مقایسه‌ می بند 7 با می‌ بند 6 و 5؛ سه نسل در یک قاب

شیائومی مدتی قبل از می بند ۷ با قابلیت‌های فراوان و قیمت بسیار مناسب رونمایی کرد. این محصول اگرچه زبان طراحی نسل‌های گذشته را حفظ کرده اما یک سری قابلیت‌های خوب دارد که آن را با سایر مچ‌بندها از این سری متمایز می‌کند. از آن‌جایی که در بسیاری مواقع، تفاوت بین می بندها خیلی چشمگیر نیست، تصمیم گرفتیم به مقایسه‌ی می بند ۷ با دو نسل قبل یعنی می بند ۶ و ۵ بپردازیم تا ببینیم آیا واقعا ترجیح این مدل به مدل‌های گذشته منطقی است یا خیر.

از زمانی که شیائومی از می بند ۴ رونمایی کرده تاکنون، همیشه در بررسی‌ها به یک نتیجه می‌رسیدیم و آن هم این بود که اگر مچ‌بند هوشمند ندارید، منطقی است مدل جدیدتر را خریداری کنید اما در صورت داشتن یک مدل قدیمی‌تر، فروش آن و خرید مدل جدید خیلی کار عاقلانه‌ای نیست چرا که میزان تغییرات غالبا آنقدر زیاد نبود که ارزش این همه کار را داشته باشد.

البته شیائومی معتقد است این‌بار داستان فرق می‌کند. شرکت چینی مدعی شده می بند ۷ آنقدر قابلیت خوب دارد که ارزش خرید آن را در مقایسه با نسل‌های قبل دوچندان می‌کند. در نتیجه تصمیم گرفتیم به مقایسه‌ی سه نسل متفات از این سری بپردازیم تا در درجه‌ی نخست، ارزش خرید مدل جدید به خودمان ثابت شود و در درجه‌ی دوم اینکه ببینیم آیا ادعاهای شیائومی حقیقت داشته یا خیر. توجه داشته باشید چون شیائومی می بند ۷ وارد بازار جهانی نشده، بنابراین فرصتش فراهم نیست تا به صورت خیلی جزئی به بررسی تغییرات بپردازیم. اما به محض عرضه‌ی جهانی این محصول، حتما یک مطلب را به آن اختصاص خواهیم داد.

انتظار می‌رود در پایان این بررسی، می بند ۷ برنده‌ی بی چون و چرا باشد اما همیشه اینطور نیست و ممکن است گاهی اوقات نتیجه‌ی متفاوت و دور از انتظاری رقم بخورد. بنابراین بدون فوت وقت می‌پردازیم به این مقایسه تا ببینیم چه نتیجه‌ای رقم می‌خورد.

شیائومی می بند ۷ در مقابل می بند ۶ و ۵؛ بررسی تفاوت و شباهت روی کاغذ

اگر بخواهیم با توجه به مشخصات روی کاغذ نظر بدهیم، به نظر می‌رسد خرید مدل می بند ۷ حتی در صورتی که می بند ۶ داشته باشید هم منطقی به نظر می‌رسد. البته باید دید کیفیت و دقت سنسورها تا چه اندازه بهبود داشته است چون در می بند ۶، از این حیث شاهد پیشرفت خوبی نبودیم در نتیجه این محصول علی‌رغم پشتیبانی از تقریبا سه برابر حالت ورزشی مختلف، ارزش خرید خیلی بالاتری در مقایسه با نسل قبل نداشت.

اگر می بند ۷ بتواند از لحاظ دقت سنسور، به شکل محسوسی بهتر از نسل گذشته باشد، با وجود پشتیبانی از چهار برابر حالت ورزشی مختلف و باتری و نمایشگر بزرگ‌تر، قطعا ارزش خرید بسیار بالایی خواهد داشت به گونه‌ای که اگر آن را نخرید، ضرر کرده‌اید. متأسفانه بررسی این موضوع فعلا از عهده‌ی ما خارج است تا این محصول وارد بازار جهانی شود.

برتری‌های می بند ۷ در مقایسه با دو نسل قبل

از جمله برتری‌هایی که می‌بند ۷ در مقایسه با دو نسل قبل دارد این است که اکنون نمایشگر آن بزرگ‌تر شده و فضای بیشتری برای کار در اختیار کاربر قرار می‌دهد. علاوه بر این‌ها، کیفیت و وضوح تصویر آن هم افزایش داشته است که از جمله نکات مثبت می بند ۷ به حساب می‌آید. همچنین نماینده‌ی جدید شیائومی از نمایشگر همیشه روشن هم پشتیبانی می‌کند که یکی از بهترین و مورد نیازترین حالت‌هایی است که هر ساعت یا مچ‌بند هوشمند خوب باید داشته باشد. متأسفانه این قابلیت در دو مدل دیگر در دسترس نیست.

