ذات تربیت و آموزش غیرحضوری تا 90 درصد با هم ناسازگار است


ذات تربیت و آموزش غیرحضوری تا 90 درصد با هم ناسازگار است

تربیت و آموزش غیرحضوری با هم ناسازگار است. این را مشاوران مدارس می گویند. برای همین است که متخصصان نگران روزهای پساکرونا و عیان شدن آسیب هایی که نوجوانان در این ایام دیده اند، هستند.

خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه- یکی از نقدهایی که همواره به آموزش و پرورش وارد بوده است کمبود مشاوران در سطح مدارس خصوصاً در مدارس دوره ابتدایی بود و اینکه بیشتر تمرکز مشاوران به بحث کمک به هدایت تحصیلی یا کمک به انتخاب رشته در کنکور معطوف می‌شود و در متوسطه دوم فعال هستند. این روزهای کرونا و تحمیل آموز، مجازی به دانش آموزان و خانواده ها و رعایت پروتکل های بهداشتی به در خانه ماندن بیشتر کودکان و نوجوانان انجامیده است، حالا دیگر دارد روی آسیب زای خود را نشان می دهد. شدت گرفتن انواع مشکلات اضطرابی و وسواسی و شدت گرفتن وابستگی به والدین و افت عملکرد تحصیلی تنها روی بهتری از انواع مشکلاتی است که والدین این روزها آن را در فرزندانشان گزارش می دهند و حتی آنها را به اتاق های روان شناسان و روانپزشکان می کشاند. در این میان که ارتباط گیری نوجوانان با یکدیگر دچار وقفه شده است یا به سمت و سویی غیرحضوری متمایل شده است و از سوی دیگر تعامل والدین و بچه ها آنقدر بیشتر شده که حالا سر تکالیف مدرسه هم باید بسیار بیش از گذشته با یکدیگر وارد چالش شوند و عملاً راهبری آموزشی هم به عهده والدین است، نقش مشاوران در آموزش و پرورش بیش از پیش پر رنگ می شود؛ مشاورانی که عملاً از چرخه آموزشی در دوران کرونا کنار رفته اند.

مشاوران مدارس می گویند اصل کارایی آنها در مدارس و هنگام حضور و مشاهده نابهنجاری هاست و در نهایت مداخله کردن. آنها می گویند والدین یا دانش آموزان باید به آنها مراجعه کنند تا بتوانند نقشی در بهبود شرایط ایفا کنند و آنها می گویند عملاً بزرگترین انتظاری که آموزش و پرورش از آنها دارد بحث های هدایت تحصیلی است. حالا روزهای کرونا نابهنجاری های رفتاری و روانی در خانه ها پنهان است و والدین آموزش کمی برای تشخیص آن دیده اند و از سوی دیگر تعامل ها از قبل قوی نبوده که حالا بدانند دسترسی به مشاوران برای مشورت چگونه است.

در بعد آموزشی خلاء آنقدر نگران کننده نیست که در بعد پرورشی

محمد داوری از مشاوران با سابقه آموزش و پرورش و کارشناس مسائل آموزش و پرورش در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص چالش های آموزش مجازی بیان کرد: من اسم آن را آموزش غیرحضوری می گذارم چون همه این آموزش هم مجازی نیست. ارتباطات واقعی است و تنها ابزار آن تغییر کرده است. علیرغم اینکه هم نام آموزشی ما آمادگی مواجهه با این شرایط را نداشت و هم خانواده ها و دانش آموزان، اما هر چه جلوتر رفتیم دیدم این نگرانی واقعی هست اما اینقدر وسیع نیست. در واقع اگر در دو بعد آموزشی و پرورشی موضوع را دسته بندی کنیم و مشاوران را در بخش آسیب و پرورشی ماجرا ببینیم باید بگویم در بعد آموزشی خلاها گرچه هست اما آنقدر نگران کننده نیست که در بعد پرورشی مشهود است.

