توسعه ادبیات شهری، امری متفاوت از دستورهای مدیریتی است

به گزارش ایرنا، «علی اعطا» روز جمعه با انتشار رشته توییتی در حساب شخصی خود، نوشت: سال ٨٥، موضوع پایان نامه کارشناسی ارشد معماری من در دانشکده هنرهای زیبا، طراحی ساختمان خانه ادبیات معاصر ایران بود و یک سال بی وقفه خواندم و نوشتم و طرح کشیدم.

وی افزود: با تعدادی از بزرگان معماری و ادبیات از جمله مرحوم دکتر علی اکبر صارمی که معماری ادیب و فرهیخته بود، گفتگو کردم.

اعطا با بیان اینکه، برای طراحی خانه ادبیات معاصر، باید رابطه ای بین "ادبیتِ ادبیات" و "معمارانگیِ معماری" پیدا کرد، ادامه داد: این پرسش در ذهنم باقی است که چگونه نسبتی میان شهر و معماری و ادبیات باید، و می توان برقرار کرد؟

اعطا با بیان اینکه، ماریو بارگاس یوسا کتابی دارد با عنوان "چرا ادبیات؟ "، گفت: در این کتاب جایی نوشته است، هیچ چیز بهتر از ادبیات به ما نمی آموزد که تفاوت های قومی و فرهنگی را ‌نشانه غنای میراث آدمی بشماریم و این تفاوت‌ها را که تجلی قدرت آفرینش چندوجهی آدمی است بزرگ بداریم.

سخنگوی شورا افزود: چه تصویری بهتر از این عبارات برای توصیف تهران امروز؛ غنای میراث آدمی و تفاوت های قومی و فرهنگی است. توسعه و ترویج و ارج نهادن به ادبیات در شهر، امری یک‌سره متفاوت از تصمیم ها و دستورهای مدیریتی است؛ اهل فرهنگ و ادب و هنر، میزبانند و ماندنی، مدیران می آیند و می روند، مهمانند.