بدون تعارف با زوجی که چند هزار معتاد را درمان کردند

« به تماشای این گفتگو می نشینیم »

آقای نوروزی: خواهش می کنم سعادتی برای بنده است.

آقای نوروزی: الحمد الله به لطف خداوند

خانم نوروزی: من اهل کرمانشاه هستم. پدر و مادر ترک تبریز هستند و ایشان هم اهل ایلام هستند.

آقای نوروزی: با کمال افتخار من ایلامی هستم.

خانم نوروزی: قصه از جایی شروع شد که بچه خودم اعتیاد پیدا کرد از همان جا تازه من اعتیاد را شناختم.

خانم نوروزی: پسر من از 15 سالگی گرفتار شده بود.

خانم نوروزی: به کارتن خوابی رسید. توی ماشین می خوابید. توی پارکینگ خونه اش می خوابید. توی خیابان ها توی ماشینش می خوابید.

خانم نوروزی: هر چی که شما بگید مصرف می کرد. دیگه به جای بد رسیده بود.

خانم نوروزی: تزریق و همه چی مشت مشت قرص می خورد.

خانم نوروزی: بریده بودیم حسابی که این از در خونه رفت بیرون، دور از جونش دستم را رو به قبله بلند کردم و گفتم خدایا اینو از من بگیر دیگه خسته شدم.

خانم نوروزی: نفرینش کردم. خدا نشنود اینها رو.

خانم نوروزی: یازده سال باهاش کوبیدم.

خانم نوروزی: یازده سال.

آقای نوروزی: اول رفتن مشهد و من از آقا امام رضا(ع) خواستم و گفتم یا امام رضا(ع) یا اینکه از بین ببر و یا اینکه نجاتش بده و اگر نجاتش دادی من غلط می کنم به معتادان خدمت نکنم هر چی دارم در طبق اخلاص می گذاریم و به معتادها خدمت کنیم. بعد بردیم به یک مرکز ترک اعتیاد. وقتی خوب شد ما هم شروع کردیم به ادای دین. نذرم را اجرا کردم.

آقای نوروزی: وارد ایجاد مرکز درمانی موسسه خیریه همای رحمت شدیم. هر چه داشتیم در اختیار معتادان گذاشتیم.

آقای نوروزی: هر معتادی با هر ملیتی بیاد ما می پذیریم و بعضی از کارتن خواب هایی که چه خودم و چه مهدی پسرم توی خیابان پیدا می کنیم میاریم و چه خودشان بیان و چه خانواده ها بیارن و اخیراً چه نیروی انتظامی بیاره ما می پذیریم.

آقای نوروزی: از زمان پاکی مهدی یعنی 16 سال است.

آقای نوروزی: بله

آقای نوروزی: تقربیاً هفت هزار نفر اومدن و رفتن و شاید چهار، پنج هزار نفری پاک باشند.

خانم نوروزی: مدرسه بچه ها را قبول می کنیم، اونی که می خواهد عروسی کند کمکش می کنیم، حتی دانشجو داشتیم در بین این بچه ها که رفتن دانشگاه و مدرک شان را گرفتن الحمدالله خوب بوده و از طریق کاری که براشون درست کردیم.

خانم نوروزی: بله اولین کاری که شروع کردند خیاطی بود چرخ براشون گرفتیم.

آقای نوروزی: برای خرید چرخ خیاطی حاج خانم طلاهاش را فروخت و رفت هفت، هشت تا چرخ خیاطی خرید.

خانم نوروزی: طلا را می خواستم چیکار کنم اینها طلاهای من هستند. طلا این بچه ها هستند که کار می کنند و در آمدی دارند من لذت می برم .

آقای نوروزی: والله نه اگر اذیت نکنند خیلی هم ممنون می شویم منظورم مسئولان هستند.

آقای نوروزی: کار. هیچ گونه کمک نمی خواهیم نه وام و نه چیز دیگری فقط کار.

آقای نوروزی: یکی از پایه ها بهبودی اینها فقط کار است و خانواده هاشون هم پشتبند است در آمد نداشته باشد خانواده ها چه بدبختی براشون پیش میاد.

آقای نوروزی: نه پول می خواهیم نه وام فقط کار می خواهیم.

آقای نوروزی: به لطف خدا.

آقای نوروزی: من کارم آزاد است و شرکت حمل و نقل دارم و نمایندگی بیمه هم دارم و حقوق بازنشستگی هم دست حاج خانم هست که کلا برای همین خانواده ها خرج می کند و خدا کمک می کند.

خانم نوروزی: نه اونا پولی ندارند. خونه براشون می گیریم. الان داریم اینجا چندین خونه است که بچه های خودمون می شینند.

خانم نوروزی: نه براشون اجاره کردیم. پول پیش دادیم و کرایه را هم میدیم و نشسته با زن و بچه اش زندگی می کند.

خانم نوروزی: بله پس چیکار کند کجا زندگی کنه پولش کجا بود معتادی که گوشواره بچه اش را می کشه از گوش بچه اش می بره می فروشه و مواد می کشه به نظر شما پول داره پولش کجا بود مجبوریم حمایتش کنیم نمیدونم لطف خدا چیه اصلاً فکر نمی کنم این چه جوری جور میشه و ما اینجا رو می گردانیم. نمیدونم.

خانم نوروزی: کار خودشه قربونش بشم الهی خودش برای ما می رسونه.

خانم نوروزی: مامان