ارائه روشی نوین برای بهبود رگ‌زایی با استفاده از هیدروژل

به گزارش خبرنگار مهر، تحریک موضعی رگ‌زایی رویکرد جذابی برای ترمیم بافت‌های دچار ایسکمی (آسیبی که بر اثر کمبود یا اختلال در تأمین اکسیژن ایجاد می‌شود) و صدمه دیده است. برخی از میکرو RNAها (RNAهای کوچک غیرکدکننده که در تنظیم بیان ژن نقش دارند) مانند miRNA-۹۲a به‌عنوان تنظیم‌کننده‌های منفی رگ‌زایی در محل ایسکمی شناخته شده‌اند.

به منظور استفاده درمانی از توان مهارکننده‌های miRNA-۹۲a برای القای رگ‌زایی در محل ایسکمی، روش انتقالی امن و کارا مورد نیاز است. به منظور ایجاد یک روش انتقال امن و کارا برای رساندن مهارکننده miRNA-۹۲a به محل ایسکمی، محققان ایرانی طی پژوهشی از پلیمر بهینه شده داکسیکولیک اسید در اتصال با پلی اتیلنیماین (PEI-DA) برای انتقال اسید نوکلئیک قفل‌کننده (LNA) به‌عنوان مهرکننده miRNA-۹۲a در شرایط آزمایشگاهی و در بدن موجود زنده استفاده کردند.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Angiogenesis به چاپ رسیده است، نشان داد، در شرایط آزمایشگاهی سلول‌های اندوتلیال ورید بندناف انسان به شکل معنی‌داری ذرات پلیمری حاوی مهارکننده را بدون اثرات جانبی جذب کردند.

حضور مهارکننده منجر به کاهش اثر miRNA-۹۲a و افزایش بیان ژن‌های منجر به رگ‌زایی، افزایش ایجاد ساختارهای مشابه مویرگ و افزایش مهاجرت سلول‌های اندوتلیال ورید بندناف انسان در شرایط آزمایشگاهی شد.

همچنین استفاده از این روش انتقال برای رساندن مهارکننده miRNA-۹۲a به غشا کوریوالانتوئیک جنین جوجه منجر به افزایش معنی‌دار تراکم مویرگ‌ها در محل انتقال شد. علاوه بر این، رگ‌زایی موضعی در بافت زیرجلدی موش‌های مدل آزمایشگاهی با استفاده از روش انتقال یادشده القا شد.

نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از PEI-DA برای انتقال مهارکننده miRNA-۹۲a باعث بهبود رگ‌زایی می‌شود. استفاده از این هیدروژل برای انتقال مهارکننده میکرو RNAها امن، کارا و برای اهداف متنوع درمانی قابل استفاده است.

دکتر حسین بهاروند، دکتر فاطمه رادمنش، دکتر محمد حسین قانیان، دکتر سارا پهلوان و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تهران و موسسه ماکس پلانک آلمان این پروژه را انجام داده اند.