فرهنگ انتظار بر تبدیل تهدید غیبت به فرصت صالح‌زیستی تاکید دارد/ روزه؛ شاهراه رسیدن منتظران به حیات طیبه

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی و به منظور بهره مندی حداکثری از جنبه های عرفانی و منتظرانه این ضیافت در سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام والمسلمین «رحیم کارگر»، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و کارشناس مرکز تخصصی مهدویت «سی اصل عرفانی در ضیافت الهی» را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه هجدهمین شماره از آن تقدیم حضورتان می شود:

حجت الاسلام کارگر با بیان اینکه اصل هجدهم در درک عرفانی از ماه مبارک رمضان «فروتنی معنوی و تعهد ولایی» است، اظهار کرد: یکی از ابعاد بسیار منفی دوران غیبت امام زمان(عج)، غلبه کامل جاهلیت و ضلالت بر شئون مختلف حیات بشری است. زندگی بشر معاصر در واقع زندگی و حیات نیست، نوعی مرگ و ممات است که در آن فقط انسان نفس می کشد، کار می کند، می خورد و تفریح می کند و بدتر از همه غرق هوسرانی و شهوت رانی و عیاشی می شود. کار بشر بعد از قرن ها و سال ها تبلیغات دینی و برنامه های انسان‌ساز پیامبران و امامان و مصلحان، به اینجا رسیده که چیزی جز بن بست و پوچی و گرفتاری روزافزون نصیبش نمی شود.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی افزود: متاسفانه، برای برخی نیز که ادعای دین داری دارند، دین و دستورات دینی تبدیل به یک امر التقاطی شده که می توان در آن هر چیزی پیدا کرد جز تدین و تسلیم و تعبد واقعی ... در اینجا برنامه های عبادی اسلام مثل نماز و روزه داری ماه مبارک رمضان به کمک انسان گمشده و متکبر می شتابد و او را دعوت به فروتنی و تواضع و صفای باطنی و ادب الهی و دیانت خالص و بی ریا و طاهر می کند.

وی تصریح کرد: روزه داری باعث می شود انسان در این بیغوله قرن های بیستم و بیست و یکم، وارد حیات طیبه شده و از مفاسد و مهالک جاری روی برگردانده و دل و جانش را متوجه حضرت حق و توحید واقعی و ولایت الهی کند. متاسفانه، خطر بسیار جدی است و حیات طیبه و طاهر مومنان و خداباوران بجد در معرض تهدید و خطر است و تنها امور عبادی و اعتقادی و اخلاقی صحیح است که در پرتو ولایت، می تواند انسان را از مرگ جاهلی نجات دهد. امام باقر(ع) می فرماید: «اسلام بر پنج چیز استوار است؛ بر نماز و زکات و حج و روزه و ولایت» (فروع کافی، ج 4 ص 62، ح1). رسول خدا (ص) نیز فرمودند: «روزه سپر آتش (جهنم) است»(کافی، ج 4 ص 162 ).

پیوند حیات طیبه با زندگی منتظرانه در عصر غیبت

این کارشناس مهدوی با بیان اینکه حیات طیبه در دوران غیبت امام زمان(عج)، پیوند وثیق و مستقیمی با زندگی منتظرانه و ولایت مدارانه دارد، گفت: تا انسان از این بن‌بست اعتقادی و گرفتاری معنوی خارج شود و به مسیر مستقیم خود و سلوک الی الله ادامه دهد. عرفان انتظار مبتنی بر این نکته اساسی است که باید تهدیدها و خطرات و محرومیت های زندگی جاهلانه و مرگبار دوران غیبت و عدم دسترسی مستقیم به امام(ع) را تبدیل به فرصت و قوت و در پرتو ارشادهای 250 ساله معصومین(ع)، آن را تبدیل به حیات طیبه و زندگی سالم و صالحانه کرد.

حجت الاسلام کارگر در ادامه بیان کرد: غیبت امام زمان(عج) به منزله نبود ایشان و یا عدم حضورشان در جامعه نیست بلکه ایشان در جامعه به صورت ناشناس حضور دارند و در هر حالتی رهبر و ولی و هادی ما هستند و جامعه بشری، بخصوص جامعه منتظر تحت اشراف و نظارت و هدایت ایشان قرار دارد؛ پس انسان غرق در خوشی و رفاه و قدرت نباید فریفته و مغرور و نسبت به خدا یاغی شود؛ همه اینها پندارهایی پوچ و نادرست و ناشی از جهالت روزافزون و الحادهای گستاخانه بشر و رویگردانی او از معنویت دینی و معرفت صحیح است.