در کنار ارتقای نمایشگر، ارتقای باتری را هم شاهد هستیم. البته شیائومی مدعی شده بود می بند ۶ در حالت معمولی می‌تواند ۱۴ روز دوام داشته باشد که طبق بررسی‌های شخصی، این مدت فقط ۱۰ روز آن هم در شرایطی بود که تمام سنسورهای ساعت غیرفعال بودند و عملا فقط با آن ساعت و تاریخ را چک می‌کردم. در صورت استفاده‌ی سنگین هم چیزی در حدود ۵ تا ۷ روز شارژدهی را از آن شاهد بودم. باتری می بند ۵ هم درست مثل این محصول، ۱۲۵ میلی‌آمپر ساعت ظرفیت دارد و همین مدت زمان دوام میاورد.

در می بند ۷، شیائومی ظرفیت باتری را به ۱۸۰ میلی‌آمپر ساعت ارتقا داده و مدعی شده اکنون کاربران تا ۱۵ روز می‌توانند در حالت عادی با آن کار کنند. این ارتقا واقعا محسوس است ولی حتی اگر تا ۱۵ روز هم دوام نداشته باشد، می‌توانیم بگوییم ادعای قبلی شیائومی را تا حدودی عملی می‌کند. یعنی ۱۴ روز در صورت استفاده‌ی معمولی و چیزی حدود ۷ تا ۸ روز در صورت استفاده‌ی سنگین.

می بند ۷ همچنین از ۴ برابر حالت ورزشی بیشتر در مقایسه با می بند ۶ و تقریبا ۱۱ برابر بیشتر از می بند ۵ بهره می‌برد تا بدین ترتیب بتواند هر نوع فعالیتی را که انجام می‌دهید، به سرعت شناسایی کرده و اطلاعات مربوط به آن را از طریق اپلیکیشن برای شما ارسال کند. این محصول اکنون در صورتی که مشکلی در نتیجه‌ی پایش اکسیژن خون شما وجود داشته باشد (کمتر از ۹۰٪)، به شما هشدار می‌دهد. این سنسور اکنون نه به خواست کاربر بلکه به صورت پیوسته وضعیت اکسیژن خون را اندازه‌گیری می‌کند تا مشکلی کاربر را تهدید نکند. این قابلیت خصوصا در این دوره که بیماری‌ها افزایش پیدا کرده بسیار کاربردی خواهد بود به این شرط که عملکرد دقیقی داشته باشد. در می بند ۶، سنسور پایش اکسیژن خون فقط در خواب به صورت پیوسته وضعیت کاربر را مورد بررسی قرار می‌داد و نه در هر شرایطی. در مدل جهانی می بند ۵ هم که اصلا خبری از این سنسور نیست چون شیائومی آن را به مدل عرضه شده در چین محدود کرده است.

می بند ۷ همچنین از ۴ نوع معیار سلامتی جدید پشتیبانی می‌کند تا بدین ترتیب برای ورزشکاران حرفه‌ای یک گزینه‌ی جذاب باشد. این چهار حالت عبارت‌اند از: حداکثر ظرفیت هوازی، توصیه‌هایی برای تمرینات هوازی و غیرهوازی که به کاربران کمک می‌کند بدانند چقدر می‌توانند روی خود فشار بیاورند تا چربی‌های اضافی را بسوزانند یا عضله‌سازی کنند، فشار تمرین و همچنین مدت زمان ریکاوری. فشار تمرین (Training load) هم بر اساس استانداردی که نمونه‌ی آن را در ساعت‌های هوشمند گارمین شاهد هستیم، تأثیری را که آخرین تمرین کاربر روی سلامتی او داشته برایش به نمایش می‌گذارد. این چهار قابلیت در دو مدل قبلی می بند در دسترس قرار ندارند.

چرا می بند ۷ نمی‌تواند ارزش بیشتری از نسل قبل داشته باشد؟

اگر بخواهیم یک نقطه ضعف در این محصول اشاره کنیم، آن، نبود GPS مستقل خواهد بود که باعث می‌شود کاربر همچنان به گوشی خود برای کارهای مربوط به GPS وابسته باشد. اگر فقط به خاطر GPS به دنبال خرید مچ‌بند جدید بودید، با همان مچ‌بند قدیمی خود سر کنید چون از چنین قابلیت جذابی در می بند ۷ هم خبری نیست.

نتیجه؛ می بند ۷ یا می بند ۶ و ۵؟

اگر به دنبال محصولی هستید که از قابلیت‌های بیشتری بهره می‌برد، نمایشگر بزرگ‌تری دارد، باتری پرظرفیت‌تری دارد، از سنسورهای بیشتری بهره می‌برد، اطلاعات بهتر و جامع‌تری را در اختیارتان قرار می‌دهد و از نمایشگر همیشه روشن پشتیبانی می‌کند، می بند ۷ می‌تواند انتخاب جذاب‌تری باشد. حتی اگر می بند ۶ یا ۵ دارید، ارتقا به این نسل منطقی خواهد بود و توصیه می‌شود، البته اگر به این همه قابلیت جدید واقعا نیاز دارید. اما اگر به دنبال قابلیتی مثل GPS هستید، باید بگوییم در این نسل اتفاق جذابی از این حیث نیفتاده است.