فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی


فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

نگرش منفی تان را کنار بگذارید و با ما همراه باشید چرا که قرار نیست در این مطالب در حد چند جمله ذکر مصیبت...

بیستمین دوره لیگ خلیج فارس نیز رو به اتمام است و تیم ها پس از اردوی تیم ملی و مشخص شدن تکلیف شاگردان اسکوچیچ در انتخابی جام جهانی 2022 قطر، آخرین بازی های خود را انجام می دهند تا داستان این دوره از لیگ هم به پایان برسد. 20 دوره از رقابت های لیگ برتر برگزار شده و حالا زمان خوبی است که خط کش به دست بیاییم و وضعیت لیگ کشورمان را با اولین دوره آن مقایسه کنیم.

پ.ن: اگر علاقه ای به فوتبال ایران ندارید و از خوره های فوتبال خارجی هستید، بدون خواندن مقدمه به هدینگ (پرده اول؛ " trusting the proces") مراجعه کنید.

به گزارش طرفداری، قبل از برگزاری اولین دوره لیگ، بسیاری معتقد بودند تنها تغییری که این لیگ نسبت به نسخه قبلی خود یعنی لیگ آزادگان داشته این است که تنها روی آن برچسب حرفه ای زده اند، از همان برچسب هایی که گه گاهی مدیران ایرانی روی بخش های مختلف فوتبال می زنند، همان اعتبار هایی که هیچ کجای دنیا آن را به رسمیت نمی شناسند و فقط برای تحویل گرفتن خودمان است. حتی زنده یاد ناصر حجازی، با انتقاد از این تغییر نام، گفته بود فقط شماره پیراهن بازیکنان، لاتین شده و فرق لیگ قبلی با لیگ برتر و به اصطلاح حرفه ای در همین است که در لیگ قبلی شماره پیراهن ها فارسی بود و در این لیگ شماره پیراهن ها، خارحی است!

هدف این مطلب پرداختن به اتفاقات عجیب و غریب فوتبال ایران، نیست پس بهتر است سریع تر به اصل مطلب برسیم. اصل مطلب تفکراتی است که هنوز حتی برچسب حرفه ای هم نگرفته اند...

این قضیه را قبول داشته باشیم یا نه اما واقعیت این است قبل از هر چیزی تفکر هوادار ایرانی حرفه ای نیست و درک درستی از ارزش و جایگاهش در فوتبال ندارد. هوادارای که تفکر حرفه ای ندارد نباید به دنبال فوتبالی حرفه ای باشد.

شاید بعد از خواندن همین چند پاراگراف نزد خود بگویید مقایسه فوتبال ایران با فوتبال سطح اول جهان کاملا قیاس اشتباهی است و ما چنین پتانسیلی در فوتبال نداریم، اما همین طرز تفکر شما، خود مانعی برای پیشرفت فوتبال است، آری! تعجب نکنید شمایی که این مطلب را می خوانید، هوادار این فوتبال هستید، خودتان را دست کم نگیرید.

هوادار فوتبال نباید خودش را دست کم بگیرد، قدرت هوادران در فوتبال انکار ناپذیر است، اصلا مگر فوتبال می تواند از هوادار جدا باشد. تمم این تشکیلات و هزینه ها فقط زیر سایه یک کلمه برقرار است و به حیات خود ادامه می دهد و آن هم "هوادار" است. فرض کنید اگر هواداران فوتبال به طور دسته جمعی تصمیم بگیرند فوتبال را تحریم کنند. دیگر کدام برندی وسوسه می شود پوشاک استقلال یا پرسپولیس را تولید کند؟ کدام شرکتی برای راه پیدا کردن به لباس تیم ها تقلا می کند؟ (چون عملا حق پخش تلویزیونی در فوتبال ایران معنایی ندارد، به آن اشاره نمی کنیم اما در فوتبال اروپا مهمترین منبع درآمد تیم ها از حق پخش تلویزیونی است که آن هم تماما به هوادار بستگی دارد... کدام شبکه تلویزیونی برای خرید حق پخش بازی های یک تیم بدون هوادار، هزینهمی کند؟) حالا با این تفاسیر باید ارزش هوادار را درک کرده باشید. اگر هوادار در حد و اندازه های ارزش و جایگاهش در فوتبال رفتار کند، شک نکنید فوتبال هم پیشرفت می کند، آن موقع فوتبال مجبور و محکوم به پیشرفت است چون مهمترین سرمایه و دارایی اش خواهان این قضیه است...

