سیب های درجه یک باغداران کهگیلویه و بویراحمد در سبد ضایعات

به گزارش ایرنا، باغداری در کهگیلویه و بویراحمد با مشکلاتی روبروست که به سختی می توان روی درآمد و اشتغال حاصل از آن تکیه کرد.در این میان از گذشته تاکنون سرگذشت سیب از همه میوه ها تلخ تر و غم انگیز تر بوده است.
باغداران برای حفظ سیب از آفات و سرما مجبور به پرداخت هزینه ای چندین برابر هستند اما در فصل برداشت دستشان از همیشه خالی تر می ماند.
کربلایی غلام یکی از باغداران سی سختی است که وقتی چند سال پشت سر هم محصول درجه یک باغش روی دستش ماند اره برقی پای همه درختانش گذاشت و آنها را از ریشه درآورد.
او می گوید: بهترین سیب، را بار زدیم و به میدان میوه و تره بار اهواز ارسال کردیم اما وقتی تمام هزینه ها از سبد و کارگر و ایاب و ذهاب و حمل را از آن کم کردم ۷۵ هزارتومان باقی ماند.
او ادامه می دهد: از بابامیدان که بر می گشتم با خود عهد کردم که بیش از این خودم را اذیت نکنم و به محض اینکه به سی سخت رسیدم بلافاصله با اره برقی به سراغ درختان ۱۰ تا ۱۵ ساله ام رفتم و همه را یک جا قطع کردم.

باغداران دیگری هم در شهر سی سخت بین‌سالهای ۹۴ تا ۹۹ تکلیف خودشان را با بازار سیب درست مثل کربلایی غلام مشخص کردند.
اما عده ای هم هنوز زیان می دهند و تاکنون هم نتوانسته اند لذت باغداری را آنگونه که باید حس کنند.
ممکن است خیلی ها در این لحظه احساس کنند این بلاتکلیفی سیب در بازار مربوط به کیفیت آن است اما بر خلاف این تصور سیب شهر سی سخت و به طور کلی کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ کیفیت وطعم خاص و مرغوب است و اینکه چرا ستاره اقبال سیب در بازار غروب کرده به مجموعه ای از عوامل بر می گردد که حل هیچ کدام از آنها نه در دست باغداران و نه در توان آنهاست.
عواملی مانند نداشتن میدان میوه و تره بار در استانی که برای چهارفصل میوه مرغوب دارد خود بزرگترین مشکل است.

