تایسون فیوری چگونه افسردگی و چاقی را شکست داد؟/ بزرگترین بازگشت تاریخ ورزش برای انتقام بزرگ

به گزارش "ورزش سه "، داستان زندگی تایسون فیوری حیرت آور است. قصه ای واقعی و پر از غرور، احساس، حماسه و شنیدنی. قصه مردی که یک حرف و یک تلنگر از او دوباره یک قهرمان جهان ساخت. قصه مردی که می توان با او همزاد پنداری کرد و دوباره برای بازگشت به روزهای خوش و اقتدار گذشته به پاخواست.

34 سال پیش یک بوکسور نه چندان موفق به نام جان فیوری خبردار می‌شود که همسرش باردار است و قرار است به زودی پسر دار شود. جان فیوری هم مثل خیلی از پدرها آرزو می کند که پسرش به جایگاهی که همیشه آرزوی خودش بود یعنی قهرمانی سنگین وزن بوکس جهان برسد. به خاطر همین اسم پسرش را با الهام از اسم مایک تایسون بزرگ، تایسون می‌گذارد. سال 1988 تایسون فیوری بریتانیایی در شهر منچستر پا به جهان می گذارد. یک نوزاد نارس شش ماهه 450 گرمی که در کف یک دست جا می گرفت و این خبر خوبی برای پدری که می خواست پسرش قهرمان سنگین وزن جهان شود، نبود.

زندگی تایسون را سریع ادامه می دهیم تا برسیم به 20 سال بعد یعنی سال 2008 میلادی. نوزاد 450 گرمی قصه ما حالا تبدیل شده به جوانی چهارشانه با قد 206 سانتی متر که بی نهایت قدرتمند و بی اندازه باهوش است و اتفاقاً عاشق بوکس نیز است. تایسون فیوری جوان وارد مسابقات بوکس حرفه ای می شود و همه رقباش را بدون حتی یک شکست از پیش رو بر می داشت و درآن سالها همه دنیا را در حیرت فرو برده بود.

استعداد و توانایی تایسون و درو کردن رقباش باعث شد تا او درسال 2015 برابر ولادیمیر کیلیچکو قهرمان جهان قرار بگیرد. تایسون بدون شکست، ولادیمیر را هم شکست داد تا قهرمان جهان شود. همه چیز برای تایسون خوب پیش می رفت ولی او که خیلی باهوش بود یک مشکل داشت؛ مشکلی که بعد از قهرمانی جهان یقه اش را گرفت. قهرمان قصه ما به شدت مستعد افسردگی بود. تایسون که همیشه سعی می کرد با ورزش و تمرینات سخت دچار این مشکل نشود بعد از قهرمانی جهان به دام این بیماری بی رحم افتاد.

نگاهی می اندازیم به حرف های او در مورد آن دوران که سالها بعد گفت: «وقتی بوکسور آماتور بودم ،همیشه قهرمانی های ولادیمیر را از تلویزیون می دیدم. آرزویم شکست دادن او بود. تمرین کردم و جنگیدم تا بالاخره او را شکست دادم. وقتی ولادیمیر را شکست دادم دیگر انگیزه ای برای پیروزی نداشتم. به مشروبات الکلی روی آوردم و کوکائین مصرف می کردم. پارتی می رفتم. وقتی اثرات مشروبات الکلی از بین می رفت، افسردگی دوباره سراغم می آمد و بیشتر اذیت می شدم. حتی اگر اندازه یک اتاق به من الماس می دادن دیگر حاضر نبودم مسابقه بوکس دیگری بدهم. از بوکس متنفر بودم، نه در تلویزیون می دیدمش و نه راجع به آن مطلب می خواندم. من فقط دیگر دلم نمی خواست زنده باشم. چیزی در دنیا نبود که بخواهم و نداشته باشم، ولی همه چیز برام بی ارزش بود. احساس پوچی می کردم.»

دو سال و نیم به همین وضع گذشت. تایسون تبدیل شده بود به یک آدم فوق العاده چاق، معتاد همیشه مست و افسرده تا اینکه یک اتفاق مهم افتاد. یک بوکسور معروف آمریکایی به نام دیانتی وایلدرکه تمام قهرمانی ها را در آن سالها درو می کرد در یک لایو اینستاگرامی حرفی زد که همه زندگی تایسون را عوض کرد. مردم در آن لایو به قهرمان آمریکایی گفتند کاش تایسون بود و شما با هم در رینگ بوکس به رقابت می پرداختید که وایلدر با لحن تمسخر آمیزی گفت: «تایسون آنقدر از بوکس دور شده، آنقدر چاق و اسیر اعتیاد شده که اگرهم بخواهد نمی تواند به دنیای بوکس برگردد. بهتره رفقاش تا دیر نشده به داد تایسون برسند!»