اگر هنوز هم به درک درستی از ارزش یک هوادار نرسیده اید و معتقد هستید قیاس فوتبال وطنی با نمونه های خارجی کار درستی نیست بهتر است وقت تان را تلف نکنید و از خواندن ادامه مطلب پرهیز کنید...

از همین ابتدا باید بگوییم قرار نیست ما در این اتفاقاتی که آن ها را بررسی می کنیم، عینا مثل کشور های مطرح اروپایی عمل کنیم اما حداقل باید تلاش مان را کنیم که یک کپی برداری درست و منطقی از نمونه های موفق داشته باشیم. گارد و مقاومت بی دلیل خود در مقابل کپی برداری از نمونه های موفق را کنار بگذاریم. چه اشکالی دارد که ما سعی کنیم ادای کشور هایی را دربیاوریم که تفکرات حرفه ای شان چنان جذابیتی بر فوتبال حاکم کرده که مسابقات دسته پایین تر لیگ هایشان از بالاترین سطح لیگ های دیگر دارای جذابیت بیشتر است. به رقابت های Championship انگلیس نگاهی بیاندازید، از قضیه حق پخش گرفته تا جذابیت و فرمت برگزاری این رقابت ها، همه و همه باعث خلق رقابتی شده که حتی از لحاظ فنی نیز دارای سطح قابل توجه ای است.

مقاومت ها برابر کپی برداری و الهام گرفتن از نمونه های موفق فقط در فوتبال اتفاق نمی افتاد. این طرز تفکر در سینما، موسیقی و بسیاری دیگر از پدیده های مشابه فوتبال در ایران برقرار است. نمونه هایش را دیده ایم و شاید اصلا خودتان یکی از این افرادی باشید که چنین طرز تفکری دارند. بسیاری از این افراد روی یک سری موج های هدفدار سوار می شوند و بدون در نظر گرفتن تلاش افراد به جای انتقادهای سازنده شروع به تخریب می کنند غافل از این که شاید همان یکسری چون منافع شان در خطر بوده این موج را به راه انداخته اند تا از منافع خود دفاع کنند. برای مثال در همین ماه های اخیر یکی از سریال هایی که قرار بود در شبکه نمایش خانگی و وی او دی ها منتشر شود حق پخشش را انحصارا به یکی از این شبکه ها می دهد و شبکه رقیب نیز تمام تلاشش را برای تخریب این اثر می کند و از این در وارد می شود که این سریال نمونه کپی برداری شده از یک اثر سینمای فرانسوی است و دقیقا در همان شب پخش قسمت های اول، همان نسخه فرانسوی را روی صفحه اول سایتش قرار می دهد و بسیاری از طرفداران سینما و سریال نیز با همین منطق و دلیل، شروع به کوبیدن اثر می کنند....

یا در همین فوتبال ممکن است یک فرد، افراد زیادی را به عنوان هوادار جا بزند تا افکار عمومی را به خود جلب کنند و برای رسیدن به منافع شان از هواداران استفاده ابزاری کنند.

اصلا مگر چه اشکالی دارد که برای پیشرفت و اعتلای سطح کیفی از نمونه های موفق خارجی الهام گرفته شود؟

همه این مقدمه ها را گفتیم که از قیاس ها و توصیه هایی که قرار است در ادامه صورت بگیرد، تعجب نکنید. در این مطلب و نمونه های مشابه اش ما به بررسی اتفاقاتی در فوتبال اروپا می پردازیم که پتانسیل این قضیه را دارند در فوتبال ایران اجرایی شوند و ما از آن الهام بگیریم، پس نگرش منفی تان را کنار بگذارید و با ما همراه باشید چرا که قرار نیست در این مطالب در حد چند جمله ذکر مصیبت کنیم و هیچ راهکاری را پیشنهاد نکنیم...

