از دیدگاه امام علی(ع) آنچه فرد را به اوج انسانیت می‌رساند توحید است

حجت‌الاسلام مجتبی سپاهی در گفت‌وگو با ایسنا درباره شخصیت و مهم‌ترین درس‌هایی که از زندگی حضرت علی(ع) می‌توان گرفت، اظهار کرد: امیرمومنان علی(ع) چون فرزند اصیل و واقعی قرآن کریم و پیامبر(ص) است مانند اقیانوسی می‌ماند که قطعاً هر کسی در بخشی از این اقیانوس وارد شود می‌تواند نیازهای خودش را که در زندگی به آن نیاز دارد به دست آورد.

وی با بیان اینکه در دوران پیامبری حضرت محمد(ص) هیچ کس مانند حضرت علی(ع) به ایشان نزدیک نبود، گفت: در تاریخ کسانی که از زندگی این دو فرد نوشته‌اند همه اقرار کرده‌اند که قرابت و افق دید و فهمی که علی(ع) از رسالت پیامبر اسلام (ص) داشت هیچ کس نداشت، به این معنا که درکی که حضرت علی(ع) از جریان نبوت داشت کاملاً از درک دیگران از جریان نبوت متفاوت بود.

این استاد معارف اسلامی دانشگاه اصفهان، ادامه داد: در روایات داریم که پیامبر اکرم(ص) فرمود "من شهر علم هستم و علی(ع) درِ آن است". بنابراین اگر شما می‌خواهید به علم و حکمت برسید راه ورود به این دو مقوله آن است که به علی(ع) برسید و اگر بخواهید راهی غیر از ایشان پیدا کنید به آن حکمت و کمالاتی که در وجود قرآن، وحی و پیامبر(ص) است نمی‌رسید. البته این به معنای پرستش علی(ع) نیست بلکه فهم و دریافت کمالات علی(ع) است که می‌تواند پیامبر(ص) و خداوند را معرفی کند.

امام علی(ع) به عمق پیام وحی پی می‌برد

سپاهی گفت: بنابراین آن پیامبر و خدایی که علی(ع) معرفی می‌کند از معرفی دیگر بزرگان و صحابه پیامبر(ص) مهم‌تر و ارجح‌تر است. وقتی خوب بررسی می‌کنیم می‌بینیم حضرت محمد(ص) در احادیث معتبر، حضرت علی(ع) را در جایگاه بسیار بلندی تعریف می‌کند. حضرت علی(ع) کسی است که وحی الهی را بعد از پیامبر اکرم(ص) به معنای واقعی کلمه دریافت می‌کند و به عمق آن پی می‌برد و با همه وجود و هستی خود سعی می‌کند پیام وحی الهی را به بشریت برساند و با رفتار خود آن را عینیت ببخشد.

وی تصریح کرد: حضرت علی (ع) وقتی خلیفه می‌شوند، ۲۵ سال از فوت پیامبر(ص) و خطابه‌های قرآنی ایشان گذشته بود و جامعه به معنای واقعی کلمه از آموزه‌های پیامبر(ص) فاصله گرفته بود. افق دید جامعه اسلامی در سال ۳۵ هجری از افق دید حضرت علی (ع) فاصله داشت و در واقع افراد به دنبال منافع خودشان بودند، اما ایشان وقتی وارد حکومت می‌شوند این مشکل را یک فرصت می‌بینند.

نامه به مالک اشتر در واقع قانون اساسی حکومت امام علی(ع) است

این استاد معارف اسلامی دانشگاه اصفهان، گفت: حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه یکی از بحث‌هایی که بسیار در دوران حکومت خود عنوان می‌کنند درباره توحید است. توحید یعنی اینکه شما ارتباط واقعی و حقیقی خداوند را به عنوان یک حقیقت نامحدود با انسانیت و پدیده‌های آفرینش بتوانید نشان دهید. وقتی وارد نهج‌البلاغه می‌شویم ایشان خداوند را به دو شکل معرفی می‌کند به این معنا که خداوند چگونه با انسان ارتباط دارد و انسان چگونه می‌تواند با خداوند ارتباط برقرار کند.

سپاهی افزود: تمام این موارد مبتنی بر آیات قرآن بوده و نهج‌البلاغه در واقع به معنای تفسیر قرآن است. نامه به مالک اشتر در واقع مانیفست، آیین‌نامه و قانون اساسی حکومت حضرت علی(ع) است. بنابراین کتاب نهج‌البلاغه تفسیر عینی قرآن، تقوا و توحید است و در واقع گسترده شدن ایشان در بستر تاریخ است.

وی اظهار کرد: بنابراین علی(ع) توحید را به گونه‌ای معرفی می‌کند که وقتی مردم وارد بستر آن می‌شوند در تمام زوایای زندگی‌شان حرکت ایجاد می‌کند و می‌توانند روز به روز به کمالات الهی نزدیک شوند و ایشان روز به روز با نگاه توحیدی خود به مردم می‌فرمایند" هرچه بیشتر از خدا پُر بشوید به اوج انسانیت می‌رسید." پس آنچه می‌تواند فرد را به اوج انسانیت برساند رسیدن به توحید و تنه زدن به حقیقتِ بی‌نهایت است.

این استاد معارف اسلامی دانشگاه اصفهان، گفت: وقتی امام علی (ع) بحث حکومت را مطرح می‌کند حاکمان را از شاه بودن و پادشاه بودن به زمین می‌کشاند به این معنا که حکومت الهی نباید باعث شود که شما بندگان خدا را ابزار نگاه کنید. بندگان خدا از دید الهی به عنوان یک غایت محسوب می‌شوند و حاکم الهی نباید از مردم به عنوان ابزار استفاده کند.

سپاهی خاطرنشان کرد: بنابراین از دیدگاه ایشان حاکم الهی کسی است که خلقِ خدا را به توحید برساند.

انتهای پیام