میدان میوه و تره بار چه دردی را دوا می کند؟
محسن جهانی باغداری در حوزه کبگیان بویراحمد است. او می گوید: سیب درجه یک و با کیفیتی که حتی قابلیت صادر کردن به کشورهای همسایه را دارد اگر به میدان میوه و تره بار شیراز، اهواز و یا کازرون برود ریالی دست باغدار را نمی گیرد.
او ادامه می دهد: سیب خوب باید حتما دست چین شود و برای ما که هیچ گونه ماشین آلاتی در اختیار نداریم این کار توسط کارگر انجام می شود و دستمزد کارگر روزانه ۲۰۰ هزارتومان است که برای بار زدن ۲ تن سیب باید دست کم سه کارگر کار کنند که هزینه کارگر و پذیرایی دست کم یک میلیون تومان می شود.
او ادامه می دهد: هر ۱۰ کیلو سیب باید در سبد ۶ هزارتومانی دست چین شود و هزینه پوشال هم باید به آن اضافه شود ، که هزینه ۲۰۰ عدد سبد برای ۲ تن حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزارتومان می شود.
جهانی می گوید: هزینه حمل وانت نیسان‌به هر کدام از این شهرها از ۸۰۰هزار تا یک میلیون و ۲۰۰ هزارتومان است و سیب هرچقدر به فروش برسد هشت درصد آن حق بنگاه داری میدان میوه و تره بار است که با این حساب حق بنگاه داری برای سیبی که به بیشترین قیمت فروخته می شود نیز یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان می شود.
او می گوید : اگر باغدار ۲ تن سیب درجه یک را به میدان میوه و تره بار ببرد حدود ۱۵ میلیون تومان دستش را می گیرد. که این در شرایطی است که ۱۰۰ درصد محصول درجه یک باشد.
البته همه چیز به وضعیت بازار در آن روزی که میوه به بازار می رود بر می گردد. ممکن است سیب درجه یک روزی به میدان برود که بازار اشباع باشد که اغلب اوقات هم شرایط همینگونه است چون فصل برداشت سیب همزمان است ، آن وقت همین ۱۵ میلیون تومان نصف می شود. یعنی یک باغدار در ازای یک سال زحمت شبانه روزی و مراقبت از باغ و پرداخت هزینه هایی مثل کودها و سموم و حتی آبیاری در بهترین حالت ۱۵ میلیون و در حالت عادی و نرمال بین ۷ تا ۱۰ میلیون تومان دریافت می کند. و همین حساب سر انگشتی نشان می دهداگر قرار باشد سیب در بازار داخلی مصرف شود هیچگونه ارزش افزوده و یا آورده اقتصادی ندارد.
آیا می توان روی صادرات آن به کشورهای همسایه حساب کرد؟
این هم سئوالی است که در گذشته مسئولان درباره آن توضیح داده اند. برای صادرات سیب باید بخش خصوصی پیش قدم شود که بخش خصوصی در استان کهگیلویه و بویراحمد نه آنقدر قوی است و نه تمایلی برای سرمایه گذاری در این حوزه دارد.
اما راه حل دیگر برای این کار نگهداری سیب در سردخانه و ارایه به بازار در فصل های پر تقاضا است که این ایده در استان کهگیلویه و بویراحمد یک مشکل اساسی دارد و آن هم این است که ظرفیت سردخانه ای استان در مقابل سیب تولیدی بسیار ناچیز است که بخشی از این ظرفیت هم برای نگهداری میوه شب عید استفاده می شود و انتقال سیب به سردخانه های استانهای همجوار به دلیل بالا رفتن هزینه حمل هیچگونه صرفه اقتصادی ندارد.
در این میان فراوری میوه و ایجاد ارزش افزوده با آن بهترین و پایدارترین صرفه اقتصادی را می تواند داشته باشد که استان کهگیلویه و بویراحمد از کارخانه فرآوری میوه هم محروم است.
در شرایطی که استان بازار میوه و تره بار ، سردخانه و صنایع تبدیلی ندارد، تنها یک راه پیش پای باغداران می ماند و آن هم این است که سیب تولیدی خود را فارغ از اینکه چه کیفیتی دارد به عنوان سیب درجه سه صنعتی یک جا در گونی بریزند و با نرخ تضمینی ۱۴ هزار و ۶۰۸ ریال تحویل تعاونی ها بدهند.

سالانه ۱۰۰ هزار تن میوه درجه یک در استان کهگیلویه و بویراحمد تولید می شود.
هم اکنون یکهزار و ۸۰۰ بهره بردار در زمینه تولید سیب درختی در کهگیلویه و بویراحمد فعالیت می کنند.سالیانه ۲۷۰ تا ۲۸۰ هزار تن انواع میوه شامل، سیب، مرکبات، میوه‌های تابستانه و سایر میوه‌ها در باغستان‌های کهگیلویه و بویراحمد تولید شود.
این استان ۲۷۰ هزار هکتار زمین کشاورزی دارد که سالیانه ۹۷۲ هزار تن محصول کشاورزی در کهگیلویه و بویراحمد تولید و روانه بازارهای مصرف می‌شود.
کهگیلویه و بویراحمد با مساحتی حدود ۱۶ هزار و ۲۴۹ کیلومترمربع، سرزمینی مرتفع و کوهستانی با اقلیم سردسیری و گرمسیری در جنوب غربی ایران قرار دارد.