در این مطلب و نمونه های مشابه اش به بررسی دقیق و تخصصی یک نمونه فوتبالی موفق در یک حوزه خاص می پردازیم تا شاید به خودمان بیاییم و وضعیت فوتبال خسته ایران را از همین که هست بهتر کنیم. شاید این اتفاقات و نمونه های خارجی موفق به فوتبال ایران راهی پیدا نکند اما بد نیست هر از چندگاهی هم که شده آن ها را مروری کنیم تا حداقل دیدی بهتر نسبت به دنیای فوتبال داشته باشیم.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیکدام یک از تیم های در حال سقوط، جرات دارند پای انتخاب ها و برنامه فنی سرمربی شان بایستند؟

پرده اول؛ " trusting the proces"

" trusting the process " عین عبارت مورد نظر را برای عنوان اولین سوژه آوردیم تا برداشت خود را از آن داشته باشید. "اعتماد" واژه غریبی بین مدیران و هواداران فوتبال ایران است و ریشه آن هم شاید در این قضیه باشد که ذاتا کمی عجول هستیم و به برنامه های بلند مدت اعتقاد خاصی نداریم و گمان می کنیم یک سرمربی یا مدیر باید در همان روز های اول کاری اش معجزه کند و بنیانی که طی چندین و چند سال فرو ریخته را در چند هفته بنا کند. هواداران استقلال به خوبی می دانند منظورمان چیست و هواداران پرسپولیس هم هیچ وقت واژه اعتماد را فراموش نمی کنند واژه ای که در ادبیات سرخ ها با عبارت "هر چی برانکو بگه" عجین شده بود و هنوز هم که هنوز است سرخ ها از بنیانی که سرمربی کروات با اعتماد پرسپولیسی ها ساخت، بهره می برند. دقت کنید، در دوران برانکو فوتبال ایران همین شرایط را داشت و شاید بهتر است بگوییم از لحاظ امکانات اوضاع در شرایط بدتری قرار داشت، دلالیسم در فوتبال وجود داشت، مدیران تیم را وزارت ورزش انتخاب می کردند و هزاران شرایط نا مناسب دیگر...

اما اعتماد به سرمربی ای که در 6 ماه اول حضورش در ایران تیمش حتی طعم قعرنشینی را هم چشید، کیلو کیلو جام فلزی برای سرخ ها به ارمغان آورد. در این بین شخصیت خود برانکو هم بی تاثیر نبود و شاید اگر این سرمربی مثل نمونه های موفق خارجی ای که پس از چند ماه ایران را ترک کردند، رفتار می کرد، الان خبری از این موفقیت ها نبود....

این اعتماد فقط مختص تیم های مدعی و بزرگ نیست بلکه تیم های سقوط کننده هم از این قضیه مستثنی نیستند. حالا که به پایان فصل می رسیم و بازار رقابت برای بقا در لیگ داغ است، بد نیست یک نمونه خارجی را بررسی کنیم...

نوریچ؛ الگویی برای فوتبال فردای ایران

نوریچ، شهری در شرق جزیره انگلستان است و با جمعیت حدود 150 هزار نفری اش به عنوان منطقه ای کم جمعیت شناخته می شود. باشگاه فوتبالی که نماینده این منطقه در فوتبال انگلستان است با نام نوریچ سیتی فعالیت می کند و هم اکنون حضورش در رقابت های لیگ برتر انگلیس را قطعی کرده و از چمپیونشیپ صعود کرده است.

فرایندی که نوریچ از سال 2017 در پیش گرفته می تواند به عنوان یک معیار استاندارد در نظر گرفته شود آن ها صعود به لیگ انگلیس را یک بار در فصل 2018-2019 و یک بار هم در فصل 2020-2021 تجربه کرده اند و نوریچ در این بین، ساختار مدیریتی و کادر فنی تیمش را دستخوش تغییر نکرد و اکثر بازیکنان تیم نیز طی این سال ها ثابت بوده اند.