اگر در دو بعد آموزشی و پرورشی موضوع را دسته بندی کنیم و نقش مشاوران را در بخش آسیب ها و تربیتی و پرورشی ماجرا ببینیم باید بگویم در بعد آموزشی خلاها گرچه هست اما آنقدر نگران کننده نیست که در بعد پرورشی مشهود است

وی ادامه داد: این روزها که دیگر زیاد هم طول کشیده است، دانش آموزان در دسترس نیستند و خانواده ها هم پیگیر مسائل تربیتی از طریق مشاوران نیستند و این خلاء خود را بیشتر نشان می دهد. این موضوع البته در همه جای کشور ما و در همه مناطق یکسان نیست. شرایط فرهنگی، اقتصادی، جغرافیایی و تحصیلات والدین و برخورداری مدارس از مربیان و مشاوران متفاوت در این ارتباط سهیم است.

داوری بیان کرد: مدارسی داریم که اینقدر با آموزش غیرحضوری خلا ها را پر کردند و معلم و دانش آموزان ‏می گویند همه چیز خوب است که حتی اگر کرونا ادامه دار هم نباشد آنها مزایای این مدل ارتباط را می بینند. اما در هر شرایطی ناراضی ترین گروه این وضعیت والدین هستند که مدیریت فرزندانشان در خانواده سخت شده است.

یک سوم دانش آموزان در بعد آموزشی دچار آسیب جدی شدند

این کارشناس مسائل آموزش و پرورش اظهار کرد: ببینید خلاهای آموزشی بیشتر ناشی از یک ساختار و نبود زیرساخت هاست یعنی تبلت و گوشی در دسترس نیست و آموزش آسیب می بیند. یا اینترنت نیست. این مساله در مدارس و مناطقی که در حالت عادی ما در آموزش به حداقل ها کفایت کرده ایم بیشتر نمود دارد. در یک تقسیم بندی کلی هم می شود حدس زد کمی بیش از یک سوم مدارس و دانش آموزان ما توانستند با سامانه شاد و سایر سامانه ها این خلا آموزشی را جبران کنند و در یک سوم دیگر بسته به نظارت ادارات و مدیران این مشکل حل می شود و یک سوم دانش آموزان حقیقتاً آسیب جدی آموزشی دیده اند. به دلایل متعددی هم این اتفاق رخ داده است. از دلایل اقتصادی و فرهنگی تا کم انگیزه بودن معلمان و یا وجود مدیران ناکارآمد و مدارسی که حداقل های آموزشی هم در آنها نیست. یعنی در خوشبینانه ترین حالت از نظر آموزشی ۲۰ تا ۳۰ درصد دانش آموزان آسیب جدی دیده اند. این درصد کسانی هستند که در آموزش حضوری هم این بخش آسیب دیده بودند اما در آموزش حضوری نظارت مستقیم تری بر فعالیت های آموزشی وجود دارد.

این مشاور با سابقه بیان کرد: اما موضوع این است که در بعد پرورشی و تربیتی ما با خلا بسیار جدی تری رو به رو هستیم که به نظر می رسد چاره‌ای هم پیدا نشده است. آموزش غیرحضوری بخش تربیتی را خیلی کمرنگ کرده است و بخش تربیتی هم مبتنی بر فعالیت های درگیر کننده است که باید میان دانش آموزان و مربیان و معلمان به صورت حضوری رخ بدهد. ممکن است در آموزش غیرحضوری فیلم و کلیپ و… تولید کنیم برای بخش تربیتی و پرورشی اما اراده و انگیزه‌ای برای استفاده دانش آموزان از آن نیست یا خانواده ها به محتواهای آموزشی اولویت بیشتری می دهند. از سوی دیگر برای دروس علوم و ریاضی است که به هر حال امتحانی گرفته می شود و نمره اش و ارزشیابی هست. اما‬ برای مسائل‬ تربیتی‬ و‬ پیگیری‬ آن‬ باید‬ انگیزه‬ درونی‬ در‬ فرد‬ وجود‬ داشته‬ باشد‬ که‬ آن‬ را‬ هم‬ از‬ قبل‬ آموزش‬ نداده‬ ایم. ذات تربیت و آموزش غیرحضوری تا ۹۰ درصد با هم ناسازگار است.

کارکرد مشاوران در مدارس بیشتر مبتنی بر هدایت تحصیلی تعریف شده است

داوری گفت: در این میان مشاوران نیز متکی به ارجاع و مراجعه هستند و یا از سوی والدین یا معاونان و معلمان دانش آموزان به مشاوران مدرسه ارجاع داده می شوند و یا خانواده ها به مشاور مراجعه می کنند. این ارجاع به حداقل خود رسیده است. ما در این خصوص یک ضعف فرهنگی عمیقی داریم. در آن سوی ماجرا اگر ارجاعی هم هست بر اساس دستورالعمل ها و بخشنامه ها و نظارتی که هست از مشاوران می خواهند آن بخش هایی را پیگیری کنند که مربوط به هدایت تحصیلی است. یعنی مدارس هم در چارچوب حداقل ها موارد را از مشاوران پیگیری می کنند.

