quot;فقیر فرهنگ quot;

چو غنچه درچمن ِ باز، از چه دلتنگی؟ علیه صلح به هرجا، به پا کنی جنگی برغم ِ آنکه وجودت زخاکِ نرم بُوَد ولی به دل همه بی رحم وسخت چون سنگی ازاینکه جنگ ونفاق و شقاق، پیشهء توست به هرکجا کهشاعر:شفیق احمد ستاک

چو غنچه درچمن ِ باز، از چه دلتنگی؟
علیه صلح به هرجا، به پا کنی جنگی
برغم ِ آنکه وجودت زخاکِ نرم بُوَد
ولی به دل همه بی رحم وسخت چون سنگی
ازاینکه جنگ ونفاق و شقاق، پیشهء توست
به هرکجا که روی انعکاس هفت رنگی
اگرچه پای دلیل تو لنگ وچوبین است
مگر در اوج ِ فریب و کمال ِ نیرنگی
چنان به چور وچپاول نموده ای عادت
که جا نماندی به کشور کتاب ارژنگی
به هرکجا که رَوی در جبین و دامن ِصلح
نمادِ زشت و کثیفی چو لکّهء ننگی
چرا چو بیضه به ظاهر سفید بنمائی؟
چرا به با طن خود، کرده یی نهان رنگی؟
کبوتران همه خوانند، صد ترانهء صلح
تو کوس حرب نوازی چو هر سگِ جنگی
اگر چه حاکم شهری، به ملک آدمیان
غنی به دولت و لیکن فقیر فرهنگی
به آن شکم که توداری میان فرقهء ما
نبود ونیست دراین خاک، هیچ سرهنگی
جهانیان بگرفتند، اسپ تازی را
هنوز هستی روان از پیِّ خرِ لنگی
پس از نشستِ "بُن" و"لندن" وطوافِ "ریاض"
ندانم اینکه دگر در پی چه نیرنگی
نه ترس در دل ِ دشمن، نه شوق در دل دوست
نه طرح تو به دل ِ بیطرف زند چنگی
ز شعر "بیدل" و "حافظ" چه بهره خواهی برد؟
که گوش بر غزل ِ مطرب ِ بد آهنگی
تلاش برحق خود را مده زکف ای دوست!
که دور از هدف خویش، چند فرسنگی.
******************

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

quot;فقیر فرهنگ quot;

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته