زندگینامه امام حسین (ع) | از تولد تا شهادت و بررسی رویداد های مهم


زندگینامه امام حسین (ع) | از تولد تا شهادت و بررسی رویداد های مهم

در این نوشته از دلبرانه قصد داریم مطلبی در خصوص زندگینامه امام حسین (ع) خدمت شما کاربران محترم ارائه نماییم. از آنجایی که ممکن است شما هم علاقه مند به این باشید که زندگینامه امام حسین(ع) مطالعه کنید. به همین دلیل در ادامه ضمن درج ایم مطلب به صورت اجمالی به حوادث آن دروان پرداخته […] نوشته زندگینامه امام حسین (ع) | از تولد تا شهادت و بررسی رویداد...

در این نوشته از دلبرانه قصد داریم مطلبی در خصوص زندگینامه امام حسین (ع) خدمت شما کاربران محترم ارائه نماییم.

از آنجایی که ممکن است شما هم علاقه مند به این باشید که زندگینامه امام حسین(ع) مطالعه کنید.

به همین دلیل در ادامه ضمن درج ایم مطلب به صورت اجمالی به حوادث آن دروان پرداخته شده است.

امیدواریم که مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد …. با ما همراه باشید…

زندگینامه امام حسین (ع) | از تولد تا شهادت و بررسی رویداد های مهم

زندگینامه امام حسین (ع) | از تولد تا شهادت و بررسی رویداد های مهم

زندگینامه امام حسین (ع) | از تولد تا شهادت و بررسی رویداد های مهم نام : حسین (سومین امام که به امر خداوند تعیین شده است ) دایه :ابو عبد اللّه صفت : خامس آل عبا، سبط، شهید، وفى ، زکى پدر : حضرت على بن ابى طالب (ع ) مادر: حضرت فاطمه (س ) تاریخ ولادت : شنبه سوم شعبان ، سال چهارم هجرى مکان ولادت : مدینه عمر : ۵۷ سال قاتل : صالح بن وهب مزنى ، سنان بن انس و شمر بن ذى الجوشن ، (لعنت الله) زمان شهادت : جمعه دهم محرم ، سال ۶۱ هجرى مکان شهادت و دفن : کربلا

در سوم شعبان سال سوم هجری حضرت فاطمه (س) فرزندی بدنیا آورد که بعدها در تاریخ اسلام همچون نوری در تاریکی درخشید و با خون خویش نهال جوان اسلام را آبیاری نمود و آوازه دلیری و شهامت او در اقصا نقاط جهان طنین انداز گردید.

هنگامی که به رسول خدا خبر تولد او را دادند حالتی از حزن و اندوه توأم با شادی و سرور به او دست داد .

پرسیدند : ای پیامبر خدا چرا اینگونه متغیر شدی نوزاد فاطمه (س) صحیح و سالم است! حضرت فرمود از عاقبت این کودک در اندیشه فرورفتم چون او وظیفه بزرگی برعهده خواهد گرفت و آن پاک کردن دین خدا از پلیدی ها و ناپاکی ها خواهد بود.

سپس آهسته آهسته گریست از او پرسیدند : پیامبر بزرگ چرا میگریید؟ فرمود : بخاطرسرنوشت فرزند دلبندم چونکه میدانم او را با لبانی تشنه در صحرایی بی آب و علف شهید خواهند نمود.

القاب امام حسین (ع)

برای امام حسین چون برادر بزرگوارش امام حسن (ع) القاب بسیاری ذکر نموده اند از جمله رشید، شهید کربلا، طیب ، زکی ، مبارک ، سبط ثانی، و از همه آنها بالاتر و با اهمیت تر لقبی است که پیامبر به او داده بود . (سید شباب اهل الجنه ) سرور جوانان بهشت همانی که به برادرش امام حسن نیز هدیه شده بود.

بدین ترتیب امام حسین از پدر و مادری بزرگوار و با ایمان چون علی مرتضی (ع) و فاطمه زهرا (س) به دنیا آمد او همیشه بداشتن چنین پدر ومادری افتخار می نمود.

کنیه و نقش انگشتری امام حسین علیه السلام

کنیه آن حضرت را ابو عبد الله و القاب وی را الرشید، الوفی، الطیب، السید، الزکی، المبارک، التابع لمرضاه الله، الدلیل علی ذات الله، و السبط، نوشته اند.

