خانه تکانی هنوز تمام نشده!/سه قدم برای سرراست شدن کارها

گروه جامعه؛ خبرگزاری فارس: ما یک سال زندگی می کنیم و پایان سال برای آنکه به استقبال سال نو؛ دفترچه ۳۶۵ روزه ای جدید از عمرمان برویم خانه را می روبیم و می سابیم تا برق بیافتد و از غبار و غم سال کهنه پاک شود. انرژی مثبت در خانه گردش پیدا کند و حالمان از نظافت و پاکیزگی خانه خوب شود. دوندگی ها و خستگی های روزهای پایانی سال کهنه امان نمی دهد تا خانه ذهن، روح، دل و درونمان را هم پاک کنیم و بتکانیم.
حالا که از تعطیلات و استراحت نوروزی بر می گردیم، خستگی در کرده ایم و مهیای یک سال جدید می شویم، همان بهترین فرصتی است که همیشه دنبالش بودیم. باید بدانیم چه عواملی تاب و طاقت ما را کم کرد تا مثل غبارهای خانه پاکش کنیم.

قدم اول؛ فهرست جدید و قدیم

گام اول این است که یادمان بیاید سال قبل قول انجام چه کارهایی را به خودمان دادیم. کدام انجام شد و چند کار روی زمین ماند؟ دلایل انجام نشدن را صادقانه بنویسیم. قرار نیست توجیهه کنیم و خودمان را گول بزنیم، می خواهیم یک مشکل و عواملش را بررسی کنیم تا رفع شود. اینطور معلوم می شود کارهایی که مانده چیست و قبل از دادن قول جدید به خودمان و سنگین کردن کفه کارهای سال جدید با وعده های جدید حتماً این کارها را با اصلاح شیوه و بازبینی روش انجام دادن در اولویت قرار دهیم. بعد تعدادی کارهای جدید را اضافه کنیم به فهرست و برای انجام دادنشان ابزار و زمان تعیین کنیم. چند کار هم به عنوانِ کار ذخیره تعیین کنیم تا هرکدام از کارها به دلایل منطقی و قابل قبول انجام نشد، جایگزین شود. این کمک می کند، چارچوب کلیات و اهداف سال جدید معلوم شود. پرتی زمان و توان نداشته باشیم.

قدم دوم؛ شناخت کاتالیزورهای زندگی
یکی از بهترین راه های رسیدگی به چالش های زندگی این است که از دریچه نقاط قوت وارد شویم. ابتدا، نقاط قوت خودمان را بررسی کنیم. کارهایی که به ما انرژی مضاعف برای زندگی داده است. کارهایی که در زمان کوتاهتری نسبت به زمان تعیین یا پیش بینی شده انجام شده اند را در فهرست بنویسیم. کاتالیزور در شیمی به عاملی می گویند که سرعت انجام یک واکنش را به طور مضاعف بالا می برد.
در زندگی عادی هم کاتالیزورها را باید شناخت. اینکه برای مثال این کار بهتر و زودتر انجام شد چون از فلانی مشاوره و کمک گرفتم. راه کوتاه تری برای انجام پیدا کردم. زمانم را مدیریت کردم؛ حرف زدنم با اطرافیان را کمتر کردم، اجازه ندادم بحث و گفتگوها طولانی تر از حد معمول شود و زمان و توان باقیمانده را صرف انجام دادن این کار کردم. وقتی با فلانی رفت و آمد دارم، انگیزه و انرژی ام بیشتر می شود، راه حل های خوبی پیش پای آدم می گذارد. وقتی سست و بی اراده می شوم برای ادامه دادن مادرم، پدرم، همسرم یا...پیگیر و مانع می شود. دوباره شور پیگیری و انجام کار را در دلم زنده می کند. هروقت دو، سه روز سفر می روم برای دو، سه ماه انرژی فوق العاده ای برای کارکردن پیدا می کنم. کاتالیزورها را بشناسیم، شناختشان کمک می کند هروقت به بن بست می رسیم، جرقه و انگیزه ادامه دادن را در ذهن آدم تقویت می کند.

قدم سوم؛ شناخت اکسیدها

آهن، خیلی که در معرض هوا قرار بگیرد به اصطلاح زنگ می زند و اکسید می شود. برای اینکه زنگ نزند و اکسید نشود یک لایه ضدزنگ رویش می کشند. بعضی افکار و رفتار در زندگی مان هست که مثل هوا، آهن درونمان را می خورد؛ مقاومت و تاب آوری مان را کم می کند هرچند مثل آهن محکم و مثل کوه مقاوم بوده باشیم. اکسیدها هر آن عاملی هستند که کار ما را با تاخیر، دلمردگی و نشدن روبرو کرده اند. نشست و برخاست با افرادی که انرژی منفی دارند، اکسید است. افراد منفی افرادی هستند که برای هر راهکار و راه حلی که شما ارائه می دهید یک مشکل می تراشند، یک اما و اگر می آورند و...ما گاهی ناچار به معاشرت با این افراد هستیم، مهم مدیریت روابط است.
یکی دیگر از اکسیدها، رویه اشتباه خود ماست. استفاده از راه یا ابزار اشتباه برای رسیدن به هدف. وقتی قرار است فلان وسیله را برای توسعه کارمان بخریم، نمی توانیم همان دخل و خرج قبل را داشته باشیم. باید به توسعه درآمدمان فکر یا دست کم پس اندازمان را بیشتر کنیم. تا اطلاع ثانوی، مخارج زائد حذف! نمی شود با هزینه های غیرضروری و انتفاعی انتظار داشته باشیم بقیه سرمایه شان را به ما قرض بدهند به خصوص در این شرایط اقتصادی.

گاهی ویژگی هایی مثل ایده آل گرایی کار دستمان می دهد. به قول قدیمی ها سنگ بزرگ، علامت نزدن است. سنگ های بزرگ را کنار بگذاریم، یک گوشه کار را بچسبیم و شروع کنیم. یک کارِ نیمه، راحت تر انجام می شود تا یک کار هرگز شروع نشده. امروز و فردا کردن و تعلل هم از شایع ترین اکسیدهای زندگی است؛ «کار امروز مال امروز و کار فردا مال فردا»؛ این جمله را اگر شعار زندگی مان کنیم زمان برکت پیدا می کند. این سه قدم کلی کمک می کند راه زندگی یک ساله و پیش رو را هموار کنیم. غبارهای درونمان را بشناسیم و با برنامه برای زندگی قدم برداریم. زمان از دست رفته با هیچ گنجی جبران نمی شود.

/انتهای پیام