در این میان مشاوران نیز متکی به ارجاع و مراجعه هستند و یا از سوی والدین یا معاونان و معلمان، دانش آموزان به مشاوران مدرسه ارجاع داده می شوند و یا خانواده ها به مشاور مراجعه می کنند. این ارجاع به حداقل خود رسیده است. ما در این خصوص فرهنگ مراجعه یک ضعف فرهنگی عمیقی داریم

وی اظهار کرد: اگر مشاوران مدارس از امکانات ارتباطات غیر حضوری استفاده کنند یک مساله شخصی است و به خود مشاور بستگی دارد. من در مدرسه ام ۳۰۰ دانش آموز دارم همه را در یک فایل شبکه ارتباطی قرار دادم. پیام هایی را مرتبط ارسال می کنم و کلیپ و… می گذارم و بسیار هم با دانش آموزان و اولیا پیام رد و بدل کرده ایم که با شرایط حضوری قابل مقایسه نیست و قابل ردگیری هم هست برای نظارت آموزش و پرورش. حتی از یک سو بهتر هم هست چون من می توانم در هر بحثی مثلاً در بحث هدایت تحصیلی به سابقه چت ها نگاه کنم و اطلاعات قبلی سریع در دسترس است. اما این منوط به این است که که مشاور علاقمند باشد. باز از سوی دیگر این بیشتر در همان حوزه مشاوره تحصیلی کاربرد دارد. آسیب های تربیتی و روانی و… در محیط مدرسه قابل مشاهده است که الان شرایطش برای ما فراهم نیست و برای همین تنها والدین هستند که باید این مشاهدات را گزارش کنند که آنها هم تا وقتی کارد به استخوانشان نرسد به مشاور مراجعه نمی کنند. تعداد کمی در نهایت ممکن است برای این موارد تماسی بگیرند. در نتیجه نگرانی شدیدی برای پس از کرونا و مواجهه با آسیب ها در حوزه دانش آموزی وجود دارد.

افت عملکرد تحصیلی، پرخاشگری و افسردگی بیشترین دلیل مراجعه خانواده ها به مشاوران

وی درباره اینکه بیشتر علت مراجعه والدین در ارتباط با فرزندانشان چیست، گفت: یکی موضوع افت تحصیلی و اینکه بچه ها با آموزش مجازی چیزی یاد نمی گیرند و آزمون ها اعتبار ندارد محل سوال و مراجعه آنهاست و در رتبه بعد هم برای شدت گرفتن پرخاشگری یا افسردگی بچه ها مشاوره می گیرند. بدون شک بعد از کرونا و بازگشایی مدارس شاهد خواهیم بود که سازگاری بچه ها کاهش پیدا کرده است و زمان می برد تا دوباره با محیط سازگار شوند. البته این آسیب ها در مقاطع مختلف متفاوت است. در دوره ابتدایی بحث چالش های آموزشی بیشتر خود را نشان می دهد و در متوسطه اول آسیب های دوران نوجوانی را داریم و در متوسطه دوم هم استرس ها و بحث کنکور شدید است.

وی در پایان بیان کرد: کرونا یک هشدار به دولت، خانواده ها، اساتید و کنشگران اجتماعی بود که بدانند در نتیجه آموزش مجازی بچه هایمان با دنیایی ارتباط می گیرند که تا قبل از آن آموزش رسمی ما آن را منع می کرد. الان این نوع ارتباط رسمیت پیدا کرده است. این مساله یک نیمه پر دارد که به صورت فرصت باید به آن نگاه کنیم که آموزش مکمل در آموزش و پرورش بسیار کمک کننده است و نظام فرسوده و ناکارآمد را یک تکانی می دهد. باید در زمینه استمرار آموزش مجازی برای کمک به نظام آموزش رسمی گفتمان سازی شود چون ما دیگر هرگز در بحث آموزش به دوران قبل از کرونا بر نمی گردیم. نیمه خالی لیوان هم البته بحث تاثیرات فرهنگی و روانی ارتباطات مجازی است. ما باید بخش های مثبت را حفظ کنیم و بخش های منفی را به حداقل برسانیم.


خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه- یکی از نقدهایی که همواره به آموزش و پرورش وارد بوده است کمبود مشاوران در سطح مدارس خصوصاً در مدارس دوره ابتدایی بود و اینکه بیشتر تمرکز مشاوران به بحث کمک به هدایت تحصیلی یا کمک به انتخاب رشته در کنکور معطوف می‌شود و در متوسطه دوم فعال هستند. این روزهای کرونا و تحمیل آموز، مجازی به دانش آموزان و خانواده ها و رعایت پروتکل های بهداشتی به در خانه ماندن بیشتر کودکان و نوجوانان انجامیده است، حالا دیگر دارد روی آسیب زای خود را نشان می دهد. شدت گرفتن انواع مشکلات اضطرابی و وسواسی و شدت گرفتن وابستگی به والدین و افت عملکرد تحصیلی تنها روی بهتری از انواع مشکلاتی است که والدین این روزها آن را در فرزندانشان گزارش می دهند و حتی آنها را به اتاق های روان شناسان و روانپزشکان می کشاند. در این میان که ارتباط گیری نوجوانان با یکدیگر دچار وقفه شده است یا به سمت و سویی غیرحضوری متمایل شده است و از سوی دیگر تعامل والدین و بچه ها آنقدر بیشتر شده که حالا سر تکالیف مدرسه هم باید بسیار بیش از گذشته با یکدیگر وارد چالش شوند و عملاً راهبری آموزشی هم به عهده والدین است، نقش مشاوران در آموزش و پرورش بیش از پیش پر رنگ می شود؛ مشاورانی که عملاً از چرخه آموزشی در دوران کرونا کنار رفته اند.

مشاوران مدارس می گویند اصل کارایی آنها در مدارس و هنگام حضور و مشاهده نابهنجاری هاست و در نهایت مداخله کردن. آنها می گویند والدین یا دانش آموزان باید به آنها مراجعه کنند تا بتوانند نقشی در بهبود شرایط ایفا کنند و آنها می گویند عملاً بزرگترین انتظاری که آموزش و پرورش از آنها دارد بحث های هدایت تحصیلی است. حالا روزهای کرونا نابهنجاری های رفتاری و روانی در خانه ها پنهان است و والدین آموزش کمی برای تشخیص آن دیده اند و از سوی دیگر تعامل ها از قبل قوی نبوده که حالا بدانند دسترسی به مشاوران برای مشورت چگونه است.

در بعد آموزشی خلاء آنقدر نگران کننده نیست که در بعد پرورشی

محمد داوری از مشاوران با سابقه آموزش و پرورش و کارشناس مسائل آموزش و پرورش در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص چالش های آموزش مجازی بیان کرد: من اسم آن را آموزش غیرحضوری می گذارم چون همه این آموزش هم مجازی نیست. ارتباطات واقعی است و تنها ابزار آن تغییر کرده است. علیرغم اینکه هم نام آموزشی ما آمادگی مواجهه با این شرایط را نداشت و هم خانواده ها و دانش آموزان، اما هر چه جلوتر رفتیم دیدم این نگرانی واقعی هست اما اینقدر وسیع نیست. در واقع اگر در دو بعد آموزشی و پرورشی موضوع را دسته بندی کنیم و مشاوران را در بخش آسیب و پرورشی ماجرا ببینیم باید بگویم در بعد آموزشی خلاها گرچه هست اما آنقدر نگران کننده نیست که در بعد پرورشی مشهود است.

اگر در دو بعد آموزشی و پرورشی موضوع را دسته بندی کنیم و نقش مشاوران را در بخش آسیب ها و تربیتی و پرورشی ماجرا ببینیم باید بگویم در بعد آموزشی خلاها گرچه هست اما آنقدر نگران کننده نیست که در بعد پرورشی مشهود است

وی ادامه داد: این روزها که دیگر زیاد هم طول کشیده است، دانش آموزان در دسترس نیستند و خانواده ها هم پیگیر مسائل تربیتی از طریق مشاوران نیستند و این خلاء خود را بیشتر نشان می دهد. این موضوع البته در همه جای کشور ما و در همه مناطق یکسان نیست. شرایط فرهنگی، اقتصادی، جغرافیایی و تحصیلات والدین و برخورداری مدارس از مربیان و مشاوران متفاوت در این ارتباط سهیم است.