اما بالاترین لقب همان است که جد بزرگوارش پیامبر صلی الله علیه و آله بر او و برادرش امام حسن نهاده و فرمود: حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشتند. و در جای دیگر رسول الله صلی الله علیه و آله امام حسین علیه‌السلام را به نام سبط خواند.

در کتاب، الفصول المهمه، نقش انگشتری وی، لکل اجل کتاب آمده، اما در کتاب وافی و غیر آن که از امام صادق علیه‌السلام نقل گردیده، حسبی الله، و از امام رضا علیه‌السلام (ان الله بالغ امره) ذکر شده است و چنین به نظر می رسد که برای آن حضرت چند انگشتری با عباراتی که بدانها اشاره شد وجود داشته است.

صفات پسندید‌ه آن حضرت

امام حسین (ع) فضایل پسندیده فراوانی داشت ، از جمله آن صفات پسندیه کرم وجود و سخا بود ه در فطرت خاندان عصمت و طهارت موجود بود.

او مهمان را همیشه گرامی می داشت گدا و فقیر را از پیش خود نمی راند و پشتیبان محرومان و تهیدستان بود. گویند روزی به مهمانش هزار گوسفند و هزار دینار بلاعوض هدیه داد.

او در سخاوت و بخشش وفضیلت شهرت داشت گناهکاران عفو می کرد و مقروضان را از بدهکاری نجات می داد.

گویند روزی معاویه برای اینکه آن حضرت را از خود راضی کند مقادیربسیاری سکه طلا و لباسهای فاخر وگرانبها به او هدیه نمود.

اما امام آنها را نپذیرفت و فرمود: من هیچگاه از قاتل پدر و برادرم چیزی را نمی پذیرم .

دوران کودکی امام حسین (ع)

دامان پرمهر مادرش فاطمه سلام الله علیها به او آرامش می‌بخشید و جبرئیل و میکائیل در کناره گهواره اش مایه آرامش جان او بودند.

از همان دوران کودکی دامان عطوفت پیامبر خدا محل امنی برای رشد این کودک بود. محبت‌های سرشار پیامبر خدا نسبت به او هیچ‌گاه تمامی نداشت.

در خانه، کوچه و مسجد همراه جد بزرگوارش بود و بوسه‌ها و علاقمندی پیامبر خدا نسبت به او در همه جا مشهود بود.

پیامبر خدا با حمایت همه جانبه خود از او و توصیه به دوستی با او همواره در پی معرفی شخصیت با عظمت وی در جامعه بود.

حوادث دوران کودکی، ویژگی‌های الهی، نزول مائده‌های آسمانی و رفتار سرشار از مهر پیامبر با وی همه از همین حکایت می کرد.

در کنار پدر

از تلخ‌ترین حوادث روزهای دوران کودکی حسین علیه‌السلام ارتحال پیامبر خدا و شهادت مادرش فاطمه سلام الله علیها است.

او شاهد جنایاتی بود که بعد از ارتحال پیامبر خدا در حق اهل بیتش روا داشتند و پدر و مادر خویش را در کوچه‌های مدینه برایاحقاق حقشان همراهی می نمود.

پس از آن در کنار پدرش به رشد و بالندگی رسید و تعلیم و تربیت‌های پدر از او انسانی رشید ساخت که همچون سربازی فداکار در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان پدرش را همراهی می‌کرد و همه حوادثی را که در دوره حکومت پدرش و قبل از آن اتفاق افتاد تجربه کرد و در برابر امر خدا پایداری نمود.

حمایت از برادر

حسین علیه‌السلام بعد از شهادت پدر، همواره و همه جا از حق برادرش که در حقیقت امام او بود، دفاع کرد، در برابر تصمیم‌های او تسلیم بود و ایستادگی در برابر ظلم و دفاع از حق سیره همیشگی‌اش بود.

وی پس از گذراندن ۷ سال در کنار پیامبر خدا، ۳۷ سال در کنار پدرش امیر المؤمنین علیه السلام و ۴۷ سال در کنار برادرش امام حسن مجتبی علیه السلام، در سال ۵۰ هجری پس از شهادت برادرش، از جانب خدا به امامت و رهبری امت منصوب شد.

اما فضای مسموم و خفقانی که معاویه در سراسر حجاز حاکم ساخته بود، مردم را از رهبری این پیشوای معصوم محروم ساخت؛ اسلام و مسلمانان به وسیله معاویه و همدستانش به بیراهه و فساد کشیده شد و دستگاه حکومت به فساد آلوده گشت.

