رسول مهربانی؛ طلایه‌دار وحدت در جهان اسلام

خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ امروز 17 ربیع الاول سالروز ولادت بزرگ مردی است که نامش نور امید را به دل ها روانه دارد و به قلب هر انسانی صفا می دهد کسی که دینش با عشق آمیخته شده است و به دور از هر کینه ای است؛ آری امروز سالروز ولادت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) است کسی که نامش ستوده است.

امروز اهالی زمین و هفت آسمان نام محمد(ص) را بر زبان می آورند و دهان خود را به عطر صلوات محمدی خوشبو می سازند و این روز یادآور اتفاقاتی است که در زمان ولادت پیامبر گرامی اسلام (ص) رخ داد در این روز ایوان کسری شکافت، آتشکده فارس از خودنمایی باز ایستاد، دریاچه ساوه موج هایش را به دست فراموشی سپرد، خدایان سنگ و چوب عرب رنگ باختند.

*طلوع خورشید عالم تاب در سرزمین مکه

پیغمبر اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله) بنا برمشهور و بر اساس بیشتر احادیث شیعه در روز هفده ربیع الاول «عام الفیل» یعنی سالی که قوم فیل برای تخریب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند و جمعی دیگر نیز ولادت حضرت را روز جمعه دوازده ربیع الاول می دانند.

پدرش عبدالله کوچکترین پسران عبدالمطلب بود، پیغمبر(ص) بنابر مشهور دو ماه بعد از رحلت پدر متولد شد، به همین جهت او تحت سرپرستی جدش عبدالمطلب قرار گرفت و عبدالمطلب طبق رسوم بزرگان قریش او را به زنی صحرانشین به نام «حلیمه» که از نجابت و لیاقت خاصی برخوردار بود سپرد، تا به وی شیر داده و در آغوش صحرا و فضای باز و محیط آزاد پرورش دهد و از بیماری و احیانا وبای شهر مکه در امان باشد.

خدا او را در تمام احوال از پلیدی ها و عادات زشت دوران جاهلیت حفظ فرمود تا به سن جوانی رسید و در تمام قریش، مردی خوش خلق تر و بردبارتر و راست گوتر و در مروّت و رفاقت و حفظ امانت، بهتر از او وجود نداشت و به این دلیل بود که مردم مکه به آن حضرت لقب «محمد امین» داده بودند.

25 سال از عمر شریفش می گذشت که با خدیجه، زنی ثروتمند و محترم، ازدواج نمود و در چهل سالگی به نبوت مبعوث گشت؛ خدیجه، اولین زن و علی بن ابیطالب(ع)، اولین مردی بود که دعوت او را پذیرفتند و مسلمان شدند.

حضرت محمد (ص) در راه اثبات دین حق و هدایت کردن مردم در طول 23 سال پیامبری خویش، زحمات و زجرهای بسیاری را متحمل شدند؛ از آزارهای قریش در اوایل بعثت در مکه گرفته تا اذیت های منافقان در اواخر رسالت ایشان در مدینه.

*ایجاد وحدت اولین قدم حضرت ختمی مرتبت جهت پایداری اسلام

پیامبر گرامی اسلام (ص) برای پیشبرد دین اسلام، نخستین ندایی که سر داد آوای وحدت بود؛ وحدت بر اساس وحدت معبود؛«قولوا لا اله الا اللّه تفلحوا؛ وقتی معلوم شد خدا یکی است و نسبت همه مخلوقات به او یکسان است و همه بنده اویند و غیر از او کسی بر ایشان سیطره و حاکمیت ندارد و هیچ انسانی عبد و معبود انسان دیگر نیست، ثابت می گردد که هیچ فردی نمی تواند آزادی فرد دیگر را محدود کند و او را به اراده خود تحت شرایط و قیودی در آورد».

حضرت محمد (ص) با دعوت مردم به سوی خدا و یگانه پرستی، اولین و مهمترین اقدام را برای ایجاد وحدت بین مسلمانان عملی ساخت. ایشان علاوه بر این که به انسان ها فهماند که خالق انسان و جهان، فقط خداست، این نکته را نیز تصریح نمود که همه انسان ها با هم مساوی اند و یک منشأ دارند و پدر و مادر همه آن ها یکی است و از قول خداوند فرمود: «ای مردم! از پروردگارتان پروا داشته باشید که شما را از یک انسان آفرید و همسر او را نیز از جنس او آفرید و از آن دو، مردان و زنان فراوانی در روی زمین منتشر ساخت.»

