روستای جولادک الموت

روستای جولادک الموت از روستاهای قدیمی و تاریخی الموت و استان قزوین است که در قسمت جنوبی دره الموت و درست در خط قبله قلعه حسن صباح و در ارتفاع ۱۸۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است و حدود چهارگانه آن از سمت شمال به روستای ترکان و آفتابدر ؛ از سمت جنوب به روستای یرک و از مشرق به دره میانن و فیشان و از غرب به روستای شورستان و جوتان می رسد .این روستا کوهپایه ای بوده و میزان آب کشاورزی و آشامیدنی آن چندان مطلوب نیست و از طرفی دارای مزرعه های وسیعی است که بعلت کمبود آب بیشتر به صورت دیم کشت می شود ( در واقع کشت می شد) .اما دارای آب آشامیدنی خوب و گوارا یی است که در حقیقت با بهترین اب معدنی های ایران برابری می کند . گوارای وجود همه است .انشاءاله!

با توجه به بعد جغرافیایی ، این روستا دارای محله ها و مزارع متنوعی است که دارای اسامی متفاوتی بوده و با گویش خاص محلی عبارت از جیرمحله (پایین محله )،جویَِر محله (بالا محله )،اینور محله و آنور محله ( محله های شرقی و غربی) و مزارع آن شامل جیر دشت ( دشت پایین ) ،پس نو ،ارَماز ،خرمن پس ،خرابکند،چابن ،الوبن ،کولٍک سر،دیمیان ،کلٍ جاری دشت ،کمری سر ،آندست،مُنار،بزم ،ورِگ زمین ،جیراوک،جویراوک،پسین چال ،پسین دری سر ،دوهزار،شالان ،کٌله بن ،آلبالو جنگل ،کله سر، چاکان ،لجنین،خانم چال،سردشت،کنگرخانی ، کبول غار (کبود غار )، سرخانی ، چاشت خوران و مالان پشته است که تماماً کوهستانی و کوهپایه هستند و بصورت دیم و اندکی آبی کشت می شده اند.

موقعیت اقتصادی

زمانی نه چندان دور از بالای روستای ترکان تا ابتدای روستای یرک تماماً کشت می شد و بوی گندم و فراوانی نعمت را در تابستان حس می کردی . محصولات این روستا همانند سایر روستاهای الموت گندم ،جو،نخود ،عدس ،یونجه ،گردو،گیلاس ،آلبالو،زالزالک، گُچ ،انگور ،سنجد ، سفیجات و علوفه برای دام ، و لبنیات و عسل هم که معرف حضور همه است . با توجه به مهاجرت روستاییان کشت مزارع دیگر به ارزوها پیوسته است .

صنایع دستی

صنایع دستی جولادک شامل نمد زنی ،توری بافی ،جاجیم بافی ،جوراب پشمی و شالگردن که بیشتر برای مصارف داخلی تولید می شود .

سادگی و ابراز محبت ، مهمان نوازی و سخت کوشی از ویژه گیهای کلیه مردم ایران و الموت و بخصوص مردم جولادک است .روایت می کنند که این روستا به همراه روستاهای مجاور در زمان علویان مازندران به خاندان امامزادگان سید محمود و سید اسمائیل از فرزندان برهان الدین (امامزاده سپهسالار خوشکچال )هبه شده اند و برای ارتباط بیشتر با سادات محترم افتابدر سه خانواده از افتابدر به روستاهای جولادک و ترکان و فیشان هجرت نموده اند تا پیوند خویشاوندی و ابدی بین آنان برقرار شود که خوشبختانه این ارتباط هنوز هم ادامه داشته و عمق بیشتری یافته و همه ساله ۲۸ماه صفر رحلت پیامبر گرامی اسلام ،زوار معصوم زادگان فوق و اهالی روستاهای مجاور توسط مردم جولادک در مسجد جامع آفتابدر پذیرایی می شوند.

نحوه دسترسی

جولادک با روستاهای ترکان ،آفتابدر،فیشان ،شورستان و یرک همجوار است و جاده آن داری آسفالت است و اگر روزی مقامات وزارت راه مصمم به ایجاد راه ارتباطی بین تهران -کرج -طالقان-الموت -شمال بشوند جاده جولادک و یرگ کوتاه ترین و مناسب ترین است . آرزو که برجوانان عیب نیست !