استوارت وبر ( Stuart Webber ) مدیر ورزشی باشگاه نوریچ است که کار خود را از سال 2017 در باشگاه آغاز کرده و همزمان با روی کار آمدن وبر، دانیل فارکه (Daniel Farke) به عنوان سرمربی کارش را از همان سال در باشگاه آغاز کرد. فارکه آلمانی به اولین سرمربی غیر بریتانیایی تاریخ 114 ساله باشگاه نوریچ سیتی تبدیل شد. نکته جالب قضیه هم دقیقا همین جا است.نوریچ در فصل اول با فارکه چهاردهم چمپیونشیپ شد، فصل بعد نوریچ با فارکه به لیگ برتر صعود کرد، در همان فصل اول حضور در لیگ برتر، به دسته پایین تر سقوط کرد و به چمپیونشیب برگشت اما سرمربی تیم تغییری نکرد و دوباره نوریچ صعودی قدرتمندانه تر نسبت به دوره اول خودش داشت.

کافی است با نمونه های ایرانی و خارجی مشابه مقایسه کنید که سقوط تیم مترداف شده با اخراج سرمربی باشگاه....

یا حتی تیم هایی که تا پای قهرمانی می روند و پس از این که با اختلاف کم قهرمانی را از دست می دهند، سرمربی تیم را عوض می کنند.

فرصت دادن به سرمربی برای ارائه برنامه هایش یکی از اصول مهم رسیدن به موفقیت است و در این قضیه، هواداران باید صبورتر شوند و مدیران هم باید مدیرتر باشند و در کار سرمربی تیم دخالت نکنند و پیشکسوتان باشگاه نیز داعیه سرمربیگری را از سر خود بیرون کنند. (در این قضیه هم استقلالی ها به خوبی درک می کنند که چه می گوییم!)

البته در این بین این نکته هم بسیار مهم است که سرمربی انتخاب شده باید ارزش صبر کردن داشته باشد و برنامه های بلند مدتی در اداره تیم ارائه کند...

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیدنیل فارکه

بیایید کمی روی نوریچ بیشتر تمرکز کنیم و ببینیم نوریچ در فاصله سال های 2017 تا 2021 چه تغییراتی داشته و ثمره صبر کردن پای سرمربی تیم چه بوده است....

در بخش مدیریتی، باشگاه نوریچ تغییر آنچنانی ای در کادر فنی خود اعمال نکرد و برای فصل 20/21 تمرکز خود را روی جذب بازیکنان و ترمیم تیم برای صعود به لیگ برتر گذاشت. نوریچ امسال بیشترین میانگین پرداخت دستمزد به بازیکنان را داشت و به گواه آمار دارای معقولانه ترین خریدها هم بوده است...

از بین 11 بازیکن که این فصل بیشترین دقایق بازی را برای نوریچ داشتند، 4 بازیکن در بین پر استفاده ترین بازیکنان سال 2019 باشگاه هم قرار داشتند. امیلیانو بوئندیا، تیم کرول، تیمو پوکی و ماکس آرون (Emiliano Buendía, Tim Krul, Teemu Pukki, Max Aarons) چهار بازیکنی بودند که هم در سال 2021 و هم در سال 2019 در بین پراستفاده ترین بازیکنان نوریچ بوده اند.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیروند نوریچ از ابتدای تاسیس (نوریچی ها مجموعا در تاریخ 118ساله 5 بار قهرمان چمپیونشیپ شده که 2 بار از این پنج بار با دانیل فارکه بوده است.
فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیجدول فصل 20/21 چمپیونشیپ
فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیجدول فصل 18/19 چمپیونشیپ

بد نیست نگاهی گذرا به استراتژی و وضعیت فنی تیم فارکه بیاندازیم:

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

تصویر بالا شمای کلی خوبی از شکل بازی نوریچ سیتی به ما می دهد. تیم فارکه با سیستم 1-3-2-4 بازی می کند. همانطور که در تصویر بالا می بینید تیم فارکه هنگام مالکیت توپ شکل خاصی به خود می گیرد. سه هافبک نوریچ که پشت تک مهاجم تیم یعنی تیمو پوکی حضور دارند، خیلی به هم نزدیک می شوند و خودشان را بین لاین خط دفاعی و خط هافبک حریف قرار می دهند و با حرکات ترکیبی و بدون توپ تک مهاجم تیم را تغذیه و موقعیت سازی می کنند.