رسول اکرم (ص) که می دانست مهمترین عامل بازدارنده از وحدت اسلامی در میان مردم، هم بستگی های نژادی و قومی و تعصّبات قبیله ای است، با رفتار و گفتار خود تمام مردم را یک سان دانست و ملاک برتری میان آنها را فقط تقوا خواند: «ایّها النّاس کلّکم لآدم و آدم من تراب لا فضل لعربیّ علی اعجمی الاّ بالتقوی؛ ای مردم! همه شما فرزندان آدم هستید و آدم از خاک آفریده شده است. عرب نمی تواند به غیر عرب برتری داشته باشد، مگر به پرهیزگاری.»

*وحدت؛ گنجی شایگان و پنهان در دین مبین اسلام

به تجربه ثابت شده است که متراکم ساختن نیروها در به وجود آمدن پدیده ها، نقشِ عظیم تری را در تأثیر همان عوامل به طور جداگانه ایفا می کند؛ بر این اساس، یک ملت متّحد و یک پارچه که تمام نیروهایش را در راه تحقق آرمان ها و اهدافش بسیج می کند و در ساختن کشوری آباد و مستقل از هیچ گونه کوششی دریغ ندارد، طبعاً می تواند در گردباد طوفان حوادث روزگار، روی پایش بایستد و ستاره اقبالش همواره بر تارک آن بدرخشد.

چنین ملتی قادر است پر جمعیت ترین ملل جهان را که هدف مشترک و هم بستگی کاملی ندارند در خود هضم کرده، بر آنان پیشی گیرد و به طور قطع یکی از عوامل مهم پیروزی ملت های فاتح در طولِ تاریخ، وجود این اصل در آن ها بوده است.

با توجه به نقش عظیم وحدت در تحقق آرمان ها و پیشرفت امور، اسلام به پیروان خود دستور می دهد از این گنج شایگان بهره برداری کنند و از عواقب سوء تفرقه و اختلاف که موجب به هدر رفتن نیروهاست، بر حذر باشند: «واعتصموا بحبل اللّه جمیعاً و لا تفرقوا اذکروا نعمت اللّه علیکم اذ کنتم اعداء فالّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخوانا و کنتم علی شفا حُفرةٍ من النار فانفذکم منها؛ و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و از هم متفرق نشوید و به یاد آورید نعمت های خدا را بر شما در آن زمانی که با هم دشمن بودید و میان قلب های شما الفت برقرار ساخت و به موهبت آن با هم برادر گشتید و حال آن که بر لب پرتگاهی از آتش بودید و شما را از آن برهانید.»

دین مبین اسلام ثمره دوری از هم بستگی و دامن زدن به آتش اختلاف را از دست دادن عزت و آسایش و استقلال انسان ها می داند و می فرماید: «و اطیعوا الله و رسوله و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم و اصبروا ان اللّه مع الصابرین؛ از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و هیچ گاه با هم نزاع و اختلاف نکنید که ناتوان خواهید شد و عزت و آسایش تان از بین خواهد رفت. شکیبا باشید که خدا با صبرکنندگان است.»

پیامبر اسلام (ص) در ضمن روایتی، یکپارچگی امت اسلام را مایه ایمنی، تفرقه و اختلاف مسلمانان را موجب هلاک و نابودی می داند و آن جا که می فرماید: «همراه عموم باشید، زیرا دست خدا با جماعت است. از تفرقه بپرهیزید، زیرا همان طور که گرگ، گوسفندهای از گله مانده را شکار می کند، اهریمن نیز افراد بازمانده از اجتماع را شکار می نماید.»

این یگانگی در خدا، دین، رسول و کتاب، سنگِ بنیان اسلام بود که توانست طی قریب 1400 سال آن را از تأثیر نفوذ عوامل بنیان شکن، نگاه دارد و در ارکان دین هیچ گونه اختلاف جوهری به وجود نیاورد. گسترش اسلام در طی مدت کوتاهی، آن هم در عرصه بسیار وسیعی از جهان، حادثه بی نظیر تاریخی بود.

گرایش اقوام، طوایف و پیروان ادیان گوناگون در نواحی مختلف شرق که هر یک دارای مایه های مختلف و مشخص عقلی و عقیدتی بودند، به جای این که در دین اسلام تفرقه ای بیفکند، همه را در قالب تازه ای ریخت و تفاهم بی سابقه ای میان آنان به وجود آورد.

