چرا تخت جمشید را سیل نبرد؟

پایگاه جهانی #پرسپولیس با انتشار ویدیویی علت نجات این اثر تاریخی از سیل و آبگرفتی ها را توضیح داد.

به گزارش «دنیای سفر»، پایگاه جهانی پرسپولیس (تخت جمشید) با اشاره به بارندگی های اخیر که بسیاری از شهرها از جمله شیراز را دچار آبگرفتگی و سیلاب شدید کرد، توضیح داد: دوراندیشی و مهندسی دفع آب در دوره هخامنشی در تختگاه تخت جمشید، این شاهکار معماری ایران زمین را از خطر سیلاب مصون داشته است.

این پایگاه همچنین ویدئویی را که ۲۵ دی ماه ۱۴۰۰ و در روزهایی که استان های جنوبی ایران با بارندگی پی در پی دچار سیلاب و آبگرفتگی های شدید شده بودند، از تخت جمشید (پرسپولیس) گرفته شده است، منتشر کرد و در توضیح آن نوشت: «در این فیلم خروجی آبراهه های تخت جمشید نشان داده می شود که در گوشه جنوب شرقی تختگاه، قرار گرفته است و آبِ تمامی شبکه کانال های زیرزمینی به آن منتهی شده است و از آن جا به سمت برزن جنوبی جاری می شود.

این خروجی بین سال های ۹۰ تا ۹۳ توسط تیمی از باستان شناسان و مرمتگران به سرپرستی دکتر علی اسدی شناسایی و کاوش شد و در نهایت، مشکل آبگرفتگی بناهای تختگاه، به طور اساسی برای همیشه رفع شد.

خوشبختانه با درایت و تدبیر مهندسان نابغه هخامنشی و لایروبی کانال های دفع آب و کاوش های صورت گرفته در چند سال اخیر به همت مدیران تخت جمشید و کاوشگران سختکوش این کانال ها، مجموعه میراث جهانی تخت جمشید بدون مشکل سیلاب روزهای بارانی را سپری می کند.»

این ویدئو را محسن سعیدی و فضل الله محمدزاده از اعضای کاوش فصل اخیر آبراهه های تخت جمشید تهیه کرده اند.

تخت جمشید تا سال ۱۳۹۱ با مشکل آبگرفتگی و تجمع آب مواجه بود. علی اسدی، باستان شناسی که آبراهه های تخت جمشید را کاوش کرده است، قبلا در این باره توضیح داده بود که تا سال ۹۱ به دلیل مسدود بودن مسیر خروجی آبراهه های تخت جمشید، این مجموعه همواره در فصل های پرآب با مشکل دفع آب و فاضلاب مواجه بود که موجب بروز مشکلات شده بود، به گونه ای که همواره شاهد انباشت حجم زیادی آب در این مجموعه جهانی و آسیب به آثار آن بودیم. روشی که برای تخلیه این آب ها در نظر گرفته می شد گذاشتن پمپ در بخش هایی از کانال های زیرزمینی تخت جمشید بود و از این طریق، آب جمع شده در آبراهه ها از مسیری به بیرون از تخت گاه هدایت می شد.

سال ۹۱ علی اسدی و تیم باستان شناسی اش عملیات کاوش سیستم دفع آب ۲۵۰۰ ساله در پرسپولیس را آغاز کردند که ۱۱۰ روز طول کشید. اسدی این کاوش را "پرخطر" توصیف کرده و گفته بود: با وجود ریزش دیواره ها و عمق زیاد کارگاه، این کاوش یکی از کاوش های پرخطر باستان شناسی به حساب می آمد که بدون مشکل به نتیجه رسید.