ضرورت راه‌اندازی پایگاه پژوهشی در بزرگترین محوطه روباز پارینه‌سنگی ایران

سید میلاد هاشمی 5 بهمن‌ماه 1400 اظهار کرد: محوطه میرک در سطح جهانی شناخته ‌شده و تاکنون مقالات متعددی در رابطه با میرک در نشریات انگلیسی‌زبان فاخر منتشر شده است.

معاون پروژه کاوش تپه‌های میرک سمنان با تأکید بر اهمیت جهانی این محوطه باستانی گفت: در استان سمنان باید این محوطه توسط تمام نهادها مورد توجه جدی قرار گیرد.

این باستان‌شناس با بیان اینکه در حال حاضر به دلیل مشکل کمبود آب، کشاورزی دچار مشکل شده است، بیان کرد: گردشگری به صورت جایگزین می‌تواند زمینه‌ساز توسعه پایدار و درآمدزایی شود و روستاهای حاشیه جنوبی کویر سمنان مانند دلازیان، با رشد گردشگری و بازسازی زندگی گذشتگان و خانه‌های تاریخی، راه‌اندازی پایگاه‌های پژوهشی و اقامتگاه‌های بوم‌گردی شاهد رونق اقتصادی خواهند بود.

او با اشاره به اینکه راه‌اندازی پایگاه پژوهشی زمینه‌ساز جذب اعتبار بیشتر و اجرای مطالعات گسترده‌تر است به اهمیت این سایت باستانی پرداخت و خاطرنشان کرد: به احتمال زیاد انسان‌های نئاندرتال در کنار انسان خردمند در این منطقه حضور داشته است و زندگی آن‌ها بر پایه شکار و گردآوری گیاهان بوده است.

هاشمی ادامه داد: در حدود 20 سال اخیر، توجه به بخش شمالی فلات مرکزی ایران معطوف شده است و به طور خاص هیات باستان‌شناسی دکتر وحدتی نسب، تمرکز بر استان سمنان داشتند و تعداد زیادی محوطه در استان را بررسی کردند.

او با اشاره به مطالعات انجام شده در محوطه‌های دلازیان و میرک در سمنان، صوفی‌آباد در سرخه، محوطه چاه جم در دامغان و مطالعات اخیر در ایوانکی گفت: بر این اساس توسط دکتر وحدتی نسب فرضیه "کریدور شمال کویری مرکزی در دوران پارینه‌سنگی" مطرح شده که در یک مقاله نیز مطرح شده است و این کشفیات کمک می‌کند که پازل مرتبط با این فرضیه تکمیل شود.

معاون پروژه کاوش تپه‌های میرک سمنان با اشاره به برخی دستاوردهای کاوش‌ها ادامه داد: گاه نگاری مطلق نشان داد که این محوطه سه لایه دارد و قدیمی‌ترین لایه در حدود 55 هزار سال پیش از اواخر دوران پارینه‌سنگی میانی است و لایه بعدی پارینه‌سنگی جدید را تشکیل می‌دهد.

او اضافه کرد: جذب گروه‌های انسانی در دوره‌های مرطوب به چشم‌انداز محوطه میرک باعث شده که لایه‌های باستانی مختلفی در این محوطه شکل بگیرد و در دوره‌های خشک به احتمال زیاد در این منطقه جمعیتی زندگی نمی‌کردند و این موضوع باعث شده است که لایه‌های مختلفی در این محوطه شکل بگیرد که این لایه‌ها به‌صورت دوره‌های خشک و مرطوب هستند.

هاشمی از جمله یافته‌های این محوطه را استخوان‌ها و دندان‌های جانوری در کنار ابزارهای سنگی شاخص به ویژه با تکنیک لوآ لوآ عنوان کرد و گفت: «بیشتر جانوران این منطقه اسب‌سان‌ها و گاوسان‌ها بودند که برخی از گونه‌های آن‌ها منقرض شده‌اند.»

تپه‌های میرک در هشت کیلومتری جنوب سمنان واقع شده‌اند. میرک سمنان، کهن‌ترین محوطه میراثی ایران و نخستین محوطه روباز پارینه‌سنگی در کشور است که تا کنون مورد کاوش قرار گرفته است. دلازیان نیز به فاصله تقریباً کمی از سایت میرک در بیابان‌های جنوب سمنان واقع شده است، تاکنون چندین کاوش در این محوطه باستانی مهم و از جمله کاوش‌هایی با حضور باستان شناسان ایرانی و فرانسوی و به سرپرستی دکتر حامد وحدتی نسب و با حمایت اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان انجام شده است.

به گزارش ایسنا- این اثر باستانی که از آن به عنوان بزرگترین محوطه روباز پارینه‌سنگی ایران یاد می‌شود، در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۱۴۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتهای پیام