با توجه به این که هافبک و وینگر های نوریچ خیلی به هم نزدیک هستند یا به اصطلاح در حالت narrow قرار دارند، عرض تیم بسیار کم می شود و برای جبران این قضیه و عرض دادن به بازی، یکی از فولبک های نوریچ به زمین حریف نفوذ می کند. تا علاوه بر تراکم خوبی که در میانه های میدان دارند دارای عرض خوبی نیز برای باز کردن خط دفاعی حریف باشند.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

قناری ها در فاز بازیسازی معمولا آرایش 5-2-3 به خود می گیرند و همانطور که گفتیم یکی از فولبک ها نفوذ کرده و فولبک سمت دیگر به دو دفاع میانی اضافه می شود، اگر هر دو فولبک نیز با هم نفوذ کنند از بین هافبک های تیم، یکی به خط دفاعی اضافه می شود تا لاین 3 نفره تشکیل شود. یکی از این دو هافبک که معمولا کنار مدافعان قرار می گیرد کنی مکلین چپ پا است. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید این هافبک به عقب برگشته است.

در تصویر بالا این قضیه را هم مشاهده میکنید که ماکس آرونس، دفاع راست تیم در حال نفوذ است و همین قضیه آزادی عمل خاصی به هافبک های بازیساز تیم (مهره های مشخص شده با دایره قرمز) می دهد.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

در مورد شمای کلی برنامه های نوریچ در فاز بازیسازی گفتیم و حالا نوبت به یک مثال واضح رسیده است؛ همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، بوئندیا، وینگر راست تیم عرض را حفظ کرده است و آرونس، دفاع راست تیم به جای بوئندیا وارد منطقه مرکزی تری می شود. در همین لحظه، تاد کانتول، یکی از مدافعان تیم حریف (دربی کانتی) را وارد half space سمت راست می کند و تیمو پوکی، مهاجم تیم هم با یکی از مدافع وسط های دربی وارد منطقه عمیق تری از زمین می شود.در سمت چپ زمین نیز دفاع چپ زرد پوش را می بینید که در موقعیت مناسبی قرار دارد و می تواند در صورت لزوم به داخل محوطه دربی بزند. چنین استراتژی ها و آرایش مشابهی به همراه حرکات ترکیبی سریع به همراه بازی بدون توپ خوب، نوریچ را به تیم خطرناکی در امر گلزنی تبدیل کرده است.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

نوریچی ها همواره خلق و اشغال فضاهای مناسب را در دستور کار قرار می دهند. برای این کار همانطور که در ابتدا نیز اشاره کردیم، سه هافبک نوریچ نزدیک به هم و بین خطوط و لاین های حریف قرار می گیرند. در صحنه بالا بن گیبسون مدافع میانی تیم با یک پاس خط هافبک تیم را در فضایی بسیار مناسب صاحب توپ می کند و این پاس خط پرس تیم حریف را به راحتی می شکند. صحبت در مورد عملکرد هجومی نوریچ را با بررسی یکسری آمار و ارقام به اتمام می رسانیم.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنینمودار عمودی نشان دهنده میزان مالکیت توپ میانگین / نمودار افقی نشان دهنده میانگین تعداد پاس های پروگرسیو یا موثر

نوریچ از نظر میانگن مالکیت توپ در بین 24 تیم لیگ یکی انگلیسی دارای بهترین عمکرد است. این تیم به طور میانگین در 46 بازی دارای مالکیت توپ 60.9 درصدی است. یکی از مشکلات تیم هایی که مالکیت توپ بالایی دارند، خلق موقعیت و گلزنی است. یکی از معیار ها برای سنجش میزان استفاده از این مالکیت تعداد پاس های پروگرسیو یا موثر است. از لحاظ تعدد پاس موثر نوریچ با میانگین 75.01 در هر بازی در رتبه دوم لیگ قرار دارد. همانطور که می بینید نوریچی ها از مالکیت خود به خوبی استفاده کرده اند که این قضیه ارتباط بسیاری با استراتژی های جذاب هجومی این تیم در فاز بازیسازی دارد که در مورد آن ها مفصلا صحبت کردیم.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنینمودار افقی نشان دهنده XG / نمودار عمودی تعداد گل های به ثمر رسیده

