ناگفته های پوریا مشتاق از سریال جذاب دودکش 1 تا دودکش 2

محمدرضا شیرخانلو پسربچه‌ای است که از ۶ سالگی پا به عرصه هنر گذاشت و خیلی اتفاقی توسط یکی از دوستان پدرش به این حیطه وارد شد. او در همان سال‌های ابتدایی بازیگری خود و درست در ۷ سالگی با بازی در فیلم سینمایی دهلیز بهروز شعیبی کاندیدای سیمرغ نقش اول مکمل مرد شد.

شیرخانلو این شب‌ها دومین سریال حرفه‌ای خود را در نوجوانی بازی می‌کند. او برای بار دوم در قالب نقش پوریا پسر فیروز مشتاق قرار گرفته است. او وقتی ۷ سالش بود نقش پوریا را بازی کرده بود و حالا بعد از ۸ سال دوباره در قامت همان نقش قرار گرفته است.

مجموعه تلویزیونی « دودکش 2 » به کارگردانی برزو نیک نژاد و تهیه کنندگی زینب تقوایی این شب‌ها از شبکه یک پخش می‌شود. دودکش قصه‌ای خانوادگی ایرانی را ترسیم کرده است و فضای آن در ادامه سایر کار‌های نیک نژاد به شمار می‌رود.

با «محمدرضا شیرخانلو» که حالا ۱۶ سال دارد و این روز‌ها می‌خواهد رشته تحصیلی اش در دوره متوسطه را انتخاب کند، درباره دنیای بازیگری، ساخت ادامه سریال‌های موفق و هدف او در بازیگری گفتگو کردیم.

با توجه به اینکه در «دودکش ۱» سن کمی داشتید و در فصل دو حجم بازی تان بیشتر است، از بازخورد‌های «دودکش ۲» برایمان می‌گویید؟

-خدا را شکر مردم دودکش یک را خیلی دوست داشتند و از آن استقبال کردند و تا به اینجای کار نیز مردم استقبال خوبی داشتند. بخشی از کمدی کار ما کم شده به خاطر سانسور‌هایی که دلیلش را نمی‌دانم و ورودم نمی‌کنم.

خیلی برای این کار زحمت کشیده شده است و با اینکه زمان کوتاهی برای رسیدن به پخش داشتیم، اما سریال خوب هم دیده شده است و به نسبت کار‌هایی که در این مدت در تلویزیون پخش شده مردم این سریال را بیشتر دوست داشتند.

شما در «دودکش ۱»، ۷ سالتان بود؟

-بله ۷ سالم بود.

آن موقع را یادتان هست؟

-کامل نه، اما روز‌های ضبط و پخشش یادم است.

سختی هایش را به یاد دارید؟

-در کل دودکش خیلی کار سختی است به خاطر اینکه در همه سکانس‌ها پر بازیگر هستیم و ده بازیگر در هر سکانس داریم. مخصوصا برای من که تازه کارم را شروع کرده بودم این سختی دوچندان می‌شد. آقای نیک نژاد در دودکش ۱ دستیار یک بودند و آقای لطیفی کارگردان بودند و هر کدام در جایگاه خودشان سخت گیر بودند. اما خاطره‌های خوبش از سختی هایش بیشتر است و در کل دودکشی‌ها خیلی هم را دوست دارند و دقیقا مثل خانواده‌ای هستند که در سریال می‌بینیم.

چطور شد که برای «دودکش ۱» انتخاب شدید؟

-قبل از دودکش ۱ سریال چک برگشتی را با آقای مقدم کار کردم و بعد از آن تئاتر ساقی آقای دژاکام را بازی کردم و فکر کنم بعد از آن در سال ۹۲ مشغول بازی در دودکش شدم. وقتی مشغول بازی در فیلم سینمایی دهلیز بودم آقای نیک نژاد با مادرم تماس گرفتند و خواستند که برای دودکش بروم و مادرم گفته بودند محمدرضا بعد از پایان بازی اش در فیلم سینمایی دهلیز، نیاز به استراحت دارد و آقای نیک نژاد هم گفته بودند خستگی معنایی ندارد و محمدرضا باید با ما باشد و به محض رفتن به دفترشان قرارداد نوشتیم و تست گریم و لباس شدم و کارم را شروع کردم.

آن زمان که برای دودکش انتخاب شدید نقشی که قرار بود ایفا کنید برایتان مهم بود؟ یعنی نقش‌ها را خودتان انتخاب می‌کردید؟

-از همان ابتدا که شروع به کار کردم اول مادرم با عوامل آن کار صحبت می‌کند و فیلم نامه را می‌خواند و بعد برای من توضیح می‌دهد و اگر از فیلم نامه خوشمان بیاید و گروه تولید را دوست داشته باشیم می‌رویم برای قرارداد. در کل حرف اول را مادرم می‌زند و خیلی راهنمایی ام می‌کند.