ازدواج همسران و فرزندان امام حسین (ع)

همسران امام حسین (ع) پنج نفر می باشند(عماد زاده، زنان پیامبر اسلام ، ص ۴۰۶ )که اسامی آنها در منابع تاریخی ضبط شده است و همگی دارای اولاد بودند.

مرحوم شیخ عباس قمی (ره)، همسر دیگری برای امام حسین (ع) ذکر کرده است که نام او معلوم نیست و صاحب حمل بوده، بعد از شهادت امام حسین (ع) اسیر شده و در نزدیکی حلب طفل خود را سقط کرده است.(قمی، عباس، منتهی الامال ،ج۱، ص۷ ـ ۱ ).

شیخ مفید تعداد اولاد آن حضرت را ، شش نفر، چهار پسر و دو دختر دانسته، (مفید، الارشاد ، ج۲، ص ۴۹۱. ) اما بعضی منابع نه فرزند، شش پسر و سه دختر برای حضرت ذکر کرده (امین، سید محسن، ج۴، ص ۷۳.) و برخی از منابع مثل ابن شهر آشوب در مناقب و مرحوم اربلی در کشف الغمه، تعداد اولاد آن حضرت را ده نفر، شش پسر و ۴ دختر و بعضی حتی بیشتر از ده نفر ذکر کرده اند.

با توجه به منابع مذکور، اسامی فرزندان امام حسین عبارتند از :

۱. علی بن الحسین، و کنیه او ابو محمد و ملقب به زین العابدین است و مادرش شاه زنان، شهر بانو دختر یزدگرد شاه ایران است.

۲. علی بن الحسین الاصغر، معروف به علی اکبر که در کربلا شهید شد و مادرش لیلی، دختر ابو مرّه بن غزوه بن مسعود ثقفیه است.

۳. جعفر بن الحسین، مادرش قضاعیه از قبیله قضاعه است.

۴. عبد الله بن الحسین، و نام مادرش رباب، دختر امرء القیس است. که همان عبدالله رفیع (شیرخوار) است و به علی اصغر معروف است.

۵. سکینه بنت الحسین، مادر او نیز رباب، دختر امرء القیس است.

۶. فاطمه، نام مادرش ام اسحاق دختر طلحه بن عبید الله تیمیه است.( بحارالانوار، ج۴۵، ص ۳۲۹. )

۷. محمد، که در کربلا شهید شد و مادر او رباب، دختر امرء القیس است. (ابن شهر آشوب، مناقب، ج۴، ص ۷۷. )

۸. علی اصغر، نام مادرش رباب. همان عبدالله بن حسین یا عبدالله رفیع است. (ربانی خلخالی، علی، چهره درخشان امام حسین ـ علیه السلام ـ ، ص ۲۲ )

۹. زینب، نام مادر او معلوم نیست. ( ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۴، ص ۷۷. )

۱۰. رقیه ـ سلام الله علیها ـ مرحوم حائری مادرش را شهربانو دختر یزدگرد سوم ذکر کرده است، (ربانی خلخالی، ص ۱۹۷) و مطابق بعضی از نقلها ام اسحاق نام داشت. (ربانی خلخالی، ص ۱۹۹ )

۱۱. دیگر از زوجات حضرت ابا عبدالله، زنی بوده که نامش معلوم نیست و حامله بوده بعد از شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ اسیر شده و هنگامیکه اهل بیت ـ علیهم السلام ـ را از کوفه به شام می بردند در نزدیکی حلب طفل خود را سقط کرده و اسمش محسن ابن حسین است. (قمی، عباس، ج ۲، صص ۷۰۱ ـ ۶۳۸ ) و این محل فعلاً در سوریه زیارتگاه است.

دوران امامت

شروع امامت حسین بن علی(ع)، با دهمین سال حکومت معاویه مصادف بود.

معاویه در سال ۴۱ق پس از صلح با امام حسن حکومت را در دست گرفت و خلافت اموی را پایه‌گذاری کرد.

منابع اهل سنت او را فردی زیرک و بردبار خوانده‌اند.

او به ظواهر دینی پایبند بود و حتی برای تثبیت خلافت خود از برخی اصول دینی بهره می‌برد و با وجود آنکه با زور و با بهره‌گیری از حیله‌های سیاسی قدرت را به چنگ آورد، حکومت خود را از سوی خدا و قضای الهی می‌دانست.

معاویه خود را برای اهل شام، هم‌ردیف پیامبران، از بندگان صالح خدا و از مدافعان دین و احکام آن معرفی می‌کرد.

