تحریک سیستم ایمنی برای مقابله با سرطان مغز به کمک نانوذرات

محققان آمریکایی رویکرد جدیدی را در موش ها مورد بررسی قرار داده اند که بر سد خونی مغزی غلبه کرده و تومورهای محافظی را که در برابر پاسخ ایمنی ساخته می شوند، می شکند.

یه گزارش سیناپرس، دانشمندان دانشگاه میشیگان آمریکا، مولکول کوچکی را شناسایی کرده اند که یک مسیر کلیدی در تومورهای مغزی را مسدود می کند. اما یک مشکل وجود دارد؛ این که چگونه می توان مهار کننده را از طریق جریان خون وارد مغز کرد تا به تومور برسد.

آن ها برای حل این مشکل، با همکاری چندین آزمایشگاه، نانوذره‌ای ساختند که حاوی این مهار کننده باشد و نتایج آن بسیار امیدبخش بوده است.

نانوذرات در مدل‌ های موش، نه تنها مهارکننده را به تومور رساند و با موفقیت، سیستم ایمنی را برای از بین بردن سرطان فعال کرد، بلکه این فرآیند، حافظه ایمنی را نیز تحریک کرد، به طوری که از بازگشت تومور نیز جلوگیری نمود.

یافته ها نشان می دهند که درواقع این رویکرد جدید نه تنها می تواند تومورهای مغزی را درمان کند، بلکه از عود آن جلوگیری کرده یا آن را به تاخیر می اندازد.

محققان می گویند: امروزه با وجود افزایش احتمال بقا در بسیاری از انواع سرطان، گلیوما همچنان چالش برانگیز است و تنها 5 درصد از بیماران تا پنج سال پس از تشخیص، زنده می مانند.

گلیوم ها اغلب به درمان های سنتی مقاوم هستند و محیط داخل تومور، سیستم ایمنی را سرکوب می کند و این مسئله درمان های جدید مبتنی بر ایمنی را بی اثر می سازد.به گزارش سیناپرس، علاوه بر این با در نظر گرفتن چالش عبور از سد خونی مغزی، ارائه درمان های موثر برای این تومورها دشوارتر می شود.

دانشمندان مهارکننده مولکولی کوچک AMD3100 را برای جلوگیری از عملکرد CXCR12، توسعه دادند. CXCR12 یک سیتوکین آزاد شده توسط سلول های گلیوم است که یک سپر در اطراف سیستم ایمنی ایجاد می کند و از شلیک آن در برابر تومور مهاجم جلوگیری می کند.

محققان در مدل‌ های گلیوم موشی نشان دادند که AMD3100 از اتصال CXCR12 به سلول ‌های میلوئیدی سرکوب ‌کننده سیستم ایمنی جلوگیری می ‌کند. در نتیجه خلع سلاح این سلول ها، سیستم ایمنی دست نخورده باقی می ماند و می تواند به سلول های تومور حمله کند.

اما AMD3100 برای رسیدن به تومور مشکل داشت. این دارو به خوبی از طریق جریان خون عبور نمی کرد و از سد خونی مغزی نمی گذشت، مشکلی کلیدی در ورود داروها به مغز.

بنابراین محققان نانوذرات مبتنی بر پروتئین را برای محصور کردن این بازدارنده، به امید کمک به عبور آن از جریان خون، تولید کردند. آن ها متوجه شدند که تومورهای گلیوما رگ های خونی غیرطبیعی ایجاد کرده و در جریان طبیعی خون اختلال ایجاد می کنند.

آن ها نانوذرات حاوی AMD3100 را به موش های مبتلا به گلیوما تزریق کردند. این نانوذرات حاوی یک پپتید بر روی سطح خود بودند که به پروتئینی که اغلب در سلول‌ های تومور مغزی یافت می ‌شود، متصل می ‌شود. این نانوذرات در حین حرکت به سمت تومور، AMD3100 را آزاد کردند که یکپارچگی عروق خونی را بازیابی کرد.

سپس نانوذرات می توانند به هدف خود برسند، جایی که دارو را آزاد کرده و بنابراین ورود سلول های میلوئیدی سرکوب کننده سیستم ایمنی را به توده تومور مسدود می کنند. این فرایند به سلول‌ های ایمنی اجازه می ‌دهد تا تومور را از بین ببرند و پیشرفت آن را به تاخیر بیندازند.

به گفته پژوهشگران، مطالعات بیشتر بر روی موش ‌ها و رده ‌های سلولی بیمار نشان داد که ترکیب نانوذره AMD3100 با پرتودرمانی، تاثیر آن را افزایش می دهد.

به گزارش سیناپرس، نتایج تحقیقاتی فوق در ACS Nano منتشر شده اند.

ترجمه: سنا دلفیه