مبارزه با باکتری های مقاوم به کمک آنتی بیوتیک ترکیبی

دسته جدیدی از آنتی بیوتیک های مصنوعی از جمله اکسپانوپرولین آمیدها توسط دانشمندان شیمی دانشگاه هاروارد ساخته شدند که می توانند با عفونت های باکتریایی مقاوم به داروهای آنتی بیوتیک مبارزه کنند.

به گزارش سیناپرس، مساله مقاومت آنتی بیوتیکی یک معضل بسیار مهم در جامعه جهانی کنونی به حساب آمده و محققان و دانشمندان را بر آن داشته تا در این زمینه به تحقیق و بررسی بپردازند.
شیمیدانان سلاح جدیدی را برای مقابله با باکتری های کشنده در حال افزایش و آنهایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند، ساخته اند. آنها یک نوع مصنوعی از آنتی بیوتیک ها به نام اکسپانوپرولین آمیدها را ایجاد کردند که می تواند عفونت های باکتریایی مقاوم را درمان کند.

ایبوکسامایسین، یکی از امیدوارکننده‌ ترین ترکیبات در این نوع جدید، می ‌تواند باکتری‌های مقاوم به چند دارو از جمله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و انتروکوکوس فکالیس را در آزمایش‌ های آزمایشگاهی از بین ببرد و همچنین می‌ تواند عفونت‌ های باکتریایی گرم مثبت (gram-positive) و گرم منفی (gram-negative) را در موش‌ها درمان کند.

بیشتر پیشرفت ‌ها در آنتی ‌بیوتیک‌ ها به نیمه سنتز متکی بوده که در آن ترکیبات توسط سلول‌ ها از طریق تخمیر ساخته می ‌شوند و سپس از نظر شیمیایی برای افزودن یا اصلاح گروه‌ ها بهینه می ‌شوند. به گزارش سینا پرس، برای ایجاد تغییرات چشمگیرتر در اسکلت آنتی بیوتیک، محققان به رهبری اندرو جی. مایرز (Andrew G Myers) از دانشگاه هاروارد و یوری اس پولیکانوف (Yury S Polikanov) از دانشگاه ایلینویز شیکاگو تصمیم گرفتند، رویکردی کاملاً مصنوعی ایجاد کنند.

آنها توانستند به گونه ای عمل کنند که بخش آمینواکتوز کلیندامایسین، یک آنتی بیوتیک نیمه مصنوعی را با گروه های مختلف دیگر پیوند دهد. این رویکرد به آنها اجازه می دهد تا بررسی کنند که چگونه تغییرات در ساختار مولکولی بر قدرت آنتی بیوتیک تأثیر می گذارد.

دسته مولکول های حاصل، اکسپانوپرولین آمیدها، ریبوزوم باکتری را مختل می کنند و سلول ها را می کشند. به گزارش سیناپرس، یکی از راه هایی که باکتری ها نسبت به کلیندامایسین مقاومت می کنند، افزودن دو گروه متیل به یکی از نوکلئوتیدهای ریبوزوم است که از اتصال کلیندامایسین جلوگیری می کند. اما تیم مایرز و پولیکانوف دریافتند که ایبوکسامایسین عمیقاً در داخل ریبوزوم متصل شده و نوکلئوتید دی متیله را از جای خود خارج می کند. ایبوکسامایسین بر انواع دیگر مکانیسم های مقاومت آنتی بیوتیکی نیز غلبه می کند، اما محققان هنوز در حال تعیین دقیق چگونگی آن هستند.

به اعتقاد مایرز، بعید به نظر می‌رسید که ایبوکسامایسین را بر اساس اطلاعات ساختار ریبوزوم باکتریایی که در زمان شروع این پروژه داشتند، طراحی کنند. به گزارش سیناپرس، توانایی سنتز و آزمایش آرایه بزرگی از نامزدها، مزیت کلیدی این سیستم مصنوعی است.

مایرز می گوید: کشف آنتی بیوتیک ها هنوز یک کار تجربی و یک بازی اعداد است. ما مولکول‌ های زیادی می‌ سازیم و فکر می ‌کنم این موضوع مهمی است که باید تشخیص داد. در ضمن احتمالاً بهینه‌ سازی بیشتر برای بهبود قدرت و طیف ضد باکتریایی اکسپانوپرولین آمیدها ضروری است، اما این نوع جدید بسیار امیدوارکننده به نظر می ‌رسد.

مترجم: مولود یوسفی
منبع: cen.acs