در منابع تاریخی آمده است که معاویه خلافت را به سلطنت تبدیل کرد و آشکارا می‌گفت به دینداری مردم کاری ندارد.

یکی از مسائل دوره حکومت معاویه، وجود اعتقادات شیعی در میان بخشی از مردم، به‌ویژه در عراق بود.

شیعیان دشمنان معاویه بودند، چنانکه خوارج نیز دشمن او بودند، ولی خوارج پایگاه مردمی چندانی نداشتند، بر خلاف شیعیان که در اثر نفوذ امام علی(ع) و اهل بیت، پشتوانه‌ای قوی داشتند.

از این رو معاویه و کارگزارانش، چه با روش سازشکارانه و چه با سخت‌گیری‌های شدید، با جریان شیعه برخورد می‌کردند.

یکی از مهمترین روش‌های معاویه، ایجاد بیزاری از امام علی(ع) در میان مردم بود تا جایی که لعن و سبّ علی(ع) در دوره معاویه و سپس امویان به صورت سنتی متداول ادامه یافت.

معاویه پس از استحکام پایه‌های قدرتش، سیاست سرکوب و فشار بر شیعیان را در پیش گرفت و به کارگزارانش نوشت که نام دوستداران علی(ع) را از دیوان، حذف کنند و دریافتی آنها از بیت‌المال را قطع کنند و شهادت‌شان را نپذیرند.

او همچنین کسانی که فضایل امام علی(ع) را نقل کنند، تهدید کرد، تا جایی که محدثان از علی(ع) با عنوان «مردی از قریش» و «یکی از اصحاب رسول خدا» و «ابوزینب» یاد می‌کردند.

واقعه کربلا

واقعه کربلا که به شهادت حسین بن علی(ع) و یارانش انجامید، مهم‌ترین بخش از زندگینامه او به شمار می‌آید. بر پایه برخی گزارش‌ها، امام حسین(ع) پیش از حرکت به سوی عراق، از شهادت خود آگاه بوده است.

این واقعه در پی خودداری او از بیعت با یزید رخ داد. حسین(ع) که به دعوت کوفیان، همراه خانواده و یارانش به سوی این شهر حرکت کرده بود، در منطقه‌ای به نام ذو حسم با سپاهی به فرماندهی حر بن یزید ریاحی رو به رو گردید و مجبور شد مسیر حرکت خود را تغییر دهد.

عصر روز تاسوعا سپاه عمر سعد آماده جنگ شد؛ ولی امام حسین آن شب را برای مناجات با خدا مهلت گرفت.

شب عاشورا برای یاران خود سخن گفت و بیعت از آنان برداشت و اجازه رفتن داد؛ ولی آنان بر وفاداری و حمایت از او تأکید کردند.

صبح روز عاشورا جنگ آغاز شد و تا ظهر بسیاری از یاران حسین(ع) به شهادت رسیدند.

در طی جنگ، حر بن یزید از فرماندهان سپاه کوفه، به امام حسین پیوست.

پس از کشته شدن یاران، خویشانِ امام به میدان رفتند که اولین آنان، علی اکبر بود و آنان نیز یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند.

سپس خود حسین بن علی(ع) به میدان رفت و عصرگاه روز دهم محرم به شهادت رسید و شمر بن ذی‌الجوشن و به نقلی سنان بن انس سر او را جدا کرد. سر حسین بن علی همان روز برای ابن زیاد فرستاده شد.

عمر سعد در اجرای فرمان ابن زیاد دستور داد چند اسب سوار بر بدن حسین(ع) تاختند و استخوان‌های او را درهم‌شکستند.

زنان و کودکان و امام سجاد(ع) که آن روز بیمار بود، به اسیری گرفته و به کوفه و سپس شام فرستاده شدند.

پیکر امام حسین(ع) و حدود ۷۲ نفر از یارانش، روز ۱۱ یا ۱۳ محرم توسط گروهی از بنی اسد و بنابر نقلی با حضور امام سجاد(ع) در همان محلِ شهادت به خاک سپرده شد.

خصوصیات اخلاقی امام حسین (ع)

وی با مسکینان می‌نشست، دعوت آنان را می‌پذیرفت و با آنان غذا می‌خورد و آنان را به خانه خود دعوت می‌کرد و آنچه در منزل داشت از ایشان دریغ نمی‌کرد.

روزی نیازمندی از او درخواست کمک کرد. امام که در حال نماز بود، نمازش را کوتاه کرد و هر چه داشت، به او داد.