تنها راه نجات از تاریکی های عصر غیبت

وی تاکید کرد: تنها چیزی که در دوران غیبت می تواند به انسان حیاتی دوباره ببخشد و او را از مرگ جاهلی و موت مادی نجات دهد، زندگی منتظرانه است که با معرفت و تبعیت و اطاعت کامل از امام زمان(عج) ممکن می شود. زندگی بدون انتظار موعود و بدون معرفت و ولایت حجت غایب(عج) در ظاهر زندگی است اما در باطن جاهلیت و ضلالتی بیش نیست. پس ضرورت دارد انسان بازاندیشی مجددی بر زندگی خود و اعمال و رفتارش داشته باشد و بکوشد با فروتنی روزافزون و تعهد اعتقادی و عملی و بازگشت به مسیر ولایت به سلامت از این مهلکه های آخرالزمانی عبور کند و گرفتار یاوه گوهای اخلاقی، سیاسی و اعتقادی نشود.

حجت الاسلام کارگر سرانجام طی این مسیر را حاکمیت دولت طیبه معرفی و تاکید کرد: دولت کریمه برخلاف جریان فعلی حاکم جهانی است که برنامه عامدانه و جاهلانه جهت از بین بردن انسانیت انسان و گرفتار کردن او در حضیض کفر و ظلم و جور و تباهی دارد. دجال های فرهنگی و سیاسی و اقتصادی کاملا بشر را تحت کنترل خود در آورده و او را به مسیر سقوط و اضمحال سوق می دهند و ظهو و قیام حضرت مهدی(عج) درست برای مقابله با این دجال گری ها و نابودی بشریت و از بین رفتن معنویت و دیانت و حیات طیبه است.

وی اضافه کرد: بر اساس روایات «خداوند زمین را به دست قائم(عج) زنده و احیاء می‌گرداند؛ بعد از آنکه زمین با کفر ساکنانش مرده باشد» (تأویل الآیات الظاهرة، ص ۶۳۸) و « خداوند زمین (جامعه) را با عدل قائم، در هنگام ظهور او زنده می‌گرداند؛ پس از آنکه از ستم فرمانروایان ظلم وگمراهی، مرده باشد» (نعمانی، الغیبة، ص ۲۵ ) و نیز «زمین را به وسیله قائم زنده می‌کند، پس او در آن عدالت می‌ورزد. در نتیجه زمین با عدالت او حیات می‌یابد، بعد از آنکه با ستم [ظالمان] مرده بود» «شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۶۸).

منتظران فریفته دام های مترقی نمی شوند

این کارشناس مهدوی در ادامه ابراز کرد: جامعه منتظر زندگی مستقل و جداگانه از نظام منحط و فرومایه و نازل جهانی دارد؛ ویژگی بارز جامعه منتظر در این دوران تاریک و معنویت ستیز، فریفته نشدن و گرفتار نگشتن در در دام های به ظاهر مترقی و راحتی و تجمل گرایی و ...است که یقینا نتیجه آن جز فرو بردن همه انسان ها در دام حرام خواری و حرام زادگی و حرمت شکنی و پرده دری و طغیان و طاغوتی بودن نیست! منتظران باید مسیر و راه و روش جداگانه ای برای زندگی و کار و شغل و تفریح و بهداشت و مهم تر از همه معنویت و عبادت و عرفان خود داشته باشند که کاملا برگرفته از دستورات معصومین(ع) برای زندگی منتظرانه دوران غیبت است.

وی با بیان اینکه باید امت واحده منتظران در پرتو ولایت و جامعه امامت‌محور شکل بگیرد، خاطرنشان کرد: این جامعه باید در عین برخورداری و استفاده درست از بعضی از مظاهر مدرن و پیشرفته، نظام فکری و صنعتی و اقتصادی و حتی بهداشتی خاص خود را داشته باشند. به همین جهت نیاد روحیه اتراف و راحتی طلبی و فریفتگی و غرورد و بی مسوولیتی جامعه منتظر را فرا بگیرد و عرصه به افساد گران و نفاق پیشگانه و جاهلان مشهور سپرده شود! منتظران مسوولیت بسیار مهمی در قبال خود و خانواده و جامعه و قبل از همه در برابر امام و ولی خود دارند؛ بنابر این باید به تمام معنا حیات طیبه منتظرانه خود را پایه گذرای کنند که اساس آن بر عرفان ولایی و اخلاقی الهی انتظار بنا نهاده شده است. امروز منتظران موعود باید در جهان پرچمدار و پیش قراول فرهنگ سالم زیستی، صالح زیستی و طاهرزیستی باشند و پیام مهدویت را به جهان برسانند که پیام معنویت و عقلانیت و عدالت و عبودیت است.

پایان پیام/9