التهاب شدید سطح چشم و مالش دائم آن می تواند موجب ایجاد این بیماری شود

به گزارش بهداشت نیوز، محمد علی جوادی مسئول محور نحوه مواجهه با بیماران مبتلا به کراتوکونوس، با عنوان این مطلب که قوز قرنیه با افزایش شعاع انحناء آن به صورت نامتقارن منجر به نزدیک بینی توأم با آستیگماتیسم نا منظم و در نتیجه کاهش دید می‌شود، گفت: سن شروع این بیماری عمدتاً دهه دوم و سوم زندگی است.

وی با بیان اینکه قوز قرنیه یک بیماری پیشرونده بوده ولی شدت پیشرفت در دهه سوم و چهارم کاهش می‌یابد، ادامه داد: شیوع بیماری با انجام غربالگری جهت انجام اعمال جراحی قرنیه (اصلاح نزدیک بینی و دوربینی) و پیدایش دستگاه‌های تشخیصی جدید رو به افزایش است.

جوادی با عنوان این مطلب که در پاره‌ای مطالعات ابتلاء به قوز قرنیه تا ۲ درصد از جمعیت را درگیر می‌کند، افزود: هر چند زمینه التهاب (در سطح مولکولی) را در ایجاد آن مؤثر می‌دانند، ولی نوع اولیه آن هنوز یک پدیده بدون التهاب تعریف می‌شود.

وی اظهار داشت: التهاب شدید سطح چشم و مالش دائم آن (ورم ملتحمه بهاره) نیز می‌تواند موجب ایجاد این بیماری شود.

رئیس پژوهشکده چشم و علوم بینایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به عامل وراثت در بروز قوز قرنیه اشاره کرد که هنوز مراحل اولیه مطالعات را طی می‌کند و ولی عامل ارث در ایجاد آن ثابت شده است و افزود: افراد مبتلا باید بدانند که اولاً اینکه بیماری قوز قرنیه کور کننده نیست ولی می‌تواند باعث معلولیت بینایی شود. دوم اینکه احتمال انتقال بیماری به فرزندان وجود دارد. سوم اینکه؛ مراحل اولیه شروع بیماری با نزدیک بینی پیشرونده توأم با آستیگماتیسم عمدتاً نامنظم شروع می‌شود که در صورت بروز آن در فرزندان باید به احتمال ایجاد کراتوکونوس مشکوک شد.

جوادی در ارتباط با راه‌ های درمان قوز قرنیه، اظهار داشت: در صورت تشخیص بیماری، از مالش چشم‌ها باید خودداری شود. به خصوص در مواردی که بیماری زمینه‌ای ورم ملتحمه بهاره نیز وجود دارد که توأم با خارش شدید چشم همراه است.

وی افزود: در صورت پیشرونده بودن بیماری که با انجام تصویر برداری از قرنیه (توپوگرافی) مشخص می‌شود، اقدام پیشگیرانه با استفاده از اشعه ماورا بنفش و قطره ریبوفلاوین اکثراً پیشرفت بیماری را متوقف می‌کند و نیاز افراد به پیوند قرنیه را به تعویق انداخته و یا کلاً مرتفع می‌نماید. این روش حدود دو دهه است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و نیاز افراد به پیوند قرنیه را کاهش داده است.

جوادی گفت: راه دیگر درمان استفاده از حلقه‌های داخل قرنیه است که عمدتاً در موارد متوسط بیماری به شرطی که مرکز قرنیه شفاف باشد انجام می‌پذیرد. نتایج آن متفاوت بوده و علاوه بر آن احتمال نیاز به استفاده از لنز تماسی و یا کاشت لنز داخل چشمی وجود دارد.

استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تاکید کرد: استفاده از لنز تماسی سخت RGP روش بسیار مؤثری در بازیابی دید است و شاید تنها روشی است که دید کاملاً طبیعی جهت بیمار ایجاد می‌کند و هزینه آن نسبتاً ارزان و بازیابی دید خیلی خوب است.

وی افزود: در صورتی که روش‌های درمانی مورد اشاره پاسخگوی ایجاد دید مناسب جهت بیمار نباشد، به عنوان آخرین راه حل عمل پیوند قرنیه توصیه می‌شود که به صورت لایه‌ای و کامل انجام می‌شود ولی قبل از انجام عمل باید به بیمار تفهیم شود که پس از عمل کسب دید مناسب اکثرآً با استفاده از عینک ممکن است و بدون استفاده از عینک، دید طبیعی به ندرت حاصل می‌شود.

جوادی گفت: آسیب پذیری قرنیه پیوند شده در برابر ضربه حتی خفیف، مسئله تهدید کننده بینایی تا آخر عمر است.