او غلامان و کنیزانش را در قبال خوش رفتاری‌شان آزاد می‌کرد. گفته‌اند کنیزی را که معاویه همراه با اموال و لباس‌های فراوان برایش هدیه فرستاده بود، در برابر خواندنِ آیاتی از قرآن و سرودن شعری درباره فنای دنیا و مرگ انسان‌ها آزاد کرد و آن اموال را به او بخشید.

همچنین روزی کنیزی دسته گلی تقدیم او کرد. ایشان آن کنیز را آزاد کرد.

گفتند تنها برای یک دسته گل او را آزاد کردی؟ امام حسین(ع) با استناد به آیه «و اذا حیّیتم بتحیّه فحیّوا بأحسن منها أو ردّوها» گفت: خدا این گونه ما را ادب آموخته است.

امام حسین(ع) بسیار بخشنده بود و به گشاده‌دستی شناخته می‌شد اما در بخشش‌هایش نیز سعی داشت به امام حسن(ع) احترام گذارد و مقداری کمتر از برادر به دیگران کمک می‌کرد.

در منابع آمده است وی ۲۵ بار پیاده به حج رفت.

امام حسین (ع) در قرآن

حسین (ع) هنوز کودک بود که منظور چندین آیه‌ قرآن قرار گرفت. در روز مباهله‌ پیامبر (ص) با مسیحیان نجران، حسین (ع) و خانواده‌اش، تنها همراهان رسول خدا (ص) بودند. پیامبر اکرم (ص) بنا به دستور الاهی در آیه مباهله، حسن و حسین (ع) را به عنوان فرزندان خویش با خود برای مباهله همراه کرد.

باز هم یک بار دیگر هنگامی که آیه تطهیر نازل شد، یکی از پنج تنی که این آیه در مورد آن‌ها نازل شده بود، حسین (ع) بود.

او به همراه پدر، مادر و برادر خود زیر رو انداز پیامبر (ص) قرار گرفتند و خداوند این آیه را درباره آن‌ها نازل کرد: «همانا خداوند می‌خواهد پلیدی را تنها از شما اهل بیت دور گرداند و اراده کرده است شما را پاکیزه سازد.»

در سوره شورا نیز خداوند دوستی و محبت نزدیکان پیامبر (ص) را به تمام مسلمانان سفارش می‌کند و به پیامبرش می‌فرماید: «به مردم بگو: هیچ پاداشی به عنوان مزد رسالت و پیامبری از شما نمی‌خواهم، مگر این که اهل بیت مرا در کانون محبت و دوستی خود قرار دهید.» هنگامی که از پیامبر (ص) در مورد مقصود خداوند از این نزدیکان سؤال شد، فرمود: «آن‌ها علی (ع) و فاطمه (س) و دو فرزند آن‌هایند.»

از نوجوانی تا جوانی

سالیان خوش کودکی حسین (ع) به زودی به پایان رسید. حدوداً هفت ساله بود که رسول خدا (ص) از دنیا رفت.

هنوز مراسم دفن پیامبر (ص) انجام نشده بود که فتنه‌ها برای دستبرد به «ولایت امر»، ظهور کرد. حتی فدک به وسیله حکومت وقت به زور گرفته شد.

امام حسین (ع) همچنین هفت ساله بود که مادر خود را نیز بر اثر جراحات و صدمات وارده از غائله بیعت، از دست داد. این دوران مصادف با زمان حکومت خلفای سه گانه بود.

زمینه انقلاب عاشورا

بعد از مرگ معاویه ساکنان کوفه که زمانی از شیعیان پروپاقرص امام بودند در جنگهای جمل و نهروان و صفین از خود شجاعتهای بسیاری نشان داده و امویان را بارها شکست داده بودند از فرصت استفاده نمودند و طی نامه های بسیاری از امام خواستند تا به کوفه بیاید و با ایشان بیعد کند.

هرچند امام از ناسپاسی و دورنگی کوفیان مطلع بود باز هم خواست آنها را امتحان نماید به همین جهت مسلم بن عقیل پسر عمویش را به کوفه فرستاد تا از صحت و سقم این اخبار اطلاع حاصل نماید.

گویند معاویه قبل ازمرگ به فرزندش یزدی وصیت نمود که ای فرزند من بخاطر علاقه ای که به تو داشته ام زمینه خلافت تو را از هر حیث فراهم نموده ام و از همه مخالفانت بیعت گرفته ام اما چهارنفر با من نار نیامده و به علت اینکه خود مدعی خلافت هستند با تو بیعت ننموده اند.

