آقانورالله اصفهانی توانست در ابعاد اجتماعی گام‌های مهمی بردارد

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم گرامیداشت سی امین سالگرد انتشار کتاب «اندیشه سیاسی و تاریخ نهضت حاج آقانورالله اصفهانی»، شامگاه سه شنبه ۵ اسفند ماه در خانه مشروطه اصفهان برگزار شد.

شهید آیت الله حاج آقانورالله اصفهانی، به عنوان رهبر مشروطه خواهان اصفهان شناخته می شود که اکنون منزل تاریخی او با نام خانه مشروطه اصفهان مکانی برای درک بهتر تاریخ معاصر ایران است. کتاب «اندیشه سیاسی و تاریخ نهضت حاج آقانورالله اصفهانی»، اثری مفصل است که برای اولین بار به طور جامع به ابعاد شخصیتی و اقدامات سیاسی اجتماعی این بزرگمرد تاریخ می پردازد. کتابی که در سال ۱۳۶۹ به همت دکتر موسی نجفی نوشته شد و بعد از آن بارها در آثار دیگران مورد ارجاع قرار گرفت.

حجت الاسلام محمدعلی فولادگر در ابتدای این مراسم با اشاره به اهمیت کتاب خاطر نشان کرد: اینکه ما امروز می توانیم به شخصیت حاج آقانورالله توجه کنیم به خاطر انقلاب اسلامی است. انقلاب اسلامی و وجود امام خمینی بود که به دکتر نجفی این دید را داد تا بتواند در چنین افقی حاج آقانورالله را تحلیلی و تبیین کند.

این پژوهشگر دینی تأکید کرد: هر فیلسوف نظری، حکیم نیست و نمی تواند حکمت را در ابعاد عملی جلو ببرد اما حاج آقانورالله حکیمی بوده که توانسته در ابعاد اجتماعی، گام های مهمی بردارد. حکیم الهی کسی است که فطرت مردم را مخاطب قرار می دهد و برای مثال از مسائلی اساسی مانند حقیقت طلبی، آزادی خواهی و عدالت خواهی صحبت می کند که در نهاد انسان ها وجود دارد.

وی در پایان گفت: ما با تأمل در خانه مشروطه اصفهان دانستیم که مشروطه اصفهانی فضایی متفاوت از شهرهای دیگر داشته است و صبغه آن اسلامی بوده است. این کتاب، روح این خانه است و تلاش های مولف آن در سالهای دهه شصت، سبب شد که امروز وجود این خانه تأثیر مهمی در شخصیت من و مسیر زندگی دوستانمان به وجود بیاید که به اهمیت تاریخ و نقش آن بیشتر خودآگاهی یابیم.

در ادامه مراسم محمود فروزبخش با اهمیت نقش روایت در کشف حقیقت گفت: این کتاب در پنج مقطع توانسته است روایتی متفاوت از روایتهای مرسوم و مشهور تاریخ معاصر ایران ارائه دهد. هر کدام از این روایتهای نافی یکی از روایت های معمول است. این دقیقاً نقطه ای است که جدال و چالش پدید می آید. جدال و چالش برای کشف حقیقت لازم است و ضروری است که در مسائل مهم تاریخ معاصر، روایت های عمیق تری پدید بیاد و این درگیری‌ها در نهایت موجب ارتقای فهم و نشاط علمی می شود.

این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: دکتر نجفی زمانی برای تحقیق در مورد این شخصیت مهم اقدام کرده که تا پیش از آن چندان اثر مکتوب و مرجع مهمی در دسترس نبوده است. بسیاری از تاریخ نگاری‌های نسبت به فضای دینی مشروطه اصفها که دینی بوده، بی توجه بوده اند و برخی نیز که عامدانه به تخریب آن پرداخته بودند و تهمت ها در این زمینه رایج بود، اما او توانست به جای رجوع به تاریخ های نوشته شده به سراغ اصل منابع رود.

این نویسنده تصریح کرد: اینکه گفته شده متفکر همیشه تنهاست، سخنی صحیح است و نجفی در این مسیر واقعاً تنها بوده است. خانه مشروطه نیز بیست سال بعد از این کتاب رونق می گیرد. در این بازه روایت های تاریخی کمتر مورد توجه بدنه انقلابی جامعه بوده است. بی توجهی ها این پژوهش ها را در امر تحقیق مایوس نکرد. او در این کتاب آن قدر منبع معرفی شده که تا سال ها بعد کسی نتوانست آن را زیر سوال ببرد.

وی در پایان با اشاره به مسیر پژوهشی موسی نجفی یادآوری کرد: نجفی از تاریخ به اندیشه سیاسی رسیده است و برای همین نظرات اندیشه ای او در سیاست، مبتنی بر امر واقع و گزاره های عینی است در حالی که بسیاری از نظرات سایرین بر پایه امور ذهنی است و متأسفانه تایید نظرات دانشگاهی غربی در تبیین تاریخ ایران مورد توجه قرار می گیرد حال آنکه این کتاب به ما یاد داد که باید از مرور تاریخ خود به درکی اجتماعی برسیم.