کرزی خواستار تقسیم قدرت میان طالبان و اشرف غنی در افغانستان شد
شفقناافغانستان – رئیس جمهور سابق کشور اظهارداشت که بهترین و راحتترین راه برای تامین صلح در افغانستان، پیوستن گروه طالبان به دولت کنونی است. به گزارش خبرگزاری شفقناافغانستان؛ «حامد کرزی» رئیس جمهور سابق به «تیآرتی» گفت که راحتترین و بهترین راه برای برقراری صلح در افغانستان این است که طالبان با تقسیم قدرت با دولت کنونی موافقت کند. کرزی به […]
شفقناافغانستان – رئیس جمهور سابق کشور اظهارداشت که بهترین و راحتترین راه برای تامین صلح در افغانستان، پیوستن گروه طالبان به دولت کنونی است.
به گزارش خبرگزاری شفقناافغانستان؛ «حامد کرزی» رئیس جمهور سابق به «تیآرتی» گفت که راحتترین و بهترین راه برای برقراری صلح در افغانستان این است که طالبان با تقسیم قدرت با دولت کنونی موافقت کند.
کرزی به این رسانه ترکیهای گفت: برای صلح در افغانستان، بهترین کار این است که طالبان با تقسیم قدرت با دولت فعلی موافقت کند. ساده ترین کار این است که این گروه رئیس جمهور غنی را برای مدتی بپذیرد.
وی افزود که اگر طالبان تقسیم قدرت با دولت کنونی را نپذیرد باز هم صلح اولویت مردم افغانستان است و باید تمهیدات درگیری صورت گیرد.
رئیس جمهور سابق افغانستان ادامه داد: ما باید برای صلح آنچه لازم است انجام دهیم اما این توافق هرچه که باشد چشمانداز آن باید کشوری باشد که در آن شهروندان از حقوق انتخاب دولت خود با اختیار آزاد خود برخوردار شوند.
کرزی همچنین خواستار تغییر طالبان و پذیرش حقایق جدید افغانستان توسط این گروه شد و از طرف جمهوریت نیز خواست تا خود را با تغییرات سازگار کند.
وی تاکید کرد: همه ما باید تا حد ممکن از تأثیرات منفی خارجی بر ما که باعث درگیری و باعث بی اعتمادی است، جدا شویم.
این در حالی است که اخیراً و حرف و حدیث تقسیم قدرت با گروه طالبان به عنوان یگانه مسیر رسیدن به صلح پایدار در کشور مطرح میشود. این دیدگاهها بر این باور هستند که گروه طالبان تغییر کرده و اکنون آماده است که در ساختار قدرت شریک شده و در کنار دیگر گروههای طرفدار جمهوریت به تشکیل دولت بپردازد.
حامد کرزی رییس جمهور پیشین کشور تاکید کرده که بهترین گزینه برای تامین صلح، تقسیم قدرت با طالبان است.
شکی در این نیست که مذاکره و پشت میز نشستن میدان داد و ستد است و یک چیز داده میشود و چیزی گرفته، اما پرسش این است که تقسیم قدرت با کی و کدام گروه و با کدام پیش شرط و با چه تضمینی؟
استدلال این طیف سیاسیون افغان این است که گروه طالبان تحول کرده و دیگر همانند گذشته در پی قبضه کامل قدرت و اعمال خشونت نیست. ولی کارنامه طالبان در همین یک سال پس از امضای توافقنامه صلح با امریکا نشان میدهد که این گروه تحول و تغییر که نکرده هیچ، حتی خشن تر و خبیث تر از گذشته نیز شده است.
تقسیم قدرت و رسیدن به یک تفاهم جامع با گروهی که تاکنون حتی در جریان مذاکرات آتشبس را نپذیرفته، یگانه هدف و آماج آن قبضه قدرت از طریق زور و تفنگ است، زنان و کودکان را بیرحمانه میکشد، بر دختران تجاوز گروهی روا میدارد، در شاهراهها به راهزنی میپردازد، روابطش با القاعده و دیگر گروههای تروریستی گل و گلزار است، ارتباطش با پاکستان همچنان مستحکم است، به نظام و قانون اساسی و جامعه مدنی و آزادی بیان و حقوق زنان و حقوق بشر و دستاوردهای مردم افغانستان در بیست سال گذشته دشمنی میورزد، با چنین گروهی به تفاهم رسیدن و تقسیم قدرت دشوار و حتا ناممکن به نظر میرسد.
بهترین گزینه این است که یک یک طالبان در هر گوشه و کنار افغانستان که سر بلند کرد، سرکوب شود و تا حدی ضعیف شود که قانون اساسی کشور را بپذیرد و در دریای ملت هضم گردد، در غیر آن رسیدن به صلح پایدار با این گروه از محالات است و هرگز دیده نخواهد شد.