حریری: تجارت خارجی در 4 سال اخیر رو به کاهش بوده/ وابستگی اقتصاد کشور در سال 1400 به مسائل سیاسی

گروه بازرگانی بازارنیوز- بهزاد قبادی؛ مجیدرضا حریری، رئیس اتاق مشترک ایران و چین، در گفتگوی نوروزی با بازارنیوز پیرامون وضعیت تجارت خارجی ایران در سال ۹۹، اظهار کرد: اقتصاد ما به طور کلی و تجارت ما به طور ویژه، متاثر است از مباحث سیاسی که با دنیا داریم. یعنی ما سال‌هاست که نمی‌توانیم از سیستم بانکی دنیا استفاده کنیم و کمپانی‌های معتبر با ما کار نمی‌کنند. سالهاست که خرید و فروش و تجارت با اعتماد و اعتبارات اسنادی است را نداریم و این‌ها همه روی تجارت خارجی ما در این سال‌ها سوار است و هرچه قدر که فشار طرف خارجی بیشتر می‌شود، تجارت خارجی ما هم بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرد.

وی افزود: حداقل در سه یا چهار سال اخیر، تجارت خارجی کشور رو به کاهش بوده است. مجموع تجارت خارجی ما یعنی صادرات و واردات با احتساب نفت، چیزی حدود سالانه ۱۷۰ تا ۲۰۰ میلیارد دلار در سال‌های اوج خود بوده است، اما الان این رقم از نصف هم کمتر شده و نمی‌شود خیلی تحلیلی از اوضاع ارائه داد.

حریری درباره تاثیر کرونا در سال ۹۹ بر وضعیت تجارت خارجی ایران و کشور‌های دنیا تصریح کرد: موضوع تاثیرگذاری کووید ۱۹ مربوط به کشور‌هایی بود که اقتصاد آن‌ها به سامان یا تجارت خارجی آن‌ها روان است. در این کشور‌ها کرونا به عنوان یک مانع مطرح می‌شد. اما ایران قبل از آن هم مشکلات شدیدی داشت و تاثیر کووید ۱۹ بر صادرات و واردات ما در سال گذشته تاثیر خیلی قابل توجهی نبود؛ برای اینکه اگر کرونا هم نبود، ما پولی نداشتیم که خرید انجام دهیم کنیم.

وی افزود: همچنین به دلیل تحریم‌ها صادرات قابل توجهی نداشتیم و این‌ها خیلی ربطی به کرونا ندارد و بیشتر به سیاست خارجی ما و تعاملمان با دنیا بر می‌گردد که در حال حاضر طب تعاریف در جنگ اقتصادی به سر می‌بریم. وقتی شما در جنگ اقتصادی هستید، قاعدتا شرایط مطلوب نیست.

رئیس اتاق ایران و چین درباره پیش‌بینی وضعیت در سال ۱۴۰۰ اظهار کرد: آنچه که قرار است در این سال پیش بیاید، منوط به همین مسئله سیاسی است؛ یعنی دوستانی که در حوزه اقتصادی تحلیل یا پیش‌بینی می‌کنند، بعید است که بتوانند با ابزار‌های تخصصی به تحلیل درستی برسند؛ به این علت که ریشه موضوع، سیاسی و فقط نماد بیرونی آن اقتصادی است و تا موضوع سیاسی حل نشود، صحبت پیرامون مباحث اقتصادی خیلی راه به جایی نمی‌برد.

حریری درباره تاثیر برقرار کردن پیمان‌های دوجانبه پولی با کشور‌های هم‌پیمان در زمان تحریم، اظهار کرد: این‌ها هیچ کدام راه حل مشکل اصلی نیست. برای راه‌های اقتصادی مانند، پیمان‌های پولی دوجانبه، باید ابتدا پولی داشته باشیم که با کسی پیمان پولی ببندیم. ما آن پول رو نداریم. مشکل این است که چه پیمان پولی دو جانبه باشد و چه استفاده از سیستم‌های دیگر، کسی از ما نفت نمی‌خرد. وقتی نفت نخرند، یعنی بیش از نیمی از درآمد‌های ارزی ما به مشکل می‌خورد.
وی افزود: قاعدتا منابع کافی برای خرید کالا از دنیا نداریم. تصور کنید درِ تمام بانک‌های دنیا به روی ما باز باشد، ما پولی نداریم که خرید کنیم. مشکل اصلی ما نداشتن پول و منابع ارزی کافی است. حالا عده‌ای می‌گویند چرا ما باید فقط متکی به نفت باشیم؟ چرا نمی‌توانیم صادرات غیرنفتی بکنیم؟ ولی این‌ها کار یک شب، یک روز، یک مرد و یک دولت نیست. برنامه ریزی بلند مدت می‌خواهد.

حریری با بیان این که طی یک دهه گذشته صادرات غیرنفتی کشور رشد قابل توجهی داشته، اظهار کرد: این درآمد ۳۰ تا ۴۰ میلیارد دلاری که این سال‌ها از آن صحبت می‌شود، هیچ‌گاه در گذشته وجود نداشت. اما این هم چاره کار نیست؛ چون این هم کالای ساخته شده نیست و مواد اولیه‌ای مانند محصولات پتروشیمی‌ها، میعانات و گاز است و تفاوت چندانی با نفت نمی‌کند؛ لذا باید در روند کل اقتصاد ما تغییرات اساسی ایجاد شود و باید یک رنسانس و یک تغییر نگرش در اقتصاد داشته باشیم.

رئیس اتاق ایران و چین، خاطرنشان ساخت: مشکلات ما با این شعار‌ها حل نمی‌شود. باید نفت فروخت و ما اقتصادمان نفت دارد و اصلا محروم کردن خودمان از این نفت و نفروختن آن کار اشتباهی است؛ برای اینکه معلوم نیست تا ۳۰، ۴۰ سال آینده اصلا کسی نفت بخرد و بفروشد.

وی افزود: این فرض هم در کوتاه مدت درست است که ما نفت بفروشیم و کالای مصرفی با آن وارد کنیم. این را می‌توان در برنامه کوتاه ۵ یا ۶ ساله جبران کرد؛ اما باید نفت بفروشیم و درآمد آن خرج زیر ساخت‌ها کنیم. همان زیر ساخت هم نیاز به برخی واردات دارد.

پایان پیام//