شما در سریال «پادری» هم بازی کردید؟

-بله آنجا هم بودم.

با توجه به اینکه نمونه‌های موفق و ناموفقی در ساخت ادامه سریال‌ها داشتیم فکر می‌کنید سریال‌های دنباله دار چقدر می‌توانند در جذب مخاطب عمل کنند؟

-در کل ساختن دنباله یک سریال در حد و اندازه‌های نون خ و پایتخت و دودکش که مردم دوستشان دارند کار سخت تری است نسبت به اینکه فصل اولش را بسازیم. به هر حال ساخت ادامه سریال‌ها انتظاری را برای مردم ایجاد می‌کند که قطعا باید دودکش دو بهتر از یک باشد که مردم دوستش داشته باشند و به همین خاطر سخت‌تر است. اما در هر حال از دودکش به نسبت تغییراتی که در آن بوجود آمده و سانسور‌هایی که داشته تا الان رضایت داریم.

فکر می‌کنید یک سریال برای کسب موفقیت در ادامه دار شدن چه گزینه‌هایی نیاز دارد؟

-مهم‌ترین قسمت، نویسنده است به خاطر اینکه آن فیلم جهان نویسنده است و متعلق به او است. دودکش ۱ را آقای نیک نژاد نوشتند و جهان او است و اگر دودکش ۲ نویسنده اش تغییر می‌کرد خیلی مسائل فرق می‌کرد، چون همه آدم‌ها شبیه به هم نیستند. در وهله بعدی اگر گروه تولیدی که در کار قبلی بودند ۹۰ درصدشان در ادامه کار هم باشند خیلی سریع‌تر می‌توانند کار را پیش ببرند تا اینکه گروه جدیدی تشکیل شود.

اما آقای نیک نژاد برای بار اول است که دودکش را کارگردانی می‌کند.

-بله درست است. اتفاقی که افتاده بود این بود که دودکش ۲ را با پادری اشتباه گرفتند. تهیه کننده و نویسنده ما به نسبت پادری فرق کرده است. اما به نسبت تصمیمی که گرفتند این شد که پادری، پادری باشد و دودکش هم دودکش و مردم خیلی این دو را اشتباه گرفتند و خودمان هم قبول داریم که پادری ادامه دودکش ۱ بود. در هر حال تصمیم بر این شد که پادری از دودکش جدا باشد.

یعنی ممکن است ادامه پادری هم ساخته شود؟

-بله ممکن است، چون جدای از هم هستند.

اما فضای این دو سریال شبیه به هم بود و خیلی نمی‌شود از هم جدایشان کرد.

-این را نمی‌دانم و مدیران شبکه و خانم تقوایی تهیه کننده و آقای نیک نژاد کارگردان می‌دانند و این تصمیم را گرفتند.

در حالت کلی چقدر قصه‌های دودکش برای شما جذاب بود؟ قصه‌هایی تو در تو، تعدد لوکیشن و بازیگران در هر سکانس نیز از ویژگی‌های این کار به شمار می‌رفت.

-من خانواده‌های دودکش را خیلی دوست دارم به این خاطر که به خانواده خود من شبیه هستند. ما خانواده شلوغی هستیم و خاله‌ها و مادربزرگم با هم رفت و آمد داریم و به همین خاطر خانواده مشتاق و سوزن چیان را خیلی دوست دارم. این سریال خانواده‌های ایرانی را به نمایش می‌گذارد که هر چقدر هم بهروز خراب کاری کند و دعوایش کنند و یک وقت‌هایی هم از خانه بیرونش کنند، اما در نهایت همه شان همدیگر را دوست دارند و این یکی از خصیصه‌های خانواده ایرانی است.

به نظر شما چقدر مردم با این خصیصه در قالب سریال ارتباط می‌گیرند؟ و چقدر برایشان به عنوان مخاطب مهم است که در سریال‌ها یک خانواده ایرانی ببینند؟

-به نظرم خیلی می‌تواند جذاب باشد به خاطر اینکه الان خانه‌ها پر شده از سریال‌های ترکی و آمریکایی و ... مردم هم آن‌ها را می‌بینند و یک وقت‌هایی خیلی لازم است که مردم خانواده‌های ایرانی را در قالب سریال‌ها ببینند. چقدر مردم باید خانواده‌های ترکی و اشک و غم در سریال‌ها ببینند؟ بهتر است که با کشور خودمان همراه باشیم و همراه خانواده‌های ایرانی بخندیم.

شما در این سریال در کنار بازیگران زیادی کسب تجربه کردید. چقدر این شرایط برایتان راحت بود؟

-دستیار ما همیشه می‌گوید که دودکش برای ما یک دانشگاه است و من این را واقعا قبول دارم. در بین بازیگران آقای برق نورد و تشکر و رستمی و خانم تیرانداز همه شان می‌توانند استاد دانشگاه باشند و به من در بازی خیلی کمک کردند و بازیگری در کنارشان برای من لذت بخش است و می‌توانید هر روز از این عزیزان نکته‌های جدید یاد بگیری. از آن طرف هم آقای نیک نژاد خیلی به همه کمک می‌کند و واقعا می‌توانم بگویم که هر روز از این افراد یاد می‌گیرم.