تایسون وقتی این ویدیو را دید خیلی حال بدی داشت و اتفاق بدی هم همزمان برایش رخ داد. داستان اتفاق از زبان تایسون می خوانیم: «هالوین سال 2017 رفته بودم مهمانی، با 180کیلو وزن!! یک لباس اسکلت پوشیده بودم، نگاهی به اطراف کردم و گفتم من قراره الگوی این بچه ها باشم . خواستم برم خانه، همه گفتند خیلی زوده ساعت هنوز 9نشده، رفتم خانه. هیچی به همسرم نگفتم. رفتم در یک اتاق تاریک و لباس مسخره اسکلت را درآوردم. همانجا زانو زدم و به خدا التماس کردم که کمکم کند. همینطور اشک می ریختم جوری که سینه ام خیس شده بود. بعد از ده دقیقه دعا کردن بلند شدم. گفتم از دوشنبه صبح شروع می کنم تا قهرمانی بوکس جهان را پس بگیرم."

تایسون فردا صبح کفشهای ورزشی اش را از کمد درآورد و با 180کیلو وزن شروع کرد به دویدن و در هنگام دویدن لایو اینستاگرام خودش را روشن کرد و شروع کرد به حرف زدن و گفت: «ببین کی برگشته، دیانتی وایلدر، ازت ممنونم که بهم انگیزه دادی، اینکه گفتی کار من تمومه و دیگه نمیتونم برگردم. من دارم واسه تو برمیگردم عزیزم.»

مشروب و کوکائین و پارتی را کنار گذاشت و بعد از دو سال و نیم تمرینات سخت و طاقت فرسا به مربی سابقش زنگ زد. تمرینات بوکس را جدی شروع کرد و هر روز که گذشت به دوان اوج گذشته نزدیکتر شد. تایسون آنقدر تمرین کرد و وزن کم کرد تا به شرایطی رسید که در مسابقات شرکت کند. بعد از دو مسابقه که هر دو مسابقه را پیروز شد در اول دسامبر سال 2018 بالاخره جلوی دیانتی وایلدر قرار گرفت تا انتقام خودش را از او بگیرد.

مسابقه عجیبی بود تا راند دوازده همه چیز داشت برای تایسون خوب پیش می رفت که یک اتفاق تلخ در وسط رینگ افتاد. دو هوک چپ و راست پی درپی دیانتی وایلدر روی صورت تایسون نشست و تایسون را به زمین انداخت. شمارش داور شروع شده بود. جمعیت در سالن و تماشاگران تلویزیونی در حال شنیدن شمارش معکوس داور تا عدد 10 بودند که تایسون در عدد 7 بلند شد. داورها مسابقه را ادامه دادند و بالاخره مسابقه به اتمام رسید. رای داورها تساوی بود. این تساوی اولین تساوی دو قهرمان در مسابقات حرفه ای تا آن لحظه بود. آنها قبل از این تمام مسابقاتشان را با پیروزی پشت سر گذاشته بودند.

448 روز بعد از مسابقه اول که در کشور آمریکا برگزار شد، دوباره آمریکا و موطن وایلدر میزبان تایسون بود ، مسابقه دوم برگزار شد و این بار تایسون نگذاشت کار به راند دوازدهم کشیده شود. ضربات مرگبار او بر سر و صورت دیانتی وایلدر به قدری سنگین بود که داورها در راند هفتم برای حفظ جان دیانتی مجبور شدند مسابقه را متوقف کنند تا تایسون قهرمانی جهان را پس بگیرد. شادی او پس از پیروزی بر افسردگی و بازپس گیری قهرمانی جهان کنار رینگ و در کنار همسرش از به یاد ماندنی ترین صحنه های تاریخ بوکس جهان است.

این روزها تایسون خوشحال است. در حال آماده سازی برای مسابقات بعدی و مردم عاشقانه این آدم را دوست دارند. به خاطر این که همیشه خیلی راحت، باز و شجاعانه راجع به افسردگی و روزهای که احساس بی پناهی و بدبختی می کرد حرف می زند و سعی دارد به دیگران هم کمک کند. با هم یکی از صحبت های او بعد از بازپس گیری قهرمانی جهان را مرور می کنیم:

«من به همه دنیا نشان دادم که هر کسی دچار افسردگیه، می تونه درستش کنه. کاملا شدنیه؛ هرکس که مشکل من را دارد، بداند من این کار را برای شما کردم، اگر من توانستم خودم را از آن وضعیت خلاص کنم پس تو هم می توانی، پس بلند شو، فراموشش کن، بیا با هم مثل یک تیم از پسش بر بیایم. من این کار را برای شما کردم.»

گردآوری مطلب:سیاوش
نویسنده:محمدرضا تقی خانی