لقب های ماندگار فوتبال ایران؛ آقای بخیه!

اولین قسمت القاب ماندگار فوتبال ایران به زنده یاد علی انصاریان اختصاص دارد.

به گزارش طرفداری، یکی از علاقه مندی های هواداران فوتبال در تمامی کشورها، دادن القاب به بازیکنان و مربیان محبوب شان است. در ایران هم از این دست القاب کم نداریم. در سلسله مطالب لقب های ماندگار فوتبال ایران، به لقب آقای بخیه که از سوی هواداران سرخابی های پایتخت به علی انصاریان نسبت داده شده است، پرداخته ایم.

علی انصاریان، سرخابی محبوب

علی انصاریان از معدود بازیکنانی است که با وجود بازی کردن در استقلال و پرسپولیس، محبوب و مورد احترام سرخابی های پایتخت است. علی انصاریان متولد سال 1356 در تهران به دنیا آمد. انصاریان از جوانان پیام تهران فوتبال خود را آغاز کرد و پس از چند دوره بازی در جوانان بانک سپه، بانک ملی و فجر سپاه، در سال 1375 به بزرگسالان فجر سپاسی شیراز راه پیدا کرد. انصاریان بعد از دو سال بازی در فجر، در سال 77 مورد توجه پرسپولیس قرار گرفت و به این تیم پیوست. در همین پرسپولیس بود که آقای بخیه توانست نامی برای خودش دست و پا کند و مدافع محبوب سرخپوشان پایتخت شود. انصاریان بعد از دو مقطع بازی کردن برای پرسپولیس، سال 1385 در انتقالی باورنکردنی به تیم رقیب یعنی استقلال پیوست. با وجود این که همگان می دانستند انصاریان قلبا پرسپولیسی است، اما آقای بخیه همانند دوران بازی اش در تیم سرخ پایتخت، برای استقلال با دل و جان بازی کرد. علی انصاریان همواره بین پرسپولیسی ها و استقلالی ها مورد احترام بود و هواداران دو تیم بزرگ پایتخت هیچگاه به او بی احترامی نکردند.

نترس مثل آقای بخیه!

اما لقب آقای بخیه از کی و کجا به علی انصاریان داده شد؟ هواداران فوتبال، زنده یاد انصاریان را همواره با سر و صورتی بانداژ شده به یاد دارند. انصاریان همیشه سر و صورت خود را دلیرانه و متعصبانه مقابل پاهای قدرتمند حریفانش می گذاشت و به نوعی برای تیمش از جانش مایه می گذاشت. علی انصاریان به قدری سر وصورتش بخیه خورده بود که دیگر جایی برای ضربه زدن به او از سوی حریفان باقی نمانده بود. آن قدر به بخیه خوردن علی در بازی های مختلف با لباس پرسپولیس و استقلال عادت کرده بودیم که اگر انصاریان یک بازی را بدون بخیه به پایان می رساند، برای مان تعجب آور بود. لقب آقای بخیه را هواداران فوتبال به علی انصاریان دادند لقبی که شاید حالا حالاها در فوتبال ایران تکرار نشود و شاید دیگر بازیکنی به با تعصبی علی انصاریان نباشد تا سرش را این گونه برای تیمش بدهد. آقای بخیه را 15 بهمن 99 به دلیل ویروس منحوس کرونا برای همیشه از دست دادیم و حال با دیدن خنده های از ته دلش، دلمان بخیه می خورد. خاطرات، شوخ طبعی ها و بازی های انصاریان تا ابد برای فوتبال دوستان زنده است. روحش شاد...