آنها همه پسران بزرگان و خلفای سابق و از مسلمانان راستین و پاک نژادی هستند که هر کدام نقطه ضعفی دارند . در رأس این چهار نفر حسین بن علی (ع) است که مردی بزرگوار و دلیر است و مورد توجه و علاقه مسلمانان می باشد.

خصوصاً مردم کوفه و بصره و مدینه و مکه طرفدار او هستند ، به همین جهت همانطوریکه من با اوروشی مسالمت آمیز داشتم تو هم همین طریق را بکارگیر و برحذر باش از اینکه بخواهی با جنگ و ستیز او را از سر راه خود برداری که دراین صورت مسلمانان را با خود دشمن خواهی کردو اساس حکومتت تزلزل خواهد یافت .

یکی دیگر از این چهارنفر عبدالله عمر می باشد که مردی عابد و پرهیزکار و گوشه‌گیر است و برعکس پدرش خلیفه دوم از توانائیهای لازم برای مخالفت با تو برخوردار نمی باشد اگر دیگران با تو بیعت نمودند او هم اینکار را خواهد کرد.

اما عبدالرحمن فرزند ابوبکر خلیفه اول که با توجه به خلافت پدر مدعی حکومت می باشد اما او نقطه ضعف خوبی دارد و آن این است که عیاش و زنباره می باشد و زن و شراب برای او با اهمیت تر از خلافت می باشد به همین جهت وی را به آسانی می توانی با پول و زن و شراب فریب دهی .

چهارمین مخالف تو عبدالله فرزند زبیر از صحابه اولیه پیامبر و از خویشاوندان همسر او خدیجه است که نفوذ فراوانی در مسلمانها دارد و مردی مکار و محیل است که می تواند با سیاست و تزویر برای خلافت تو ایجاد خطر کند.

اما با عمروعاص که در اصل پایه گذار و استحکام دهنده و مهندس و معمار خلافت ماست به طریقی که خواهم گفت بیعت کن تا وی برایت تولید دردسر و اشکالی ننماید.

قیام عاشورا

بعد از مرگ معایوه ، یزدی ابتدا با عمروعاص بیعت نمود و سپس تصمیم گرفت با یکایک کسانی که معاویه نتوانسته بود از ایشان بیعت بگیرد به هر طریقی که می شد آنها را به طرف خود جلب نماید.

اما از آنجائیکه جاهل و نادان بود در اندک زمانی وصایای پدر را از یاد برد و به ولید بن عتبه حاکم مدینه فرمان داد تا از ایشان بیعت بگیرد و به او دستور داد در صورتیکه از بیعت نمودن خودداری کنند آنها را به قتل برساند.

ولید دستور داد تا حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را به حضورش بیاورند و با مروان بن حکم از بزرگان مدینه بود درباره فرمان یزید مشورت کند.

ارزش ها وپیام های عاشورا

عزت نفس

یکی ازا ارزش های قیام عاشورا ، عزت نفس و ذلت ناپذیری است ، وقتی که امام بین دو پیشنهاد بیعت با دستگاه حاکم و یا جنگ و کشته با عزت قرا رمی گیرد ، جنگ را بر می گزیند و زیر بار ذلت که همانن بیعت بادستگاه حاکم است ، نمی رود .

امام با صدای بلند در روز عاشورا اعلام می کند :« الا وان الدعی ابن الدعی قدررکز بین اثنتین بین السله والذله و هیهات منا الذله » آگاه باشید که زنازاده پسر زنازاده (ابن زیاد ) مرا بین دو چیز مخیر کرده ، یا با شمشیر کشیده آماده جنگ شوم و یا لباس ذلت بپوشم و با یزید بیعت کنم ، ولی ذلت از ما بسیار به دور است .

غیرت دینی

از ارزش ها و پیام های عاشورا غیرت دینی است .اگر کسی غیرت ملی داشته باشد ، در برابر توهین به ملت خود آرام نمی گیرد واز آن دفاع می کند و اگر غیرت نژادی داشته باشد اهانت به نژاد خود را تاب نمی آورد واگر غیرت ناموسی داشته باشد ، نمی گذارد بیگانه نظر بدی به حریمش بکند و همین طور اگر کسی غیرت دینی داشته باشد ، به هیچ وجه نمی تواند شاهد هتک حرمت دین و زیر پا گذاشتن مقررات آن و به خاطر افتادن هستی آن باشد .

او حاضر است که از جان خود برای حفظ دین مایه بگذارد.

