داروهای HIV برای درمان تومورهای مغزی موثرند

رویکردهای موثرتری مورد نیاز است زیرا گزینه‌های درمانی بسیار کمی برای این انواع تومور وجود دارد که اغلب پس از جراحی و رادیوتراپی بازمی گردند.

مننژیوم شایع‌ترین شکل تومور اولیه مغز است. اغلب با درجه پایین، می‌تواند در طول زمان سرطانی شود و از سلول‌های واقع در مننژها که از مغز و نخاع محافظت می‌کنند، ایجاد می‌شود.

نوروم آکوستیک نوع متفاوتی از تومور مغزی با درجه پایین یا غیرسرطانی است که در سلول‌های محافظ عصب به نام سلول‌های شوان ایجاد می‌شود. هر دو تومور ممکن است به طور خود به خود، معمولاً در بزرگسالی، یا در بیماری ارثی نوروفیبروماتوز نوع ۲ (NF۲) در دوران کودکی / اوایل نوجوانی ایجاد شوند.

محققان مرکز تحقیقات تومور مغزی در دانشگاه پلیموث انگلیس قبلاً نشان داده بودند که یک سرکوب کننده تومور به نام مرلین در ایجاد مننژیوم، نوروم آکوستیک و تومورهای اپاندیموم نقش دارد. ژن‌های سرکوبگر تومور با کنترل تقسیم یا ترمیم نقایص در DNA نقش مهمی در سلول‌های طبیعی دارند. با این حال، زمانی که سرکوب کننده‌های تومور به درستی کار نکنند یا وجود نداشته باشند، سلول‌ها می‌توانند خارج از کنترل رشد کنند و منجر به سرطان شوند.

در مطالعه اخیر، دکتر «سیلویا آمون»، محقق ارشد، و همکارش، دکتر «رابرت بلشاو»، نقش بخش‌های خاصی از DNA را در ایجاد تومور بررسی کردند.

به گفته محققان، داروهای مهارکننده پروتئاز رتروویروسی ریتوناویر، آتازاناویر و لوپیناویر که قبلاً برای استفاده در درمان HIV/AIDS تأیید شده اند نقش حیاتی در درمان تومورهای مغزی دارند.