پای وبینار در مراسم روز دانشجو

به گزارش ایرنا، از دیشب استوری کاربران در صفحات مجازی به عکس دانشجویان و پیام تبریک اختصاص یافته است، صبح که بیدار شدم به تبعیت از همه کاربران ، من هم عکس دو خواهرزاده و یک برادرزاده دانشجویم را تک کردم که هرکدام در یک دانشگاه درس می‌خوانند یکی در دانشگاه کردستان، آن یکی در دانشگاه صداوسیما و دیگری در دانشگاه آزاد.

تبریکم که تمام می‌شود راهی دانشگاه کردستان می‌شوم تا مراسم روز دانشجو را پوشش دهم، پارسال همه صندلی‌های آبی تالار مولوی دانشگاه که محل برگزاری مراسم، از دانشجو خالی بود و از پشت صفحات سرد گوشی و رایانه مراسم برگزار شد، امسال اما از هر ۱۰ تا ۱۵ صندلی خالی می شود یک دانشجو را دید.

ورودی سالن کارت دانشجویی می‌خواهند و من کارت خبرنگاری را نشان می‌دهم و بعد از هماهنگی وارد سالن می‌شوم.

۲ سال قبل وقتی رسیدم کل سالن پر از جمعیت بود و چه شور و شوقی در بین دانشجویان دیده می‌شو، امسال اما صدای تشویق‌ها هم رونق چندانی نداشت، انگار رخوت کرونا حالا حالاها ادامه دارد، مجری برنامه میگوید بخش زیادی پای وبینار هستند و مراسم را مجازی دنبال می کنند.

رفته رفته سالن شلوغ‌تر می شود و دانشگاه انگار بازهم سرزندگی خود را از نو پیدا می کند، کاش سال بعد دیگر کرونایی نباشد و بشود بدون ماسک در چنین مراسمهایی حضور یافت.

تعدادی از دانشجویان با لباس کردی در مراسم حاضر شده اند، دانشجویی با عصای سفید و با کمک همکلاسی خود وارد سالن می شود، چند روزقبل روز جهانی معلولان بود و همین بهانه خوبی بود تا انتظار او را سیستم آموزشی بپرسم و او جواب داد: انتظارم فراهم کردن تمامی امکانات آموزشی به ویژه برای دانشجویانی مثل خودم است که معلولیت دارند تا کارایی ما مشخص شده و بتوانیم به آن درجه از دانشجویی برسیم که کمکی برای جامعه باشیم.

او در زمینه آموزش مجازی در دوران کرونا اظهار داشت: با وجود معلولیت قطعا فراگیری در این فضا، مشکلات خاص خود را داشت و سیستم فضای مجازی و پیچیدگی آن برای افراد سالم هم مشکلاتی داشت ولی با همه موانع و مشکلات، خود را با آن انطباق دادیم هرچند گاهی پیش می آمد که با قطع سایت بخاطر مشکل بینایی نمی توانستم دوباره داخل شوم و از افراد بینا کمک میگرفتم.

اینها را سید محمدرضا تکیه خواه، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه کردستان گفت.

دانشگاه بدون دانشجو زنده نیست

رییس دانشگاه کردستان در این مراسم اظهار داشت: امسال شرایط بهتر از سال قبل شده و تعداد کمی دانشجو در مراسم حضور دارند ولی طروات و شادابی اصلی هنوز در دانشگاه احساس نمی شود.

رحمت صادقی با تاکید بر اینکه دانشگاه به دانشجو زنده است و خون در رگهای آن به شمار می رود، ابراز امیدواری کرد تا هرچه زودتر شرایط حضور کامل فراهم شده و پویایی و سرزندگی به دانشگاه برگردد.

وی با بیان اینکه جنبش دانشجویی و روز دانشجو در کشورمان عقبه ۷۰ ساله دارد و سه ماه بعد از کودتای ۲۸ مرداد اعتراض دانشجویی شکل گرفت، افزود: با شهادت سه دانشجوی استعمارستیز، این روز در تاریخ ثبت شد و امروز این حرکتها در گام دوم انقلاب ظهور و بروزهای مختلفی داشته است.

