اولین تجربه رانندگی با مازراتی گریکاله تروفئو، خوبی که می‌توانست بهتر باشد

چندی پیش مازراتی از کراس‌اوور کامپکت جدید خود پرده‌برداری کرد تا به جنگ رقبای پرتعداد خود برود و از این بازار پرسود سهمی کسب کند. گریکاله اما برای رقابت با رقبای اسپرتی مثل بی‌ام‌و X3 M، پورشه ماکان توربو و آلفارومئو استلویو کوادریفولیو، به یک نسخهٔ پرفورمنس بالای قدرتمند نیاز دارد. به همین دلیل، مازراتی نسخهٔ تروفئو را با پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توئین توربوی سوپرکار MC20 تدارک دیده است. البته این موتور در اینجا تضعیف شده و ۵۳۰ اسب بخار قدرت و ۶۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند.

به لطف این نیرو به همراه سامانهٔ چهارچرخ محرک و گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک، تروفئو خودروی سریعی است که ظرف ۳.۸ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این یعنی کراس‌اوور اسپرت مازراتی آن‌قدر سریع هست که بتواند در خط مستقیم با خودروهای اسپرت واقعی سرشاخ شود. پیشرانهٔ V6 این ماشین از تکنولوژی پیش احتراق فرمول یک استفاده می‌کند و قدرت زیادی را ارائه می‌دهد. در این موتور تأخیر توربوی کمی وجود دارد و توربوشارژرها سریع وارد عمل می‌شوند و به پرتاب گریکاله به جلو با سرعتی چشمگیر کمک می‌کنند.

این شتاب سریع با غرش خشنی همراه است که هرچند جذاب‌ترین صدا در این رده نیست ولی لذت‌بخش است. در گریکاله تروفئو سه حالت رانندگی به نام‌های راحت، GT و کورسا تعبیه شده که از طریق ماژول کنترل پویایی خودرو قابل انتخاب هستند. تعویض دنده‌های گیربکس در دو حالت اول نرم و روان و در حالت کورسا کاملاً سریع انجام می‌شود. این حالت همچنین با کاهش دخالت کنترل پایداری، بهترین فرصت را برای سنجش توانایی‌های دینامیکی خودرو فراهم می‌کند. هنگام رانندگی در حالت کورسا، برداشت اولیه حاکی از یک شاسی سرگرم‌کننده با احساس محرک عقب است که این به لطف دیفرانسیل لغزش محدود الکترونیکی عقب حاصل می‌شود.

هرچند سیستم تعلیق بادی تطبیقی استاندارد گریکاله حتی در نرم‌ترین تنظیمات هم سفت احساس می‌شود اما ماژول کنترل پویایی خودرو تعلیق را سفت‌تر می‌کند. البته در صورت انتخاب حالت کورسا می‌توان به‌طور مستقل کمک‌فنرها را به حالت نرم‌تر بازگرداند اما در کل گریکاله تروفئو خودروی خشکی است و در مسیر آزمایشی ما رینگ‌های ۲۱ اینچی آن گاهی روی دست‌اندازهای بزرگ تکان‌های شدیدی را ایجاد می‌کردند. همچنین هرچند کنترل بدنهٔ خودرو هم سفت است ولی چابکی تروفئو حداقل در تجربهٔ کوتاهی که ما با لاستیک‌های زمستانی داشتیم ایده‌آل نبود.

با اینکه فرمان خودرو دقیق و نسبتاً سبک است اما هیچ احساس یا بازخوردی به راننده نمی‌دهد و بنابراین باید به چسبندگی و کشش سامانهٔ چهارچرخ محرک اعتماد کرد. هرچند گریکاله بر اساس نسخه‌ای بشدت اصلاح‌شده از پلت‌فرم جورجیوی آلفارومئو استلویو ساخته شده اما نسخهٔ کوادریفولیوی این کراس‌اوور ایتالیایی حتی اگر از لحاظ تجمل در حد مازراتی نباشد، نسبت به تروفئو ارتباط خیلی بهتری با راننده برقرار می‌کند.