از مهمترین دستورات اخلاقی و اجتماعی این دین کامل، عدم جنگ و جدال و دعواست؛ اسلام دوست ندارد مسلمانان به چیزی که گفتنش فایده ای ندارد و در اصطلاح، به حال دیگران بی تأثیر است و یا موجب تفرقه و پراکندگی است، مشغول گردند بنابر این می فرماید: «و اطیعوا الله و رسوله و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم و اصبروا انّ اللّه مع الصّابرین» و نیز می فرماید: «و لا تکونوا کالّذین تفرّقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البیّنات».

اگر خواهان عملی شدن و کار آمدی اصل عمومیت و جهانی بودن اسلام هستیم، باید از هرگونه اقدامی که موجب پراکندگی و فرقه گرایی می شود، پرهیز کنیم، زیرا وجود و وحدت امت اسلام، حقیقتی عقیدتی، تشریعی و تاریخی است و در این نکته مطلقاً جای بحثی نیست و این که امت اسلام به رغم تنوع نژادی و زبانی و مذهبی، باید در قالب وحدت و واحدی سازمان بیابند، امری است که باید به رسمیت شناخته شود و آثار این وحدت در همه روابط مسلمانان و اشتراک منافع آنان و صف بندی اشان درمقابل بیگانگان باید دیده شود.

*وحدت اسلامی در کلام علما و اندیشمندان

علامه سید محمدحسین طباطبائی با تأکید برلزوم عمل گرایی شیعه با اهل سنت می فرماید:«شیعیان صدر اسلام هرگز از صف اکثریت کنار نرفته و در پیشرفت امور عامه اسلامی، با عموم مسلمانان تشریک مساعی و بذل نصح می نمودند و هم اکنون نیز بر عموم مسلمانان لازم است که اتفاق خود را در اصول آیین مقدس اسلامی در نظر گرفته و از این همه فشار و ناراحتی که در طول این مدت از بیگانگان و عوامل خارجی کشیده اند، به خود آمده و تفرقه عملی را کنار گذاشته و در یک صف قرار گیرند.»

سیدقطب، وحدت را فوری ترین نیاز امت اسلامی دانسته و می گویند:«مسلمانان به تعبیر قرآن «التی هی اقوم» باید ابتدا اساسی ترین عمل که ضروری ترین و فوری ترین آنهاست را در پیش گیرد، یعنی تحصیل جماعت که در قرآن به «اعتصام» تعبیر شده است. چون شرط نتیجه بخش بودن عمل، همگانی بودن آن است. تا تفرق و روشهای مختلف در عمل، اثر آن را خنثی نکند.»

شیخ محمدحسین کاشف الغطاء در عبارتی نغز لزوم وحدت امت اسلامی را اینگونه بیان می دارد:«بنی الاسلام علی دعامتین: کلمه التوحید و توحید الکلمه.»

شیخ محمد غزالی مصری با شکوه از جدال های دینی می گوید:«دین امر به زدودن شقاق و نزاع می کند و به وحدت و همبستگی دعوت می نماید، چه اینکه خداوند می فرماید: «و اعتصموا بحبل الله جمیعاً ولاتفرقوا» و نیز می فرماید: «ولاتنازعوا فتفشلوا» اما سوگمندانه، ما رویاروی این نصوص و محکمات هستیم. با یکدیگر بنام دین می ستیزیم و هر یک به راهی می رویم و در آن تعصب می ورزیم و با دیگر برادران خود دشمنی می کنیم.»

امام خمینی (ره) در صحیفه نور در خصوص اهمیت وحدت فرمودند: اگر مسلمین به حسب امری که خدای تبارک و تعالی فرموده است، «و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا»، عمل می کردند، تمام مشکلاتشان، مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شان رفع می شد و هیچ قدرتی نمی توانست با آن مقابله کند؛ لکن مع الاسف به واسطه غفلت بعضی و عدم توجه بعضی و تغافل بعضی، از این محروم ماندند و تا این امر الهی تحقق پیدا نکند، باید مسلمین انتظار گرفتاری های بیشتر داشته باشند.»

رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در این خصوص فرمودند: علاج اصلی، داروی اصلی برای امروزِ دنیای اسلام، داروی «اتحاد» است؛ باید با هم متحد بشوند. علما و روشنفکران اسلام بنشینند و منشور وحدت اسلامی را تنظیم کنند؛ منشوری تهیه کنند تا فلان آدم کج‌فهمِ متعصبِ وابسته‌ی به این، یا فلان، یا آن فرقه‌ی اسلامی، نتواند آزادانه جماعت کثیری از مسلمانان را متهم به خروج از اسلام کند؛ تکفیر کند. تهیه‌ی منشور جزو کارهایی است که تاریخ، امروز از روشنفکران اسلامی و علمای اسلامی مطالبه می‌کند. اگر شما این کار را نکنید، نسلهای بعد از شما مؤاخذه خواهند کرد.»

*توهین کردن به مقدسات اهل سنت؛ ممنوع

با توجه به اهمیت برقراری و تحکیم وحدت در بین مسلمانان جهت شکست و مقابله با نقشه های شوم دشمنان به سراغ تعدادی از ائمه جمعه اهل سنت و اهل تشیع خراسان جنوبی رفتیم و در این راستا حجت الاسلام «محمدرضا محمدی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اظهار داشت: وحدت یک مقوله کاملا مقدس قرآنی و دینی است.

امام جمعه طبس با بیان اینکه اسلام به وسیله وحدت می تواند اهداف خود را پیش ببرد، گفت: مشترکات مقدس و بسیاری بین مسلمانان وجود دارد و با ایجاد وحدت می توانیم حکومتی را تشکیل دهیم که مستکبرین عالم از آن حساب ببرند.

وی در ادامه بیان کرد: یکی از مولفه های قدرت هر منطقه و ملت همان وحدت است و وحدت اسلامی در جهان اسلام یک مقووله کاملا ارزشمند و مقدسی است و امام خمینی (ره) نیز فرمودند که توهین به مقدسات اهل تسنن حرام شرعی است.

حجت الاسلام محمدی با اشاره به اینکه امروز برخی از افراد کج سلیقه به مقدسات دیگران توهین می کنند، ادامه داد: این افراد که همان شیعیان انگلیسی هستند آب در آسیاب دشمن می ریزند و به جان اسلام افتاده اند.

امام جمعه طبس در پایان تاکید داشت: اگر قدرت اسلامی واحده شود قطعا آثار و برکات اسلامی در جامعه اسلامی نمایان خواهد شد.

* پیامبر گرامی اسلام (ص)؛ الگوی مهر و شفقت و وحدت

مولوی «غلام حیدر فاروقی» امام جمعه اهل سنت بیرجند نیز در خصوص اهمیت وحدت در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: وحدت در طول تاریخ رمز پیروزی مسلامان بوده و خواهد بود.

وی در با بیان اینکه متاسفانه امروزه مسلمانان در برابر دشمنان توان مقاومت ندارند، افزود: تفرقه و اختلاف علت این موضوع است و خداوند متعال نیز در این زمینه هشدار داده است و این تفرقه باعث شده است تا دشمنان هر جنایتی را در کشورهای اسلامی انجام دهند.

امام جمعه اهل سنت بیرجند با تاکید بر لزوم برداشتن گام های عملی برای تقویت وحدت در جامعه گفت: متاسفانه فقط در مورد وحدت صحبت می کنیم و شعار می دهیم و نتوانسته ایم وحدت واقعی را عمل کنیم و با همایش و صحبت کردن هیچ تغییری در وضعیت مسلمانان به وجود نخواهد آمد.

مولوی فاروقی در خصوص اولین گام اجرای وحدت عملی عنوان کرد: اولین گام این است که مسلمانان هم دیگر را دوست داشته باشند و هر چه برای خود می پسندند برای برادر مسلمان خود بپسندد.

وی با بیان اینکه احترام گذاشتن به مقدسات همدیگر دومین گام اجرای وحدت عملی است، افزود: متاسفانه برخی از افراد به مقدسات دیگران توهین می‌کنند در حالی که مشترکات بسیاری بین اهل تسنن و تشیع وجود دارد.

امام جمعه اهل سنت بیرجند در ادامه بیان کرد: از مسئولان درخواست داریم تا برای افرادی که اقدام به توهین به مقدسات می کنند مجازاتی در قانون در نظر بگیرند.

وی با تاکید بر اینکه پیامبر گرامی اسلام (ص) الگوی مهر و شفقت و وحدت هستند، گفت: اگر راه و روش و اخلاق پیامبر گرامی اسلام(ص) را الگو قرار دهیم هیچ گاه تفرقه بین مسلمانان پیش نخواهد آمد.