تا یادم نرفته طریقه دسترسی به جولادک به اینصورت است حدود ۵۰۰متر بعداز شهرک و ۱۰۰متر بعدازبهداری آن به یک سه راهی می رسیم که مستقیم به قلعه الموت می رود ولی سمت راست به روستاهای آفتابدر ،ترکان ،جولادک و فیشان می رسد. و ابتدای آفتابدر راه ترکان و جولادک باز به راست گردش می کند و ابتدا به ترکان و سپس به جولادک می رسد و راه آن آسفالت است. اگر که آمدی به جولادک بسیار خوب آرزو دارم که خوش باشی ولی اگه موفق نشدی بیایی نگران نباش با خواندن مطالب این وبلاگ میتوانی بطور مجازی خوش باشی . واسه همینه که میگن وصف العیش نصف العیش !.

فرهنگ و موسیقی در جولادک

از روستای کوجکی چون جولادک الموت که از مرکز کشور دور بوده و راه دسترسی به آن هم بسیار سخت است انتظار رشد فرهنگ کمی بی صبرانه است .اما دست اهالی این روستا چندان هم خالی نیست از روزگاران گذشته در این روستا افراد آگاه و مطلع به مسایل روز وجود داشته اند که سپر دفاعی خوبی برای اهالی و روستاهای همجوار بوده و از فرهنگ ملی و اسلامی خویش دفاع کرده اند ، سالمندان امروز که از یادگار دوران کهن هستند به خوبی می دانند که برای حفاظت از سیادت دینی و فرهنگ تک با سوادانی همانند تک تیراندازان بودند و با تشکیل کلاسهای آموزشی و برپایی مجالس وعظ دو کار بسیار بزرگی را انجام دادند یکی اتصال دانش مردم به دانش زمان خود و دیگری حفظ وحدت با رویکردی ملی اسلامی در دفاع منطقه ای مثلاً دفاع در مقابل شازده قاجار و پیوستن چند جوان از اهالی الموت به نهضت جنگل میرزا کوچک خان !. از افراد مشهور به امور فرهنگی و موسیقی جولادک می توان از افراد زیر نام برد.

۱- ملاعلی الموتی

ملاعلی الموتی از وعاظ و روحانیون سرشناس منطقه الموت و ساکن روستای جولادک بوده که در سالهای ۱۲۵۰-۱۱۵۰هجری قمری میزیسته و در جولادک و روستاهای اطراف به فعالیتهای فرهنگی و وعظ و خطابه اشتغال داشته و در این راه نیز از مشوقین جوانان روستاهای جولادک و ترکان و فیشان و آفتابدر به ادامه تحصیل در جوزه علمیه آن زمان بوده است مشهور است که مرحوم سید حسن یزرگ زاده پدر مرحوم فخرالدین بزرگ زاده که از خاندان سادات و بزرگان منطقه بودند به تشویق ایشان و حمایت خانواده ملبوس به لباس روحانیت شده اند .ملا علی از منتقدین حکومت و والیان قزوین بوده است که در منابر از بیان آن اجتناب نمی کرده است آن مرحوم دارای تالیفاتی نیز بوده که یک نسخه از آن در دسترس است که به رویدادهای زندگی معصومین (ع) و وقایع کربلا و شهادت سالار شهیدان می پردازد.در این کتاب که به رویئت اینحانب رسیده است علاوه بر مطالب گرد آوری شده در مورد معصومین (ع) خود نیز ابیاتی به آن اضافه نموده است تاریخ چاپ کتاب ۱۲۴۳ هجری قمری است و سروده نمونه آن در مورد حضرت علی اصغر (ع) به شرح زیر است .

