مادران ورزشکار قمی و چالش هایی که با آن کنار آمده اند!

امروزه فعالیت زنان به کارهای داخل خانه محدود نمی‌شود و در حوزه‌های مختلف علمی، اجتماعی، ورزشی و... پا به میدان گذاشتند و مسئولین و سردمداران نیز همواره آواز حمایت از این فعالیت ها را سر داده اند و زنان را تشویق به حضور پررنگ در جامعه می‌کنند و از طرف دیگر نیز زنان فعال در این حوزه‌ها را به مادر شدن تشویق می‌کنند؛ زیرا نقش مادر بودن را مانع هیچ کدام از فعالیت‌های اجتماعی نمی ‌دانند.
شاید از نظر بسیاری از آدم‌ها مادر بودن و داشتن زندگی شخصی حرفه‌ای تضادی باهم نداشته باشد و ایجاد توازن بین این دو نقش زیاد هم سخت نباشد؛ اما بسیاری از همین افراد زمانی که یک مادر فرزندش را در مهدکودک یا نزد آشنایان می‌گذارد تا به شغل، زندگی حرفه‎ای و شخصی‌اش بپردازد عباراتی را بیان می‌کنند که زخمی عمیق بر روح و جان آن‌ها می ‌گذارد؛ زخم‌هایی که سبب می‌شود زنان برای حفظ جایگاه و علایقشان با تردید به سمت مادر شدن بروند.
"مگر کاری که انجام می‌دهی چقدر مهم است"، "شغلت را رها کن، تربیت و سلامتی فرزندت مهم‌تر است"، "ورزش به بدن و سلامتی‌ات آسیب می‌زند برای مادر بودن مضر است" و هزاران جمله تکراری و گزنده دیگر از جمله عباراتی هستند که مادرانی که زندگی شخصی‌شان را رها نکرده زیاد می‌شنوند.
اگرچه شنیدن این جملات برای مادرانی که زندگی شخصی و حرفه‌ای خود را رها نکرده‌اند جملاتی تکراری است اما تلخی و آسیب شنیدن این جملات هیچ‌گاه برای هیچ‌کس کمرنگ نمی‌شود.
با وجود همه سختی‌ها و موانع، زنان قهرمان و قوی هستند که توانسته‌اند بین هر دو نقش توازن برقرار کنند. زهرا احمدی نیا، مربی هندبال قمی که علاوه بر عنوان‌های متعددی که خود به دست آورده در زمینه بازیکن سازی به خوبی درخشیده است یکی از این مادران موفق قمی است.
زهرا احمدی نیا در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: حدود 25 سال است که در رشته هندبال فعالیت می‌کنم و اخیراً هم بازیکنانم که همراه تیم ملی هندبال بانوان به مسابقات اعزام شده بودند درخشیدند و فاطمه خلیلی، رویا عباسی و الناز قاسمی آوازه جهانی پیدا کردند.
وی با تأکید بر اینکه مادر شدن حسی زیبا و غیرقابل انکار است، اظهار کرد: وقتی دخترم به دنیا آمد مدتی از مرخصی استفاده کردم و بعد از آن با قدرت بیشتر به کار برگشتم.
وی بیان کرد: امروزه زنان در اکثر کشورها در کنار زندگی خانوادگی، زندگی شغلی خود را هم دنبال می‌کنند و قطعاً این امر باعث می‌شود که زنان برای رسیدگی به خودشان و ارتباط با خانواده، فامیل و دوستان وقت کمتری داشته باشند.
مدرس رسمی فدراسیون هندبال جمهوری اسلامی ایران ادامه داد: این امر گاهی باعث کاهش ارتباط خانوادگی و تضعیف سیستم حمایتی می‌شود و به همین دلیل ممکن است حتی روحیه زنان هم تضعیف شود.
وی افزود: جدا از خستگی‌های روحی و جسمی، باعث از دست دادن لحظاتی مثل تولدها، شب یلدا و سایر مناسبت‌ها هم می‌شود که به تدریج کم شدن تعداد دوستان را هم به همراه دارد و بعد از مدتی می‎بینیم که فرد تک بُعدی می‌شود و بعد از مدتی ممکن است توازن بین کار و زندگی را از دست بدهد که عواقب خوبی برای خانواده ندارد.
سرمربی تیم هندبال بانوان باشگاه هدف پویان قم ایجاد توازن بین کار و زندگی ضروری دانست و گفت: این کار سخت اما شدنی است؛ زیرا اگر قرار باشد افراد صد در صد خودشان را وقف کار کنند از خانواده به ویژه فرزندان که آسیب‌پذیرترین عضو خانواده هستند غافل خواهند شد.
وی تأکید کرد: برای ایجاد این توازن باید برنامه ریزی کرد و اولویت‌های زندگی را مشخص کرد تا ببینیم چه چیزی برای مان مهم‌تر است و کدام غیر ضروری است.
مدرس رسمی فدراسیون هندبال جمهوری اسلامی ایران ادامه داد: باید کارهای غیر ضروری حذف شوند تا بتوانیم برای اولویت‌های مان زمان را مدیریت کنیم و به نحو احسن به آن‌ها رسیدگی کنیم.
وی اظهار کرد: حتماً باید فرزند، خانواده و خودمان را در سطوح بالای اولویت‌ها قرار دهیم همچنین باید زمانی شخصی داشته باشیم تا خودمان را برای ادامه راه شارژ کنیم و این امر برای هرکسی به یک صورتی انجام می‌شود؛ مثلاً یکی با ورزش کردن و دیگر با خرید کردن این اتفاق برایش می‌افتد.
نایب رئیس بانوان هیئت هندبال قم یادآور شد: وقتی خودمان را به خوبی شارژ کنیم، می‌توانی یک مادر خوب، مدیر خوب، کارمند خوب و... باشیم و در هر نقشی که قرار می‌گیریم آن را به نحو احسن ایفا کنیم.
برای داشتن یک خانواده سالم که همه افراد آن به خوبی نقش خودشان را ایفا می‌کنند و همکاری و همراهی همه اعضای خانواده لازم است و اگر فقط یکی از اعضای خانواده خودش را وقف خانواده و تربیت فرزندان کنند قطعاً آسیب‌هایی نظیر احساس افسردگی، بیهوده بودن، غیرمفید بودن و... را برای فرد به ارمغان می‌آورد که این امر قطعاً در تربیت فرزندان و احساس آن‌ها به والدین تأثیرگذار است.

انتهای پیام