بازی محلی اش تی تی

بازی محلی اش تی تی که به بازی کبدی (زو) شبیه است، ویژگیهای منحصربه‌فرد خود را هم دارا است. اش تی تی یکی از بازیهای محلی ایران است که به ویژه در خوزستان و شوشتر هوادار زیادی دارد. اش تی تی درگیلان «شیرین دودو» در سیستان و بلوچستان کبدی و درخراسان و گلستان و مازندران و گلپایگان به «زو» مشهور است.بازیکنان دودسته‌اند و میدان بازی را به دو قسمت تقسیم می‌کنند، دو گروه آن‌ها روبه‌روی‌هم می‌ایستند، سپس گاهی با قرعه و گاهی با رضایت طرفین، یک نفر با گفتن «اش تی تی» به‌طرف گروه مقابل می‌آید و باید یکی از افراد گروه مقابل را بزند و برگردد و دسته حریف سعی دارد او را دستگیر کند. اگر او طرفین حریف را با دست زد و دستگیر نشد، آن‌ها کشته محسوب می‌شوند و باید کنار میدان بایستند. اگر در این فاصله گروه حریف او را گرفت و نتوانست خود را رها کند و یا از گفتن اش تی تی خسته شد بازی را باخته است و نوبت بازی گروه دوم است.

در زندان‌های سیاسی پیش از انقلاب (به ویژه زندان قصر)، اش تی تی از جمله بازیهای زندانیان سیاسی بود که غروب هر جمعه انجام می‌شد اگرچه مقامات زندان قصر از آن تعبیر خاص نموده و گاه مانع می‌شدند.

نحوه بازی اش تی تی

بازی کنان به دو گروه مساوی تقسیم و هر گروه دریک نیمه زمین قرار می‌گیرند. به نوبت از هر گروه یک نفر با گفتن اش تی تی با یک پا بدون اینکه نفس تازه کند داخل زمین گروه مقابل می‌شود. بازیکن پیش از آنکه نفس تازه کند باید با بازیکن مقابل با دست تماس پیدا کند و اگر دست بازیکن اش تی تی کنان به او بخورد باید از بازی خارج شود.

در بازی اش تی تی دو گروه یارگیری می‌کردند و دو طرف می‌ایستادند. (هر طرف حدود ۱۰ نفر یا بیشتر) بعد یکی می‌بایست یک نفس بیاید و با ادای ممتد کلمه اش… تی… تی… هر چند نفر از طرف مقابل را که می‌تواند بزند و در برود و ضمناً مواظب باشد در تله نیفتدو او را طرف مقابل نگیرد. اگر صف مقابل می‌توانست او را می‌گرفت و از دور خارج می‌کرد. بازی دوباره از طرف صفی که برنده شده بود ادامه می‌یافت… این بازی مانند کشتی است و زور نگه داشتن خود و دیگران و کشیدن را می‌طلبد و بازی نفس گیری است.

در گذشته اش تی تی را اغلب در کنار رودخانه و همراه شنا کردن انجام می‌دادند تا گرفتن افراد (به دلیل لباس نداشتن و لیز بودن) سخت‌تر شود.

در ساحل شنی رودخانه یک خط دراز به طول ۳ متر یا بیشتر می‌کشیدند و دو گروه چند نفره می‌شدند. یک گروه این سوی خط و دیگر گروه طرف دیگر خط می‌ایستادند. بازی با حمله یکی از نفرات یک گروه به سمت نفرات گروه دیگر آغاز می‌شد ولی به محض اینکه پای نفر مهاجم از خط رد می‌شد و به میدان حریف می‌رسید باید کلمه اش تی تی را با صدای بلند و بدون مکث می‌خواند. اگر صدایش قطع شده بود سوخته بود و از زمین کنار می‌رفت. مهاجم باید یکی از نفرات حریف را به داخل زمین خود بکشد قبل از اینکه صدایش قطع شود. اگر کشید، آن نفر کشیده شده سوخته است و بیرون می‌رود.

در زمان کشیدن یار حریف، بقیه می‌توانند به کشیده شده کمک کنند و نگذارند او را ببرد ولی هر کس به مهاجم دست زد اگر مهاجم برنده شده در این گیر ودار او هم می‌سوزد… موقعی بازی تمام می‌شود که تمام نفرات یک تیم سوخته باشند یعنی زمین را ترک کنند.

جدا از اهواز، آبادان، خرمشهر، سوسنگرد آغاجاری و شوشتر، بازی اش تی تی در «اشکنان» (از شهرهای قدیمی که زیر مجموعه شهرستان لامرد در استان فارس)، از قدیم مرسوم بوده و هنوز طرفداران بسیار دارد.