در ستایش هواداران و بازیکنانی که فوتبال را نجات دادند؛ فوتبال مال ماست نه چند مدیر طماع

اختصاصی طرفداری- طرحی که شبیه یک براندازی بود. سوپر لیگ اروپا. در نیمه های شب از آن رونمایی شد و از همان آغاز سیبل موج اعتراضاتی از سوی باشگاه ها، لیگ ها، فیفا، یوفا و... شد. طرحی که قرار بود باشگاه های ثروتمند را مصون از سقوط و ثروتمند کند. طرحی که به ادعای پرز برای نجات فوتبال آمده بود و مدیرانی که فکر می کردند با در اختیار داشتن چندین درصد از سهام باشگاه های بزرگ، مالک آن باشگاه هستند اما هواداران که مالک اصلی باشگاه های بزرگ هستند، طرح مالکین باشگاه هایشان را دوست نداشتند و کاری کردند که صدایشان شنیده شود.

اعتراض بزرگ هواداران چلسی

اعتراض بزرگ را هواداران چلسی رقم زدند. هوادارانی که به شدت از رومن آبراموویچ شاکی بودند، در دیدار مقابل برایتون در مسیر منتهی به استادیوم حاضر شدند و راه ورود اتوبوس تیمشان به استادیوم را بستند. هوادارانی که حتی با دخالت پلیس نیز حاضر به باز کردن راه اتوبوس نبودند و حتی دخالت پیتر چک دروازه بان سابق باشگاه و یکی از مدیران فعلی تیم هم آنها را آرام نکرد. رسانه های انگلیسی می گویند اولین جرقه های تردید در اراده مدیرانی که خودشان را تیم های موسس نامیده بودند، از این اعتراض شروع شد. هوادارانی که با جدیت فریاد می زدند نمی خواهند تیمشان در این تورنمنت شرکت کند.

هندرسون، کاپیتانی که به معنای واقعی کاپیتان بود

هواداران لیورپول دیگر گروهی بودند که به شدت به تصمیم مالک تیمشان اعتراض داشتند اما در این میان باید به نقش تاثیرگذار جردن هندرسون کاپیتان تیم هم اشاره کرد. هندرسون، بازیکنی که وارث بازوبند استیون جرارد افسانه ای شده است، نشان داد به معنای واقعی کلمه کاپیتان است. بارها و بارها در مورد تعصب این بازیکن و نقش رهبری او در باشگاه لیورپول نوشته شده است. بازیکنی که اگر چه بازیش به چشم نمی آید اما به معنای واقعی کلمه رهبر تیم است.

در حالی که هواداران لیورپول در بیرون از دروازه های آنفیلد در حال نشان دادن اعتراض خود بودند، جان هنری، مالک باشگاه فهمید که از درون باشگاه هم اعتراضاتی جدی به او وارد است. جوردن هندرسون تصمیم گرفته بود نقش کاپیتانی خود را به نحو احسن ایفا کند. کاپیتان "هندو" اقدام به برگزاری جلسه ای فوری بین بازیکنان لیورپول می کند که ماحصل آن بیانیه اعتراضی بازیکنان لیورپول به تصمیم مالک باشگاه است. دومین ضربه کاری به مدیران باشگاه های موسس از سوی بازیکنان وارد شده است. جان هنری به سرعت تصمیم می گیرد با انتشار ویدیویی از هواداران عذرخواهی کند و بگوید که صدای آنها را شنیده است. رسانه های انگلیسی می گویند هندرسون که روزی بازوبند تیم ملی انگلیس را هم بر بازو می بست، قصد داشته در صورت ادامه شرایط، جلسه ای فوری بین کاپیتان های تیم لیگ برتری نیز برگزار کند. هندرسون در میعادگاهی بزرگ نشان داده که لیاقت بستن بازوبند باشگاهی بزرگی مانند لیورپول را دارد و میراث بیل شنکلی را به ارث برده است.

