زندگی را تو به من آموختی
مهر خود را به دل من دوختی
این تو بودی که مرا پرسیدی گل من،بهر چه اینجا سوختی
تن بی جان مرا جان دادی شوق کم بود به دلم ،آن دادی
روح من را تو چه سامان دادی قلب پر کفر مرا،تو چه ایمان دادی
به حریم دل داغون من پا نهادی و چه سامان دادی
تو،نگاهت همه هستی من بوده و هست با نگاهت به کویر دل خشکیده،تو باران دادی
یاد آرم همه دم آن لحظه اولین بوسه پر عشق که زیر باران دادی
مهر خود را به دل من دوختی
این تو بودی که مرا پرسیدی گل من،بهر چه اینجا سوختی
تن بی جان مرا جان دادی شوق کم بود به دلم ،آن دادی
روح من را تو چه سامان دادی قلب پر کفر مرا،تو چه ایمان دادی
به حریم دل داغون من پا نهادی و چه سامان دادی
تو،نگاهت همه هستی من بوده و هست با نگاهت به کویر دل خشکیده،تو باران دادی
یاد آرم همه دم آن لحظه اولین بوسه پر عشق که زیر باران دادی