این غیرت دینی امام حسین (ع) بود که اجازه نمی داده تا شاهد به خطر افتادن دین اسلام باشد واین چنین او را ناآرام کرده بود وهیچ توجیهی را که صاحب نظران عصر براو عرضه می کردند ،برای خود قانع کننده نمی دانست .

موج شکنی

از ارزش ها و پیام های عاشورا ، موجب شکنی و حرکت برخلاف موج دنیا گرایی در جامعه است ، به این معنا که جامعه آن روز ، دست خوش موج دنیا گرایی و دور شدن از ارزش های اسلامی بر پی خاندان بنی امیه به راه افتاده بود .

بزرگان و شخصیت های بسیاری بودند که یا از روی ترس و یا به طمع دنیا و یا مصلحت گرایی و یا از روی جهالت به توجیه وضع موجود می پرداختند وهمانند کاهی روی موج آب ، هماهنگ با جریانش حرکت می کردند ، ولی امام (ع) و یارانش خود را تسلیم جریان دنیاگرایی نکردند و در برابر آن ایستادند و از این دفاع کردند .

این درسی برای همه آزادمردان است تا خود را اسیر امواج انحرافی جامعه نکنند و در برابر آن بایستند و از ارزش های معنوی دفاع کنند .

ترجیح مکتب برخورد

آن جا که هستی مکتب به خطر می افتد ، باید جان را سپر بلای آن کرد و از دین حمایت کرد .، این درس را قیام عاشورا به مسلمانان می دهد .هنگامی که تعارض بین حفظ دین و جان پیش آید ‌باید دین را ترجیح داد و جان را فدا کرد .

برخلاف آنچه بعضی ها می گویند که بنابرهیچ اصلی شایسته نیست ، انسان جان خود را به خطر اندازد ، زیا انسان برهر اصلی مقدم است ،قیام امام حسین (ع) این پیام را دارد که اصل دین همه ارزش های انسانی و الهی را در بر می گیرد وبر انسان مقدم است .

آزادمردی

از پیام های نهضت عاشورا که جنبه فرا ملیتی هم دارد ، آزاد مردی است .

وقتی که لشگریان عمربن سعد ، بین امام (ع) و خیمه گاهش که محل استقرار زنان کودکان بود‌، حایل شدند اهل حرم را مورد تهدید قرار دارند ، امام (ع) با همان حال دشواری که داشت ، خطاب به لشکریان فرمود : ویلکم یا شیعه آل ابی سفیان ان لم یکن لکم دین و کنتم لاتحافون المعاد فکونوا احراراً فی دنیاکم » وای بر شما ای پیروان آل ابوسفیان ، اگر دین ندارید و از روز قیامت نمی ترسید دست کم در دنیای خود آزادمرد باشید » در همان وضع در برابر دشمن بی این که بیمی از دشمن به خود راه بدهد ، به نماز می ایستد .

دراین سخت امام (ع) می خواهد بفرماید که جنگ هم برای خود قانونی دارد . بی گناهان وآنانی که در جنگ شرکت ندارند ، به خصوص زنان و کودکان ،نباید آزار و اذیت بشوند . حمله به آنان خلاف جوان مردی و انسایت است .حتی اگر کسی دین هم ندارید و آخرت را باور نمی کنید ، این نکته را دریابید وبه این اصل انسانی و آزادمردی پایبند باشید .

اهمیت دادن به نماز

از ارزش ها وپیام های عاشورا ، اهمیت دادن به نماز ، آن هم د راول وقت است . هنگامی که یکی یاران امام (ع) به نام ابوثمامه صیداوی ـ روز عاشورا در بحبوحه جنگ امام (ع) را به یاد نماز می اندازد ،امام (ع) برای او دعا میکند و می فرماید : « خدا تو را رحمت کند »در همان وضع دربرابر دشمن بی این که بیمی ازدشمن به خود راه بدهد ،به نماز می ایستد .

شجاعت

شجاعت در نبرد با دشمن و در میدان جنگ ، از پیام های عاشورا است . علاوه براین که خود امام (ع) فردی شجاع بود و با همه زخم هایی که براو وارد شده بود ،چون شیر غران به صفوف دشمن حمله می کرد و افراد دشمن چون ملخ از جلوی او فرار میکردند ، یاران او نیز افرادی شجاع بودند ،‌درباره عباس نقل می کنند که وقتی به میدان نبرد آمد و مبارزه می طلبید ، کسی جرئت مبارزه با او را نکرده و او که دشمنان را این قدر زبون وترسو یافته بود ، بود ، از روی شجاعت زرده و کلاه خود‌، را از تن درآورد و بی لباس جنگی، به صف دشمن حمله کرد .