بزرگترین چالش در «دودکش ۲» برای شما چه بود؟

-پوریایی که در دودکش یک دیدیم پسربچه بازیگوشی بوده و شیطنت‌های خودش را داشت و بازی زیادی نداشت، اما در دودکش ۲ طی صحبتی که با کارگردان داشتم گفتند پوریا پسری است که حالا به سن بلوغ رسیده و باید برای او به دنبال چالش باشیم. خیلی به این موضوع فکر کردیم که چه اتفاقی بیفتد که بهتر شود تا به ورزش کبدی رسیدیم و به این رسیدیم که پوریا با عمویش بیشترین سکانس‌ها را داشته باشد و اینکه به نسبت پوریای ۸ سال پیش آرام‌تر باشد و همین که پوریا باید مردانه‌تر رفتار کند بازی کردنش را برایم سخت‌تر می‌کرد. چون من معمولا عادت دارم به آتش سوزاندن و برایم خیلی سخت شد. از طرفی باید ورزش کبدی را یاد می‌گرفتم که در سالن کار می‌کردیم.

فکر کنم در این سن و سال اولین بارتان بود که چنین نقشی بازی کردید که نزدیک به سن تان باشد.

-بله درست است.

الان کلاس چندم هستید؟

۹ ام تمام شد باید انتخاب رشته کنم و بروم ۱۰ ام.

چه رشته‌ای می‌خواهید انتخاب کنید؟

-برای اینکه می‌خواهم در دانشگاه رشته روانشناسی بخوانم باید به رشته تجربی یا انسانی بروم.

برخی از بازیگران ترجیح می‌دهند تا رشته تحصیلی شان نیز با شغلی که از آن کسب درآمد می‌کنند یکی باشد. شما نمی‌خواهید رشته‌های مربوط به بازیگری را در دانشگاه بخوانید؟

-با مادرم و مشاوره‌های زیادی و با افراد بزرگی درباره انتخاب رشته خیلی صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که الان تحصیل در رشته‌های هنری برای من ضروری نیست. رشته هنر و دانشگاه هنر برای من تئاتر است و تصمیم گرفتم تئاتر بیشتر بازی کنم. از سویی در همان مشاوره‌ها و مشورت با بزرگان این حیطه به من گفتند روانشناسی در بازیگری خیلی به کار می‌آید و تصمیم گرفتم که روانشناسی بخوانم.

شاگرد درس خوانی هستید؟

-بله من هیچ مشکلی با درس خواندن ندارم و معدلم ۱۹ است.

با اینکه سر کار می‌روید، چطور برنامه ریزی می‌کنید؟

-عادت کردم. من از پیش دبستانی کارم را شروع کردم و صبح‌ها درس می‌خوانم و شب‌ها سر کار می‌روم یا اینکه صبح‌ها سر کار می‌روم و شب‌ها درس می‌خوانم و از همان ابتدا معلم خصوصی داشتم که در خانه به من درس می‌داد تا از باقی بچه‌ها عقب نمانم.

شما دو سال پیش نقش کمال را در سریال «حکایت‌های کمال» را بازی کردید. با توجه به اینکه این روز‌ها نگارش فصل دو این سریال آغاز شده است با شما درباره بازی در فصل دو این سریال صحبت کردند؟

-درباره حکایت‌های کمال با آقای صلح میرزایی صحبت کردم و این را می‌دانم که در حال نگارش است. دیگر هم اپیزودیک نیست و قرار است سریالی شود.

یعنی در فصل دو نقش کمال را بازی می‌کنید؟

-طی صحبتی که با آقای صلح میرزایی کردم گفتند می‌خواهیم فصل دو این سریال را بسازیم و به من گفتند آماده باش.

از بین کار‌هایی که در این چند ساله بازی کردید کدام یک را بیشتر از همه دوست دارید؟

-همه کارهایم را دوست دارم و نمی‌توانم بگویم کدام را بیشتر دوست دارم، چون هر کدام یک چالش جدید است. خودم دودکش را خیلی دوست دارم و دهلیز را هم خیلی دوست دارم به خاطر اینکه کار به شدت حرفه‌ای بود.

در آنجا کاندیدای مکمل مرد در جشنواره هم شدید؟

-بله درست است.

برای آینده تان برنامه ریزی خاصی دارید و به این فکر کردید؟

ب-ا مادرم در این باره خیلی صحبت کردیم و فعلا درباره اش صحبتی نمی‌کنیم تا به نتیجه اش برسیم. بعد از پایان بازی ام در دودکش برنامه ریزی سختی که با مادرم درباره اش صحبت کردیم را آغاز می‌کنیم.