حالا باید دید این پاس های موثر و مالکیت توپ بالا نوریچی ها را تا چه حد صاحب موقعیت کرده است. XG مجموع این تیم برابر با عدد 78.99 است و در این آمار با اختلاف صدرنشین هستند. این عدد برای کویینزپارک رنجرز (تنها تیمی که دارای پاس های پروگرسیو و موثر بیشتری از نوریچ بود) تقریبا عدد 52 را نشان می دهد.

در مورد برنامه های نوریچ هنگام مالکیت توپ صحبت کردیم و حالا بد نیست نگاهی به ساختار دفاعی آن ها بیاندازیم:

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

نوریچ هنگام دفاع غالبا آرایش 2-4-4 به خود می گیرد به طوری که جلوی زمین، یک بازیکن پست 10 تیمو پوکی مهاجم تیم را حمایت می کند. پوکی به عنوان مهاجم تیم، معمولا وظیفه دارد دو مدافع میانی حریف را پرس کند و بازیکن پست 10 نیز وظیغه مارک کردن هافبکی که گزینه پاس مدافع است را برعهده دارد. نوریچی ها مثل بسیاری از تیم ها به این قضیه علاقه دارند تیم حریف بازی را به عرض ببرد تا هنگام پرس کردن از خط اوت به عنوان عامل فشار استفاده کنند.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنی

دو تصویر بالا شمای کلی تر از برنامه های نوریچ هنگام داشتن توپ را نشان می دهد همانطور که می بینید آن ها توپ را به کناره ها می برند و سپس مهاجم و هافبک های تیم، فشار خود را بیشتر می کنند تا از خط اوت نیز به عنوان عامل فشار استفاده کنند. در این لحظه بازیکن صاحب توپ حریف یا باید زیر توپ بزند و یا توپ را لو بدهد.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنینمودار عمودی نشان دهنده میزان PPDA / نمودار افقی نشان دهنده challenge intensity

تعریف challenge intensity: تعداد اکشن های دفاعی به ازای یک دقیقه مالکیت توپ حریف....

همانطور که می بینید نوریچ در متر و معیار های دفاعی به اندازه عملکرد هجومی اش خوب نبوده است. PPDA تیم عدد 10.38 را نشان می دهد که در این معیار تیم دوازدهم لیگ هستند و میزان challenge intensity تیم هم عدد 6.8 را نشان می دهد و از این نظر هم تیم متوسطی بوده اند.

در فاز دفاعی نوریچ در قهرمانی سال 2021 عملکرد بسیار خیره کننده تری داشت و در 46 بازی 36 گل دریافت کردند و این درحالی است که در جریان قهرمانی سال 2019 بیست و یک گل بیشتر دریافت کرده بودند. البته در قهرمانی قبلی آن ها 18 گل بیشتر به ثمر رسانده بودند. این آمار به خودی خود می تواند نشان دهنده بلوغ تاکتیکی نوریچی ها باشد چرا که در سال 2019، XG دریافتی این تیم 47.2 بود و روی همین میزان امید گل دریافتی، 53 گل دریافت کردند و گل های دریافتی آن ها بیش از xg دریافتی بود. اما در همین فصل آنها در حالی تنها 33 گل دریافت کردند که تقریبا به همان اندازه فصل 2019 یعنی 45.7 XG دریافتی داشتند. (در محاسبه XG ها و گل ها، پنالتی های دریافتی محاسبه نشده است به همین دلیل گلهای خورده نوریچ در جدول 36 است ولی در آمار، با کسر 3 پنالتی، 33 گل خورده محاسبه می شود.)

