوانی و تسلیت به خانه پدرم آمدند.از آنها تقاضا کردیم که هر کاری لازم است برای بازگرداندناجساد اعضای خانواده مان انجام دهند.هر چند باز گرفتن اجساد،دیگر برای ما برادر از دست رفته نمی شود اما داغ از دست دادن آنها را برای پدر و مادر بیقرارم کم می کند.ما دلمان می خواهد اجساد به شهر خودمان منتقل شوند. مادرم یک لحظه ساکت نیست.صبح زود از خواب بیدار می شویم و می بینیم پدرم در حال گریه کردن است.ما وضع مالی مناسبی برای پرداخت هزینه های انتقال اجساد نداریم اما تقاضا داریم اجساد به ایران منتقل شوند.»برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

آیا این خبر مفید بود؟
0 0

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


منتخب امروز

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


کارشناسی داوری دیدار صنعت نفت آبادان و پرسپولیس