احتمالاً مازراتی قصد داشته با این کار در بین محصولات لوکس و اسپرت استلانتیس، جایگاه مناسبی برای گریکاله تروفئو دست‌وپا کند اما اولین تجربهٔ رانندگی ما نشان داد این خودرو آن شخصیت دوگانه‌ای که بهترین‌های این کلاس مثل پورشه ماکان توربو دارند را ارائه نمی‌کند. فاصلهٔ محوری گریکاله نسبت به دیگر خودروهایی که پلت‌فرم مشترکی با آن‌ها دارد مثل استلویو افزایش پیدا کرده و بنابراین در داخل آن فضای زیادی وجود دارد. در این کراس‌اوور ایتالیایی سرنشینان به خاطر کمبود فضای پا و سر گلایه‌ای نخواهند داشت و ازآنجایی‌که تروفئو از تکنولوژی هیبریدی خفیفی که در مدل‌های ضعیف‌تر GT و مودنا ارائه می‌شود بی‌بهره است، از صندوق بار بزرگ‌تری با حجم ۵۷۰ لیتر برخوردار است.

همچنین کابین گریکاله هم نسبتاً لوکس به نظر می‌رسد و هرچند احساس می‌شد مونتاژ قطعات پروتوتایپ آزمایشی ما می‌توانست کمی سفت‌تر صورت گیرد اما از متریال کابین گلایه‌ای نداشتیم. چرم نرم و تریم‌های فلزی جذاب، داخل گریکاله را زیبا جلوه می‌دهند که این یعنی حتی با وجود قیمتی که می‌تواند به ۷۰ هزار پوند هم برسد، گریکاله از لحاظ جذابیت و کیفیت کابین کاملاً توان رقابت با رقبای این کلاس را خواهد داشت. همچنین این روزها یک خودروی لوکس باید تکنولوژی‌های زیادی داشته باشد و خوشبختانه مازراتی با جدیدترین سیستم اطلاعاتی-سرگرمی خود از این لحاظ هم حرف‌هایی برای گفتن دارد.

مثل MC20، رابط کاربری گریکاله نیز گرافیکی با وضوح بالا را هم در نمایشگر لمسی ۱۲.۳ اینچی و هم روی صفحه آمپر دیجیتالی به نمایش درمی‌آورد. پاسخگویی سیستم خوب است و از قابلیت‌های زیادی مثل اتصال اپل کارپلی و اندروید اتو به همراه سایر سرویس‌های متصل مثل آمازون الکسا بهره می‌برد. در این خودرو یک سیستم کنترل صوتی جدید هم با نام دستیار هوشمند مازراتی ارائه شده است. یکی از جالب‌ترین تکنولوژی‌های داخل گریکاله اما ساعت دیجیتالی آن است. این ویژگی برای اولین بار است که در یک مازراتی ارائه می‌شود و می‌تواند اطلاعاتی دیگری مثل نیروی G را هم نشان دهد.

بااین‌حال، کار با دو نمایشگری که روی کنسول میانی نصب شده‌اند در ابتدا کمی سخت به نظر می‌رسد خصوصاً نمایشگر ۸.۸ اینچی پایینی که سیستم تهویه و تنظیمات صندلی‌ها را کنترل می‌کند. البته وقتی با این نمایشگرها آشنا شوید استفاده از آن‌ها ساده‌تر خواهد شد ولی هنوز هم بهترین طراحی و ترکیب را ندارند. یکی دیگر از مشکلات این ماشین وزن بیش از دو تنی آن است که در کنار پرفورمنس بالا به قاتل بنزین تبدیل می‌شود. البته کسانی که در این کلاس خواهان چنین پرفورمنسی هستند از قبل این موضوع را می‌دانند ولی بااین‌حال، با وجود یک باک ۶۴ لیتری، مصرف سوخت ۱۱.۲ لیتر در هر صد کیلومتر در مسافت‌های طولانی می‌تواند مشکل‌ساز شود.

جمع‌بندی

تروفئو به‌عنوان پرچم‌دار خانوادهٔ گریکاله، در برخی زمینه‌ها خوب است ولی در برخی دیگر باید بهتر شود. تجربهٔ کوتاه اولیهٔ ما نشان داد که هرچند این کراس‌اوور جدید مازراتی شخصیت جذاب و متمایزی دارد اما می‌توانست بهتر از این باشد. بزرگ‌ترین مشکل این ماشین که بیشتر از همه خود را نشان می‌دهد، سواری سفت است. بااین‌حال از سوی دیگر، پرفورمنس چشمگیر خودرو هم ویژگی قابل‌توجهی است. در همین حال، بهبود تکنولوژی و احساس پریمیوم بیشتر در داخل نیز بدان معنا است که برخلاف محصولات قبلی، این مازراتی در نسخهٔ تروفئو خودروی بی‌ارزشی نیست.

مشخصات فنی