وفاداری به امام (ع) :

از ارزشها و پیام های عاشورا ، وفاداری به امام و رهبر و حمایت از او تا آخرین نفس و آخرین قطره خون است : شب عاشورا امام حسین (ع) طی خطبه ای از همراهان خواست او را تنها بگذارند ، چون دشمن فقط با او کار دارد ،ولی هیچ یک از همراهان آن شب امام راترک نکردند ، بلکه هر کدام در برابر امام ، اظهار وفاداری و آمادگی برای کشته شدن در رکاب آن حضرت را کردند ، یکی از یاران آن حضرت به نام زهیر بن قین اظهار داشت ، به خدا قسم پسر پیغمبر ، دوست داشتم هزار بار کشته و باز زنده شوم تا خداوند تو و برادران وفرزندان و اهل بیت تو را زنده بدارد .

نظم و انضباط

از پیام های عاشورا ، رعایت نظم وانضباط است حتی در آن جایی که امیدی به موثر بودن آن نیست ، روز عاشورا امام حسین (ع) یاران اندک خود را مرتب و منظم کرد وبه آنان آرایش جنگی داد . زهیر بن قین رادر میمنه سپاه قرار داد و حبیب بن مظاهر را در میسره سپاه گماشت و پرچم جنگ را به دست برادرش عباس (ع) داد وخود در قلب لشگر قرار گرفت .خندقی پشت خیمه ها حفر کرد و ‌آتش در آن برافروخت ، تا دشمن از ان سمت به خیمه حمله نکند .

رعایت اصول انسانی حتی نسبت به دشمن

از ارزش های عاشورا ، رعایت اصول انسانی درباره دشمن است .هنگامی که امام حسین (ع) به سمت کوفه در حرکت بود در نزدیکی های کوفه ـ در منزل اشراف ـ با لشگرهزار نفری دشمن ، به سرکردگی جز مواجه شد . برای رفع تشنگی آنان ، امام حسین (ع) به همراهانش دستور داد تا آبی که به همراه دارند ، به سپاهیان حر بدهند تا تشنگی شان برطرف شود .

عزاداری ایرانیان در سوگ امام حسین (ع)

ایرانیان که به خاندان امامت و ولایت تعلق خاطر خاصی داشتند و به مظلومیت امامان دوازده گانه واقف بودند و با توجه به ایرانی بودن مادر امام حسین (ع) علاقه وافری به این امام همام داشتند .

حتی وبرخی از مورخان اروپایی از جمله کورت فریشلر آلمانی در کتاب امام حسین و ایران از شدت این علاقه سخن می گوید و عقیده دارد که ایرانیان امام حسین را به کشور خویش دعوت نمودند تا او را به امامت و رهبری خویش برگزینند.

حرم امام حسین (ع)

مقبره امام حسین (ع) در کربلا واقع شده است. در واقع یاران آن حضرت، پیکره ایشان و یارانش را در همان جایی که به شهادت رسیدند، دفن کردند.

در آن دوران، آرامگاه ایشان تنها برآمدگی هایی بر روی خاک بود. در طول تاریخ بارها و بارها مقبره ایشان ساخته و مزین گشته و بارها تخریب شد.

به عنوان مثال در دوران قاجار، آقا محمدخان قاجار دستور داد تا گنبد امام حسین (ع) را با طلا آراسته کنند.

مهم ترین و جدی ترین تخریب ایجاد شده به دستور متوکل صورت گرفت. وهابیان نیز در سال ۱۲۱۶ قمری آسیب جدی به بارگاه ایشان وارد کردند.

منابع :

۱.سوگواری بر امام حسین ، سید احمد موسوی

۲.فرهنگ عاشورا ـ جواد محدثی ـ نشر معروف سال ۱۳۷۴

۳.الحسین ابوالشهداء ـ عباس محمود العقاد

۴. ویکی شیعه

بیشتر بخوانید

متن ادبی میلاد امام حسین | ۱۲ متن کوتاه و بلند ادبی به مناست سوم شعبان

متن ولادت امام حسین | بیشتر از ۱۰۰ متن و شعر تولد امام حسین و روز پاسدار

اشعار ولادت امام حسین | تعداد زیادی اشعار کوتاه و بلند میلاد امام حسین(ع)

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


در مسکو عدم واکنش سران شورای اروپا به حمله تروریستی در کروکوس را شرم آور خواندند