رییس دانشگاه کردستان با بیان اینکه ۲ عامل شکل گیری جنبش دانشجویی، شرایط بد داخلی و استبداد و دیگری استعمار خارجی بود، افزود: این عوامل تحرکات دانشجویی را شکل داد و نقطه تلاقی آن به ۱۶ آذر ختم شد.

صادقی ادامه داد: روحیه آزادی‌خواهی و آرمان‌خواهانه در طول سالها حفظ شده و از فعالان موثر در بخش های مختلف کشور در حوزه های علمی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و فرهنگی شده و بسته به شرایط و اقتضائات روز نوساناتی هم داشته است.

وی فعالیت و پویایی جنبش دانشجویی اصیل و ارزشی را دارای ویژگی هایی برشمرد و گفت: این جنبش نباید از توده جانعه منفک شود و مطالبات آن به گونه‌ای باشد که مردم را با خود همراه کرده و زبان افکار عمومی باشد و به نظر مردم رجوع کند، چرا که اگر خواسته مردم را برآورده نکند به رسالت مهم اجتماعی خود عمل نکرده است .

رییس دانشگاه کردستان درباره دیگر ویژگی این جنبش اضافه کرد: از آرمانهای اصیل خود عدالت، آزادی انقلاب و اسلام نباید عبور کند و در کنار آن باید با حفظ استقلال مولد باشد و ایده به بیرون بدهد و تحت تاثیر جریانها نباشد.

صادقی افزود: پویایی جنبش دانشجویی و مطالبه، نقد و آرمانخواهی در کنار ارائه راهکار اصل است ولی در کنار همه اینها توجه به تحصیل وپرورش روح نباید مورد غفلت واقع شود چرا که این علم است که اقتدار را موجب می شود و و یاس و ناامیدی انرژی و توان جوانان را می‌گیرد تا به جایگاه واقعی خود نرسند.

مسوول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه کردستان اظهار داشت: ذهن و زبان دانشجو برای نقد منصفانه باید باز باشد و این را با بهانه جویی نباید اشتباه کرد و نقدپذیر هم بود.

حجت الاسلام محرم بیابانی به شکل گیری تحرک دانشجویی و تاثیر آن در تاریخ انقلاب اسلامی و ۸ سال دفاع مقدس اشاره و تاکید کرد: دانشجویان ذهن خود را با وجود چالش ها و مشکلات بر فراگیری درس و فعالیت علمی متمرکز کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه کردستان هم تبدیل پژوهش به دانش را نیاز اصلی سیستم آموزشی و جامعه دانست و افزود: امروز دانش تنها مجموعه ای ازآنچه که در تاریخ، اقتصاد، فیزیک و دیگر رشته ها تعریف شده نیست و نتیجه جویندگی نسلی است که آینده و حال به آن نیاز دارد.

حامد قادردزاده تاکید کرد: این دانشجویان باید راهنما و الگوی خوبی برای آیندگان باشند که گسست را حفظ کنند و همه افراد جامعه در طول زندگی خود را دانشجو و جوینده دانش بدانند.

درد دل تشکلهای دانشجویی

بعد از مسوولان نوبت به تشکلهای دانشجویی رسید تا از خواسته ها و انتظارات خود بگویند.

اولین نفر بیاینه کانونهای صنفی را قرائت کرد که در بخشی از آن آمده بود: شرایطی دشورا در سالهای اخیر برای دانشجو رقم خورده و همین نارضایتی آنها در بردارد و موجب مستاصل شدن آنها شده است.

بیشتر ما برای آینده کاری مطمئن قدم به دانشگاه گذاشتیم ولی با آنچنان کیفیت آموزشی و رفاهی پایین مواجه شدیم که این آینده مطمئن به ناامیدی و استیصال بدل شده است و با هزینه ها سر به فلک کشیده ولی هنوز به آینده امیدواریم و باید ساختار و مناسبات ناعادلانه در جامعه و دانشگاه بهبود یابد.