*لزوم تقویت مشترکات بین اهل تسنن و اهل تشیع

به سراغ مولوی «سیداحمد عبداللهی» امام جمعه اهل سنت درمیان رفتیم که او نیز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اظهار داشت: وحدت یک ضرورت است و قرآن کریم و پیامبر گرام اسلام (ص) بر این موضوع تاکید دارند.

وی با تاکید بر اینکه تا زمانی که مسلمین وحدت را حفظ کنند اقتدار و عزت خود را حفظ کرده اند، افزود: اما اگر تفرقه و اختلاف بین مسلمانان به وجود آید طبق آیات قرآن کریم آن عزت و اقتدار مسلمانان از بین می رود و دشمنان جسور شوند و به اهداف شوم خود برسند.

مولوی عبداللهی در ادامه عنوان کرد: اگر بخواهیم وحدت را در جامعه نهادینه کنیم باید ببینیم که آیا دشمنان نسبت به وحدت مسلمین چه واکنشی نشان می دهد با توجه به اینکه دشمنان از وحدت مسلمین هراس دارند پس قطعا این اصل به نفع مسلمانان است.

امام جمعه اهل سنت درمیان با بیان اینکه مشترکات بین مسلمین تقویت شود، ادامه داد: فریقین از اهانت به یکدیگر بپرهیزند و با ایجاد وحدت قطعا دشمنان در اجرای نقشه های شوم خود ناکام خواهند ماند.

وی با تاکید بر اینکه پیامبر گرامی اسلام(ص) محور اصلی وحدت هستند، گفت: امروز همه مسلمانان با الگو گرفتن از پیامبر گرامی اسلام (ص) باید از هر گونه توهین و تفرقه افکنی بپرهیزند.

*وجود 50 شهید اهل سنت در خراسان جنوبی نشان دهنده وحدت عملی

حجت الاسلام «محسن مشرفی» مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در امور اهل سنت خراسان جنوبی در گفتگو با خبرنگار شبستان بیان داشت: وحدت به معنای هماهنگی، همدلی و هم صدایی جهت اجرای اهداف اسلام است.

وی در ادامه بیان کرد: مسلمانان برای موفق شدن در مقابل دشمن مشترک خود باید یک هماهنگی و همدلی داشته باشند تا بتوانند اهداف خود را پیش ببرند و اگر وحدت ایجاد شود هیچ قدرتی نمی تواند در مقابل مسلمانان بایستد.

حجت الاسلام مشرفی ادامه داد: جنگ ها و جنایت های موجود در فلسطین و یمن نتیجه تفرقه افکنی برخی از کشورهای به ظاهر مسلمان است و دشمن از این کشورها بر علیه خودشان استفاده می کنند و اعلام کردند که عربستان گاو شیرده ما است.

مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در امور اهل سنت خراسان جنوبی با بیان اینکه 50 شهید اهل سنت در خراسان جنوبی وجود دارد، افزود: این موضوع نشان دهنده وحدت عملی است و اهل سنت همپای شیعیان برای دفاع از آرمان های نظام جمهوری اسلامی در میدان حضور دارند.

وی با اشاره به اینکه در خراسان جنوبی هر 10 سال 40 نمازخانه یا مسجد برای اهل سنت ایجاد شده است، ادامه داد: در حالی که آمار مشابه در ایجاد مسجد برای اهل تشیع کمتر است.

حجت الاسلام مشرفی در پایان با بیان اینکه امروز تفکر وحدت به کشورهای مختلف صادر شده است، گفت: این موضوع آثار و برکات بسیاری را به دنبال داشته است و هر کس که سخنی علیه اهل تسنن یا اهل تشیع سر داد قطعا نیروی نفوذی دشمن است.

*سخن آخر

خداوند متعال در قرآن فرموده است: «و لقد کان لکم فی رسول‌الله اسوه حسنه». امت اسلامی باید پیامبر را اسوه خود قرار دهند، و شکرگزار باشیم که این چنین اسوه‌ای را خدا نصیب ما کرده است که اسوه حسنه است. جامعه امروز ما نیازمند اخذ خصایص نبوی است؛ خصایصی چون صبور بودن تا حدی که به مخالفان هم محبت و انفاق می‌کرد، شکور بودن، شفقت و دلسوزی، انصاف و ادب در گفتار و کردار.

پایان پیام/573