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیمقایسه عملکرد دفاعی نوریچ در سال های 2019 و 2021 (بخش آبی نشان دهنده فصل 2019 و بخش قرمز نشان دهنده فصل 2021 است)

با دقت در تصویر بالا مقایسه عملکرد دو تیم در پارامتر های مختلف را مشاهده می کنید. سال 2019 میانگین XG شوت های به سمت دروازه نوریچ، برابر با 0.08 است و این عدد در فصل 2021 برابر با 0.09 بوده است. با توجه به عدد XG دریافتی، هم شوت های زده شده به سمت دروازه نوریچی ها کاهش پیدا کرده و هم XG دریافتی آن ها...

در پایان بررسی های فنی خود نگاهی به عملکرد تیم کرول که در جریان هر دو صعود تیم دروازه بان اصلی نوریچ بوده است، می اندازیم.

تیم کرول در فصل 2019، با PSxg دریافتی 49، 52 گل دریافت کرد اما در این فصل با PSxg دریافتی 29.2 تنها 22 گل دریافت کرد. در فصل اول تعداد گل های دریافتی کرول بیشتر از PSxg های دریافتی بود اما در فصل 2021 تعداد گل های دریافتی اش کمتر از PSxg است.

فوتبال به سبک حرفه ای ها | بازگشت نوریچ با کلید واژه اعتماد / تحلیل فنیعملکرد کرول

اگر تا این جای مطلب با ما همراه بوده باشید، نگاه کلی و مناسبی نسبت به وضعیت نوریچ در این فصل و پیشرفتش نسبت به فصول اخیر پیدا کرده اید.

نوریچ نمونه موفق تیمی است که به سرمربی تیم اعتماد کرد و حتی با سقوط از لیگ برتر و رسیدن به رتبه چهاردهمی در چمپیونشیپ، سرمربی تیم را تغییر ندادند. حالا فرض کنید اتفاقاتی که برای نوریچ افتاد برای یک تیم ایرانی می افتاد، چه بلایی سر سرمربی تیم می آمد؟

با اشراف بر این قضیه که وضعیت لیگ های دست پایین تر ما به گونه ای است که قبل از شروع فصل، صعود کنندگانش را بیرون از زمین فوتبال تعیین می کنند و با فلان داور و فلان بازیکن سفارشی تیم مدنظر را به لیگ برتر می آورند اما چنین صبر و اعتمادی حداقل می تواند یک تیم را از نابودی نجات دهد. تیم های بسیاری وجود دارند که پس از ناکامی در رسیدن به اهدافشان سریعا سرمربی تیم را برکنار می کنند و هواداران منتقد ردیف اول سرمربی و کادر فنی اش هستند...

نوریچ برمی گردد، سقوط کرده های ما منحل می شوند!

ما با این رویه، هرگز نمونه ای مثل نوریچ نخواهیم داشت. نکته جالب تر این جاست که در فصول اخیر لیگ برتر ایران، تمام تیم هایی که به دسته پایین تر سقوط کردند، در طول فصل سرمربی شان را تغییر داده بودند و بعد از سقوط نیز، بلافاصله سرمربی تیم را کنار گذاشتند.

نوریچ سال 2019 به لیگ برتر صعود می کند، سال 2020 به لیگ پایین تر برمی گردد و دوباره با حفظ سرمربی اش، راهی لیگ برتر می شود اما در ایران، دو تیمی که در پایان لیگ برتر هفدهم به لیگ یک سقوط کردند (نفت تهران و سیاه جامگان) حالا منحل شده اند، دو تیمی که در پایان لیگ هجدهم سقوط کردند (استقلال خوزستان و سپیدرود رشت) در ادامه سقوط آزادشان از لیگ یک هم به لیگ دو افتادند، شاهین بوشهر و پارس جنوبی هم که در لیگ نوزدهم سقوط کردند، هر دو بلافاصله پس از سقوط سرمربی شان را تغییر دادند و جالب تر این که شاهین بوشهر در میانه های راه لیگ یک هم سرمربی عوض کرد! در ایران اخراج سرمربی قبل از قطعی شدن سقوط تیم انجام می شود. یعنی باشگاه همین که احساس خطر می کند، سرمربی را کنار می گذارد و معمولا هم این تغییر سرمربی منجر به نجات تیم از سقوط نمی شود.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه ورزشی

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


قمر در عقرب در فروردین 1403 چه روزهایی است