داوری بیان کرد: مدارسی داریم که اینقدر با آموزش غیرحضوری خلا ها را پر کردند و معلم و دانش آموزان ‏می گویند همه چیز خوب است که حتی اگر کرونا ادامه دار هم نباشد آنها مزایای این مدل ارتباط را می بینند. اما در هر شرایطی ناراضی ترین گروه این وضعیت والدین هستند که مدیریت فرزندانشان در خانواده سخت شده است.

یک سوم دانش آموزان در بعد آموزشی دچار آسیب جدی شدند

این کارشناس مسائل آموزش و پرورش اظهار کرد: ببینید خلاهای آموزشی بیشتر ناشی از یک ساختار و نبود زیرساخت هاست یعنی تبلت و گوشی در دسترس نیست و آموزش آسیب می بیند. یا اینترنت نیست. این مساله در مدارس و مناطقی که در حالت عادی ما در آموزش به حداقل ها کفایت کرده ایم بیشتر نمود دارد. در یک تقسیم بندی کلی هم می شود حدس زد کمی بیش از یک سوم مدارس و دانش آموزان ما توانستند با سامانه شاد و سایر سامانه ها این خلا آموزشی را جبران کنند و در یک سوم دیگر بسته به نظارت ادارات و مدیران این مشکل حل می شود و یک سوم دانش آموزان حقیقتاً آسیب جدی آموزشی دیده اند. به دلایل متعددی هم این اتفاق رخ داده است. از دلایل اقتصادی و فرهنگی تا کم انگیزه بودن معلمان و یا وجود مدیران ناکارآمد و مدارسی که حداقل های آموزشی هم در آنها نیست. یعنی در خوشبینانه ترین حالت از نظر آموزشی ۲۰ تا ۳۰ درصد دانش آموزان آسیب جدی دیده اند. این درصد کسانی هستند که در آموزش حضوری هم این بخش آسیب دیده بودند اما در آموزش حضوری نظارت مستقیم تری بر فعالیت های آموزشی وجود دارد.

این مشاور با سابقه بیان کرد: اما موضوع این است که در بعد پرورشی و تربیتی ما با خلا بسیار جدی تری رو به رو هستیم که به نظر می رسد چاره‌ای هم پیدا نشده است. آموزش غیرحضوری بخش تربیتی را خیلی کمرنگ کرده است و بخش تربیتی هم مبتنی بر فعالیت های درگیر کننده است که باید میان دانش آموزان و مربیان و معلمان به صورت حضوری رخ بدهد. ممکن است در آموزش غیرحضوری فیلم و کلیپ و… تولید کنیم برای بخش تربیتی و پرورشی اما اراده و انگیزه‌ای برای استفاده دانش آموزان از آن نیست یا خانواده ها به محتواهای آموزشی اولویت بیشتری می دهند. از سوی دیگر برای دروس علوم و ریاضی است که به هر حال امتحانی گرفته می شود و نمره اش و ارزشیابی هست. اما‬ برای مسائل‬ تربیتی‬ و‬ پیگیری‬ آن‬ باید‬ انگیزه‬ درونی‬ در‬ فرد‬ وجود‬ داشته‬ باشد‬ که‬ آن‬ را‬ هم‬ از‬ قبل‬ آموزش‬ نداده‬ ایم. ذات تربیت و آموزش غیرحضوری تا ۹۰ درصد با هم ناسازگار است.

کارکرد مشاوران در مدارس بیشتر مبتنی بر هدایت تحصیلی تعریف شده است

داوری گفت: در این میان مشاوران نیز متکی به ارجاع و مراجعه هستند و یا از سوی والدین یا معاونان و معلمان دانش آموزان به مشاوران مدرسه ارجاع داده می شوند و یا خانواده ها به مشاور مراجعه می کنند. این ارجاع به حداقل خود رسیده است. ما در این خصوص یک ضعف فرهنگی عمیقی داریم. در آن سوی ماجرا اگر ارجاعی هم هست بر اساس دستورالعمل ها و بخشنامه ها و نظارتی که هست از مشاوران می خواهند آن بخش هایی را پیگیری کنند که مربوط به هدایت تحصیلی است. یعنی مدارس هم در چارچوب حداقل ها موارد را از مشاوران پیگیری می کنند.