تو بلبل چمنی دامنم گلستانت درین مقدمه جانم شود بقربانت

گل همیشه بهار ریاض بستانم بیار دست خودت را بسوی پستانم

۲- حاج غلامعلی میرزایی

حاج غلامعلی میرزایی یا میرزا غلامعلی ملقب به اّنقلی یکی از مردان نمونه و چندکاره جولادک و منطقه الموت بوده است زیراکه علاوه بر مرد زراعت و کشاورزی ، صنعت کفاشی،چینی بند زنی و گاهی هم بنایی ،تعزیه خوانی ، نوروزخوانی ،سحری خوانی ، مؤذن در تمام فصول سال و قاری قرآن و مداح اهل بیت ،انسانی فرهیخته و شاعر و عارف و تاجر هم بوده است که اگر فرزندانش همراهی کنند اشعارش در حد دیوان شعر است و در این اشعار هم طنز هم انتقاد و هم خداشناسی و تشکر از دیگران وجود دارد.او از جوانی یکی از مداحان معروف وتعزیه گردان و قاری قران بود و موقع بردن دسته به روستای شورستان در روز تا سوعا علم مخصوصی را که خودش تزیین کرده بود اغلب هم به تنهایی حمل می کرد و به عنوان پرچمدار کربلا جلودار صف زیارت کنندگان امام زاده زین الدین(ع) شورستان بود . او در کارهای عمرانی مانند حمام ،مسجد،راه هم دستی داشت .حمام و مسجد محمودآباد ،همکاری درساخت مسجد مدان و دزدکسیر، همکاری در کلیه کارهای عمرانی جولادک و روستاهای مجاور از یادگارهای دوران ایشان است و در چند مورد اندوخته سفر حج خویش را برای ساخت مسجد هزینه کرد .تمام دعاهای مخصوص ماه مبارک و اشعار ایام محرم را حفظ بود و به همراه مرحوم جوادی آفتابدری دعای افتتاح را بدون بلندگو و میکروفن از حفظ میخواند.یادم می آید در زمان قبل از انقلاب اگر کسی می خواست در مراسمی صحبت کند نزد ایشان وارد می شد و قطعه شعری با مناسبت و موقعیت خویش و مجلس مورد نظر دریافت می کرد و خوشحال و خندان آن را ارائه می داد .

بود به هرکار بسم اله وردم ز بسم اله بسی من بهره بردم

بود چون نام نیکویش ثمر بخش نجاتت میدهد از آب و آتش

……

که را بود این گمان درین زمانه بجولادک بسازند تلفونخانه

تمامی اهالی پیر و برنا که باشند قدردان زین فیض عظما

گرانی کرده غوغا کشورما خدا داند چه آید بر سر ما

بخشک سالی وبی آبی از غم همه دهقان نشینان غرق ماتم

……..

بیا میرزایی یا کنی قدردانی دراین دو روزه میهمانی

۳- حاج ملا مسیح اله میرزایی

ایشان نیز از همراهان و همکاران میرزا غلامعلی بود و دوره ابتدایی را در دبستان روستای صایین کلایه که در دهه ۲۰-۳۰وجود داشت سپری کرده و در جوانی پس از ازدواج راهی تنکابن شد و کلاس تدریس قرآن یا همان مکتبخانه را تا یک دهه بعد از انقلاب اداره کرد و قاریان و بچه مسلمانهای روشنفکر فراوانی را تحویل جامعه داد تابستانها هم در روستای جولادک مکتب خانه داشت و بنده و تعداد زیادی آز همدوره های اینجانب از این مکتب خانه خاطراتی دارند .ایشان درادامه تدریس به سخنرانی و مداحی اهل بیت هم افتخار دارند و یکی از مفسرین خوب قرآن و ناطقی زبر دست در منطقه الموت و شهر تنکابن هستند .

۴- حاج نظام اله میرزایی

از دیگر افراد مشهور در زمینه فرهنگ عمومی و فعال روستای جولادک حاج نظام اله میرزایی پدر شهید ابوالقاسم میرزایی است که هم صدای خوب و رسا یی دارد و هم از افراد فعال و روشنفکر جولادک است و رئیس هیئت امنای هیئت ابوالفضل (ع) جولادکیهای مقیم تهران است و مداحیهای ایشان با صدای گرمش به صورت تک خوانی و گروه خوانی با سایر مداحان منطقه هم در یادها نقش بسته است و تمامی کارهای عمرانی در روستای جولادک به پیشآهنگی و پیگیری ایشان و فرزندانش صورت می گیرد.

۵-حاج عزت الله(حسین)رمضانی جولادی

حاج عزت الله رمضانی جولادی ار افراد بسیار شخیص و پرآوازه کل الموت بزرگ است زیرا که این شخصیت برجشته و بزرگ پدر گلیم و جاجیم بافی کل الموت بزرگ بود و اسم آن بزرگوار در همه جا هنوز پرآوازه استاین فرد متشخص نی زن،لحاف دوز،پنبه زن و…..کارهای بزرگی انجام می داده.مهربان و دلسوز بودن این شخص زبانزد بوده.یادوخاطره اش هنوز زنده است روحش شادویادش گرامی باد.

از افرادعابرو وننگ آور روستا می توان به نوه کدخدای جولادک پسر حکمت میرزایی اشاره کرد که مایه تاسف بزرگان و محلی ها است.

با تشکر ازجناب آقای آصف قیمامی بابت ارسال این مطلب .