متن درباره چتر ؛ جملات و عکس نوشته خاص چتر برای اینستا

در این مطلب از دلبرانه می خواهیم تعداد زیادی شعر و متن درباره چتر خاص و لاکچری مخصوص شبکه های اجتماعی خدمت شما ارائه نماییم.

چنانچه در شبکه های اجتماعی به خصوص اینستاگرام یا توییتر صفحه شخصی یا عمومی دارید و می خواهید در مورد چتر مطلبی منتشر کنید؛

و به دنبال یک متن تعاملی و اثر گذار در این مورد هستید پیشنهاد می کنیم تا انتهای این پست ما را دنبال کنید.

زیرا مجموعه ای گلچین از بهترین اشعار و متن درباره چتر را برای شما عزیزان جمع آوری کرده ایم.

امیدواریم که مورد رضایت شما قرار گیرد … از همراهی شما سپاسگزاریم….

جملات کوتاه و بلند عاشقانه و خاص در مورد چتر

می خواهم این پاییز پیدایش کنم اما

می ترسم او در زیر چتر دیگران باشد

اینجا صدای پا زیاد می شنوم

اما هیچ کدام تو نیستی

دلم، خوش کرده خودش را به این فکر

که شاید پا برهنه بیایی

من همه دنیامو میدم زیر چتر تو بشینم

دلم باران می خواهد

بارانی آرام

اما…طولانی

تا دست در دست قطره هایش…و پا به پای نمناکی اش

تمام کوچه باغها را با پاهایی برهنه قدم زنم

من بغض کنم آسمان ببارد

آسمان بغض کند من اشک بریزم

آن گاه هر دو آرام شویم

عشق یعنی با وجود اینکه قهری باکسی

چتر خود را می دهی،گاهی مبادا ترشود

با من ای دوست

اگر خوب اگر بد باشی

تپش قلب من این است

تو باید باشی

به دلم نشستی ولی دو زانو
معذب نباش
برو عقب قشنگ تکیه بده
پاهاتم دراز کن
این دل فقط جای تو

هر کسی از یار چیزی خواست هنگام وصال

من به محضِ دیدن او خاطرش را خواستم

زمین عروس شد و
آسمان به حرف آمد
چه اتفاقی از این خوب تر
که برف آمد

عشق یعنی

یه طوری نیگاش کنین انگار آدم قحطیه

دلم قدم زدن می خواهد
با یک چتر زیر باران
تو هزار بار بگویی دوست دارم
و من هر بار
صدای باران را بهانه کنم
و بگویم چه گفتی

شنیدم دست باران قصد موهای تورا کرده

برایت چتر آوردم… که باران را بسوزانم

ماجراها زیر باران ماندنی تر میشوند

می روی از پیشم اما روز بارانی نرو

بزن باران به رگبرگ صدای خیس احساسم

بدون چتر می خواهم کنارت گام بردارم

مثل باران بهاری که نمی گوید کِی

بی خبر در بزن و

سر زده از راه برس

من فقط تشنه ی خندیدن لب های توام

جان من جان خودت جان خدا قهر نکن

متن درباره چتر و باران

نخواه فراموشت کنم

آخر کدام درخت در کدام اردیبهشت خانه تکانی کرده است؟

دیوانه من تازه عاشقت شده ام

در هیاهوی جاده ای بی انتها

در سکوتِ سیاهی

با قلبی ترک خورده

بی آنکه به فردا بیاندیشم

بی آنکه تو مرا ببینی

زیر تازیانه ی باران

دیرزمانیست با سیاهی چترم

هم صحبت شده ام

من برقِ قبل از رعد بارانم

از حال چشمانم خبر دارید

چشمان من یک ابر باران زاست

لطفا کنارم چتر بردارید

هنوز

چسبیده ای به چتر و

نمی خواهی باور کنی

باران

اتّفاقی ست

که زیر چتر افتاده است

ایستاده ام
در اتوبوس
چشم در چشم های نا گفتنی اش.

