سیلی واقعیت

در آن لحظات، این کتاب خردمندانه همان خیری است که می توانید به آن چنگ بیندازید تا نجات پیدا کنید.

کاری بیشتر از تسکین دردها انجام می‌دهد؛ هدایتتان می‌کند و در مرحلۀ رشد و بازپروری کمکتان می کند.

صرف زمان برای مهربانی و آگاهانه رفتار کردن با خود، درد و رنج شما را از بین نمی برد، ولی آن‌ها را تکریم کرده و به معلمی تاثیرگذار برای شما تبدیل می کند.

این کتاب کمکتان می کند تا درس هایی که درد و رنج به شما می آموزند را فرا بگیرید.

برش‌هایی از این کتاب:

گاهی اثر ضربۀ سیلی واقعیت به سرعت از حافظه‌مان پاک می‌شود: می‌توان آن را لحظه‌ گذار یا یک هشیارسازی کوتاه دردناک نامید.

اما گاهی این ضربه به گونه‌ای نواخته می‌شود که بی‌حس می‌شویم و تا چند هفته حیران و سرگردان می‌مانیم.

اما این ضربه هر جور که نواخته شود یک ویژگی مشخص دارد: سیلی واقعیت دردناک است نه انتظارش را داریم و نه علاقه‌ای به آن و قطعا آن را نمی‌خواهیم.

متاسفانه این سیلی تازه شروع کار است و آنچه در ادامه‌ آن رخ می‌دهد به مراتب سخت‌تر خواهد بود. در ابتدا، بیدارمان می‌کند و سپس خود را با شکاف روبەرو می‌بینیم.

من این مسئله را شکاف واقعیت نامیدم، زیرا در یک سمت واقعیتی قرار دارد که حقیقت زندگی ماست، در سمت دیگر واقعیتی که تمایل داریم آن را داشته باشیم.

هر چه شکاف و فاصله میان این دو واقعیت، یعنی آنچه هست و آنچه تمایل داریم باشد بیشتر شود احساسات برانگیخته شده در ما دردناک‌تر خواهد بود، احساساتی از قبیل: حسادت، حسرت، ترس، ناامیدی، شوک، غم و اندوه، خشم، اضطراب، احساس گناه، شاید حتی تنفر، ناامیدی و انزجار.

در حالی که ضربه‌ سیلی بسیار سریع رخ می‌دهد، ولی شکاف حاصل از آن چند روز، هفته، ماه یا سال و حتی چند دهه باقی می‌ماند.

هر چه شکاف واقعیت بزرگ تر باشد، طوفان عاطفی که برپا می‌کند عظیم‌تر خواهد بود.

موج‌های دردناکی از احساسات به بدنمان برخورد می‌کند و بادهای دردناکی از افکار وحشیانه در سر ما می‌وزند.

زمانی که این طوفان افکار و احساسات ما را فرا می‌گیرد، حالتی از درماندگی را تجربه می‌کنیم: هیچ کاری از دستمان برنمی‌آید و ناامیدانه تلاش می‌کنیم خود را از غرق شدن نجات دهیم.

پس زمانی که با این طوفان روبرو شدیم، بهترین کار این است که لنگر کشتی را بیندازیم، و جای خود را محکم کنیم تا بتوانیم اقدامی کارآمد صورت دهیم، لنگر انداختن به معنای رهایی از شر طوفان نیست؛ بلکه تا زمان عبور طوفان ما را در جای خود نگه می‌دارد.

انتهای پیام