شیاطین سرخ باشگاه را برای مالکان جهنم می کنند

اولین مدیری که بعد از اتفاقات سوپر لیگ اعلام برکناری کرده وود وارد از باشگاه منچستریونایتد است اما این برای هواداران کافی نیست. هواداران خشمگین یونایتد با حضور در زمین تمرین باشگاه اعتراض خود را به تصمیمات مالکین نشان می دهند و یک بار دیگر مربی و مدیران رده پایین تر باید آنها را آرام کنند، سولسشر، ماتیچ و کریک به صورت جداگانه با این هواداران صحبت می کنند تا هواداران خشمگین زمین تمرین را ترک کنند اما پلاکارد در دست این معترضین هم جالب است. روی آن نوشته شده است: ما می گوییم کی بازی کنید.

پیامی که به گوش مالکان رسید

تمام این اعتراضات تنها بخشی از نمونه های فراوان اعتراضات هوادارانو بازیکنان تیم های بزرگ به مالکانشان بود. لازم به ذکر است که مشابه این اتفاقات برای باشگاه های آرسنال، تاتنهام و منچسترسیتی نیز پیش آمد و سایر باشگاه های به اصطلاح موسس نیز از اعتراضات هواداران خود مصون نبودند. چیزی که در بیانیه های خروج باشگاه ها از سوپر لیگ مشترک بود، یک جمله بود: هواداران عزیز صدایتان را شنیدیم. مالکینی که فکر می کردند اختیار باشگاه را در دست دارند. تنها سه روز طول کشید که جایگاه خود را بدانند. آنها تنها باشگاه را به عنوان امانت در دست دارند و باشگاه متعلق به هوادار است. کسی که در گرما و سرما تیمش را حمایت می کند. با پیروزی تیمش اشک می ریزد و با قهرمانی های آن شادی می کند و در این میان کوچکترین منفعت مالی از این اتفاق ندارد. این در حالی بود که در طرح سوپر لیگ اروپا تنها چیزی که مد نظر مالکین بود سود بیشتر از مسابقات بود و برایشان اهمیت نداشت این اتفاق به مرگ فوتبال منجر شود.

پیامی که مالکین فراموش کرده بودند این است که فوتبال به غیرقابل پیش بینی بودنش است که جذاب است. به قهرمان شدن عجیب لستر، به تلاش وست هم برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان، به پیروز شدن ساسولو مقابل میلان و... رقابت چند غول بزرگ اروپا بدون این که سقوط کنند یا تیم جدیدی به آنها اضافه شود نه تنها جذابیتی ندارد بلکه فقط پول مالکان را پر می کند و روح فوتبال را ذره ذره می کشد. اتفاقی که با هوشیار هواداران از وقوعش جلوگیری شد و نباید نقش آنها را در انحلال سوپر لیگ اروپا کوچک بدانیم. کما این که باشگاه های بزرگ به طور تمام قد مقابل تهدیدهای فیفا و یوفا ایستاده بودند و قصد مبارزه با آن را داشتند. تنها چیزی که ترس بر جان مدیران باشگاه های بزرگ انداخت اعتراض هواداران بود و باید گفت برنده ویژه اتفاقاتی که در چند روز اخیر دنیای فوتبال را تکان داد، هواداران بودند که نشان دادند فوتبال بدون آنها هیچ معنی و مفهومی ندارد و اگر هوادار نباشد، صنعت فوتبال در عرض چند روز زمین خواهد خورد. وقتی کسی نباشد که دریبل های دلربای مسی را ببیند، برای گل های رونالدو هورا بکشد، با فرارهای نیمار فریاد بزند، هیچ حامی مالی حاضر نخواهد بود یک دلار برای حمایت از این ورزش بدهد و فوتبال با سر به زمین خواهد خورد. هواداران فوتبال پیامی واضح به مالکان فرستادند: دفعه بعد که فکر کردید قدرت زیادی دارید، یاد مالکین واقعی فوتبال بیافتید.