دومین دانشجو نماینده کانونهای فرهنگی بود که حرفهایش را با انتقاد از ادغام معاونت فرهنگی با دانشجویی آغاز کرد و گفت: با اجرای این سیاست می خوایهد تا فرهنگ را درگیر انبوه اقدامات اجرایی روزمره کنید.

دانشگاه مهمترین نهاد فرهنگی و کردستان استانی فرهنگی است و لذا باید مسوولان برای تعالی فرهنگ قدم بردارند.

این بیانیه نقدی به با سیاست جذب دانشجو هم داشت و سوال کرده بود که چه کسی پاسخگوی مطالبات خواهد بود که مدیران بی سواد و کولبران با سواد پرورش می دهد؟

عضو جامعه اسلامی هم با بیان اینکه دانشگاه جای قومیت‌گرایی نیست، تدریس به زبان محلی را موجب نارضایتی دانشجویان غیربومی دانست.

این بیانیه به استاندار کردستان هم خطاب شده و آورده بود: برای فضای مسموم سیاسی استان و سهم خواهی جریانهای مختلف که از دوگانه سازی فضا به نفع خود بهره می برند، چاره اندیشی اساسی داشته باشید.

نماینده کانون علمی هم با بیان اینکه دانشگاه روزگاری محلی برای علم و پویایی بود در باینه خود قرائت کرد: حالا دیرزمانی است دانشجو با بی پولی و بیکاری در کنار بی علمی آمیخته شده و با وجود کرونا درس خواندن چندین برابر سخت و دانشجویان رهسپار خانه شدند.

با درجه پایین از کیفیت آموزشی، جنبش های علمی خودجوشی پدید آمد تا بر این بحران فایق آید ولی واحدهای آموزشی از این ظرفیت کمک نخواستند که شاید می‌توانست نوش دارویی قبل از مرگ سهراب باشد.

مسوول بسیج دانشجویی هم بر بهره گیری از ظرفیت دانشگاه برای ارتباط با صنعت ومعدن و لزوم ایجاد اشتغال تاکید کرد.

بیانیه این تشکل هم به استاندار کردستان خطاب کرد تا مدیران را هرچه زودتر در پست ها بکار گیرد تا در حرکت رو به جلو استان خللی ایجاد نشود.

بهانه‌ای به وسعت شهادت برای روزدانشجو

آنچه روز دانشجو را در تقویم مناسبت‌های انقلاب اسلامی به فراموشی نسپرده، ریشه‌های عمیق این نامگذاری است، رژیم پهلوی پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، خود را بیش از پیش نیازمند آغوش گرم آمریکا می‌دید و در ادامه این روند، سفر نیکسون معاون رئیس جمهور وقت این کشور به ایران در هفده آذر ۱۳۳۲ برنامه‌ریزی شد.

تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران، به عنوان اعتراض به این سفر از روز چهاردهم آذر آغاز شد، در گرماگرم غارت سرمایه‌های ملی، فرهنگی، مادی و مذهبی از سوی آمریکایی‌ها، فرزندان فرهیخته ایران برای آگاهی ملت به پا خاستند.

در روز ۱۷ آذر همزمان با ورود نیکسون به تهران، تمام دانشگاه‌های پایتخت در اعتصاب کامل بسر می‌بردند، دانشجویان روز قبل سه نفر از دوستان خود را در راه مبارزه با استکبار تقدیم کرده بودند تا پرچم استکبار ستیزی بر زمین نماند.

وقتی نیکسون برای دریافت دکترای افتخاری حقوق در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران حاضر شد، یکی از مطبوعات در سرمقاله خود با عنوان «سه قطره خون» این گونه نوشت: «آقای نیکسون! وجود شما آنقدر گرامی و عزیز بود که در پای قدوم شما، سه نفر از بهترین جوانان این کشور، یعنی دانشجویان دانشگاه را قربانی کردند».

مصطفی بزرگ نیا، شریعت رضوی و احمد قندچی جان خود را فدا کردند تا بیگانگان در کشورمان جولان ندهند، خون این سه جوان آزادی خواه ایرانی، نام دانشجو را در شانزدهم آذرماه هر سال بر خاطرها تلنگر می‌زند.