یک نفر گفت:
«آقا
جای خالی
بفرمایید»

چه غمگنانه است
وقتی در باران
به تو چتر تعارف می کنند

طوفان اگر فرو بنشیند عجیب نیست

پایان بی دلیل دویدن نشستن است

در راه عشق، تکیه به تدبیر عقل خویش

با چتر زیر سایه ی بهمن نشستن است

فاضل نظری

می خوانم برای دلتنگی هایت می خوانم برای یکرنگی هایت

و در آن دم که نفس های خورشید

به شماره می افتد

می آسایم در پناه سایه بان دستانت

در نوردیدن این راه

چیزی شبیه سنگ ساخت ، از من و ما

آسمان خستگی ها

اشک ریخت جای باران

و ما با چتر های بسته ،هنوز

انتظار می کشیم بارانی شدن را

آفتاب را دوست دارم
به خاطر پیراهنت روی طناب رخت

باران را
اگر که می بارد
برچترآبی تو

وچون تو نماز می خوانی
من خداپرست شده ام

چتر زرد…
این چترِ زرد را تو ندیده‌ای
روزی آن را برای بارانی خاص خریدم
روزی که باران گرفته بود
و یاد تو پاهایم را به خیابان برد
و یادِ تو تنهایی را
کفِ دست‌هایم گذاشت
زیاده‌روی در پیاده‌روها
هنوزم به جایی نرسانده‌ست
و خیال‌پروازی‌هایم تنها
نبودنت را در ارتفاعِ بلندتری گریسته‌ست
سال‌ها گذشته‌ست
و این خورشیدِ چسبیده به سقفِ اتاق
تنها توانسته زندگی‌ام را به دو نیمه کند؛
روزهای بارانیِ بعد از تو
و روزهای معمولیِ بعد از تو…

گاهی باید
چترت را ببندی
بگذاری باران
آتشی را که در قلبت روشن است
نم نم
خاموش کند

متن درباره چتر برای کپشن

یادم آمد شب بی چتر و کلاهی

که به بارانی مرطوب خیابان

زدم آهسته و گفتم

چه هوایی است خدایی

من و آغوش رهائی

گاهی با عکست
کنار هم روزنامه میخوانیم
گاهی با چترت
زیر باران قدم میزنیم
گاهی با خاطراتت
میز صبحانه را دو نفری میچینیم
گاهی با یاد تو
دو نفره روی نیمکت مینشینیم
گاهی
بی تو هم
میتوان با
تو
زندگی کرد

نزدیکت می شوم بوی دریا می آید
دور که می شوم صدای باران
بگو تکلیفم با چشمهایم چیست
لنگر بیندازم و عاشقی کنم یا چتر بردارم و دلبری کنم

به شیشه می خورد انگشت های باران…آه
شبیه در زدن تو…ولی صدای تو نیست
تو نیستی دل این چتر، وا نخواهد شد
غمی ست باران…وقتی هوا هوای تو نیست

خداوندا
خستــــــــه ام از فصل سرد گــــناه
و دلتـــــــنــگ روزه هـــای پاکـــــم
بارانی بــــــــــــفرست ،چتر گناه را دور انداختم

مدتهاست

چتر منطق را بر سر گرفته ام

تا باران عشق را تجربه نکنم

دیگر توان مقابله با

تب و لرز برایم باقی نمانده است

ای معنی صدها غزل و شعر سپید

لبخند تو را همیشه باید خندید

با چتر خدا بیا به باران بزنیم

تا خیس شود هر آنکه نتواند دید

و شهریور
عاشقی بود
مردد بین ماندن و رفتن
مسافری که
با یک چمدان می آید
و با یک چتر می رود

نیازی به چتر نیست
مژه هایت در باران
سایه بانِ انعکاس تصویر من
در چشمان توست

آمدی زیرچترم
نه برای همراهی بامن
بلکه فقط خیس نشوی
باران که بندآمد
توهم رفتی
بدون خداحافظی

بارون بباره چترت میشم
آفتاب بتابه ابرت میشم
بخوای که بمونی باهام تا ابد
یه نفس هم صدای قلبت میشم

هستند کسانی که
چتر به دست می‏گیرند
و تو را
نمی‏ خواهند

چتر نمیخواهد این هوا تورا میخواهد
فاجعه
آمدن تو بود
نه رفتن ات

متن درباره چتر برای استوری

یک هوای بارانی
چتر نیازی نیست
بگذار باران
عطر بودنت را
در هوایِ شهر پخش کند

هر قطره ی باران یاد تو در دلم زنده می کند
خیال می بافم که آمده ای و زیر چتر رنگی، در آن کوچه ی قدیمی کنارم قدم بر می داری

تو همان بارانی هستی که به زندگی ام برکت بخشیده
و همان چتری که در روزهای بارانی بالای سرم باز می شوی

باران های تند چالش های زندگی را به ما یادآوری می کنند
هرگز برای تمام شدن باران دعا نکن بلکه
از خداوند بخواه تا چتری بهتر در اختیارت قرار دهد