در این میان مشاوران نیز متکی به ارجاع و مراجعه هستند و یا از سوی والدین یا معاونان و معلمان، دانش آموزان به مشاوران مدرسه ارجاع داده می شوند و یا خانواده ها به مشاور مراجعه می کنند. این ارجاع به حداقل خود رسیده است. ما در این خصوص فرهنگ مراجعه یک ضعف فرهنگی عمیقی داریم

وی اظهار کرد: اگر مشاوران مدارس از امکانات ارتباطات غیر حضوری استفاده کنند یک مساله شخصی است و به خود مشاور بستگی دارد. من در مدرسه ام ۳۰۰ دانش آموز دارم همه را در یک فایل شبکه ارتباطی قرار دادم. پیام هایی را مرتبط ارسال می کنم و کلیپ و… می گذارم و بسیار هم با دانش آموزان و اولیا پیام رد و بدل کرده ایم که با شرایط حضوری قابل مقایسه نیست و قابل ردگیری هم هست برای نظارت آموزش و پرورش. حتی از یک سو بهتر هم هست چون من می توانم در هر بحثی مثلاً در بحث هدایت تحصیلی به سابقه چت ها نگاه کنم و اطلاعات قبلی سریع در دسترس است. اما این منوط به این است که که مشاور علاقمند باشد. باز از سوی دیگر این بیشتر در همان حوزه مشاوره تحصیلی کاربرد دارد. آسیب های تربیتی و روانی و… در محیط مدرسه قابل مشاهده است که الان شرایطش برای ما فراهم نیست و برای همین تنها والدین هستند که باید این مشاهدات را گزارش کنند که آنها هم تا وقتی کارد به استخوانشان نرسد به مشاور مراجعه نمی کنند. تعداد کمی در نهایت ممکن است برای این موارد تماسی بگیرند. در نتیجه نگرانی شدیدی برای پس از کرونا و مواجهه با آسیب ها در حوزه دانش آموزی وجود دارد.

افت عملکرد تحصیلی، پرخاشگری و افسردگی بیشترین دلیل مراجعه خانواده ها به مشاوران

وی درباره اینکه بیشتر علت مراجعه والدین در ارتباط با فرزندانشان چیست، گفت: یکی موضوع افت تحصیلی و اینکه بچه ها با آموزش مجازی چیزی یاد نمی گیرند و آزمون ها اعتبار ندارد محل سوال و مراجعه آنهاست و در رتبه بعد هم برای شدت گرفتن پرخاشگری یا افسردگی بچه ها مشاوره می گیرند. بدون شک بعد از کرونا و بازگشایی مدارس شاهد خواهیم بود که سازگاری بچه ها کاهش پیدا کرده است و زمان می برد تا دوباره با محیط سازگار شوند. البته این آسیب ها در مقاطع مختلف متفاوت است. در دوره ابتدایی بحث چالش های آموزشی بیشتر خود را نشان می دهد و در متوسطه اول آسیب های دوران نوجوانی را داریم و در متوسطه دوم هم استرس ها و بحث کنکور شدید است.

وی در پایان بیان کرد: کرونا یک هشدار به دولت، خانواده ها، اساتید و کنشگران اجتماعی بود که بدانند در نتیجه آموزش مجازی بچه هایمان با دنیایی ارتباط می گیرند که تا قبل از آن آموزش رسمی ما آن را منع می کرد. الان این نوع ارتباط رسمیت پیدا کرده است. این مساله یک نیمه پر دارد که به صورت فرصت باید به آن نگاه کنیم که آموزش مکمل در آموزش و پرورش بسیار کمک کننده است و نظام فرسوده و ناکارآمد را یک تکانی می دهد. باید در زمینه استمرار آموزش مجازی برای کمک به نظام آموزش رسمی گفتمان سازی شود چون ما دیگر هرگز در بحث آموزش به دوران قبل از کرونا بر نمی گردیم. نیمه خالی لیوان هم البته بحث تاثیرات فرهنگی و روانی ارتباطات مجازی است. ما باید بخش های مثبت را حفظ کنیم و بخش های منفی را به حداقل برسانیم.

کد خبر 5141842

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه آموزش و پرورش

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


روی کلید واژه مرتبط کلیک کنید

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


تست هوش تشخیص دو خواهر : کدام پسر 2 خواهر دارد؟