چترت را کنار بگذار و آهسته زیر باران قدم بزن
بگذار قطرات باران غم و درد دیروز را از تنت بشوید و با خود ببرد

زمانی که چتر رنگی ات را باز می کنی
گویی یک آسمان رنگین کمانی در دل ابری ترین هوا
تنها برای تو نقاشی شده است

باران میاید
برگهای زرد درخت پیر
غسل رفتن می کنند
از کوزه سفالین پیرزن دشت
نمناکی زمستان سرد
به دست باستن شناس شهر
می تراود ارام می تراود ارام
و تو ای عزیزترینم
وقتی خواستی به نزدم بیایی
بدون چتر بیا
تا اغوش گرفته ام بوی باران گیرد

گرچه دریای دلم شب همه شب طوفانی است
شهر چشمان من امشب زغمت بارانی است
تو به تیر نگهت بال مرا بشکستی
صید بشسکسته پرم پرزدنم نادانی است
دیده بر هم منه ای ساقی میخانه که من
نیمه شب آیم ومی خوردن من پنهانی است
از نسیم تن تو پیش رود زورق عشق
ور نه پاروی مرا موج جفا ارزانی است
موج بیرحم که شلاق زند ساحل را
حرفش اینست که ساحل گنهش عریانی است
چتر گل را به سرت گیر گر آیی پیشم
شهر چشمان من امشب زغمت بارانی است
هان تو در گوشه میخانه بخوان شعر مرا
گر کسی گفت مخوان گوی به او عرفانی است

زیر آسمان این شهر چتر مهربان یاریست

که اگر مهرش نباشدهیچ کجایی سایبان نیست

در میان یاوه های جمع بدمستان گیتی

منت خدا کشید به ز هر بنده ی خاکیست

ببین اگه بارون بباره چتر میشم

آفتاب بتابه ابرت میشم

حتی اگر
باران بشوی
و بخواهی عاشقانه بباری

هستند کسانی که
چتر به دست می‏گیرند
و تو را
نمی‏ خواهند

نزدیک می‌شوم بوی دریا می‌آید
دور که می‌شوم صدای باران
بگو تکلیف‌ام با چشم‌هایت چیست
لنگر بیاندازم عاشقی کنم
یا چتر بردارم و دلبری کنم

متن کوتاه درباره چتر

حالا که می‌خواهی با دیگران بروی
چتر و بارانی یادت نرود
هوا سرد است
و من نگرانم آن که اکنون با توست
مثل من تو را لای بارانی‌اش جا ندهد

شبی که بارون شدیدی می بارید
دوستی از دوستش پرسید : چرا اینقدر عجله داری ؟
گفت: می ترسم به آخرین اتوبوس نرسم
گفت: من می رسونمت
پرسید: مگه ماشین داری؟
ﮔﻔﺖ:نه، اما چتر دارم!
زندگیتون پر از دوستیهای واقعی

باران که میبارد …
دلم برایت «تنــــگ تـــر» میشود
را می افتم
بدون چتر
من بغض میکنم
آسمان گریه

چَتر را جا می گُذارَم زیرِ باران می رَوَم

راه را گُم کرده ام حالا شتابان می روم

خواستم باشی کنارم.. حیف… چون قسمت نشد

مثل مجنون چَشمِ گریان در بیابان می روم

هوای تو امشب چگونه است

در من امشب

یکی دنبال چتر می گردد

بارون رو دوست نداشت می گفت از خیس شدن لباسم متنفرم

از اون روز به بعد همیشه با خودم چتر می برم شاید بارون گرفت، شاید دیدمش

وقتی چترت خداست

بگذار ابر سرنوشت هر چقدر می خواهد ببارد

وقتی دلت با خداست

بگذار هر کسی می خواهد دلت را بشکند

وقتی توکلت با خداست

بگذار هر چقدر می توانند با تو بی انصافی کنند

وقتی امیدت با خداست

بگذار هر چقدر می خواهند نا امیدت کنند

وقتی یارت خداست

بگذار هر چقدر می توانند نا رفیق باشند

بگذار آسمان ببارد

باکی نیست

تو با خدا بمان

چون چتر خدا بزرگترین چتر دنیاست

بسیاری از ما خداوند را همچون چتری می بینیم که

در روزهای بارانی از آن استفاده می کنیم و

در روزهای آفتابی او را فراموش می کنیم

تو با آن چتر رنگی ات

شکوه باران را دو چندان کرده ای