آشنایی اعضای انجمن عکاسان کانون سمنان با عکاسی منظره

به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، مژگان سیدمفید مربی هنری مجتمع و مرکز فرهنگی‌هنری شماره یک کانون سمنان و نماینده انجمن عکاسان نوجوان استان از برگزاری بیست‌ودومین ‌جلسه‌ی این انجمن، پیش از ظهر چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱ با موضوع عکاسی منظره، خبر داد و گفت: اعضا و مربیان در این جلسه‌ی مجازی با تدریس معصومه آقایی کارشناس ارشد عکاسی با چگونگی عکاسی از منظره آشنا شدند.

آقایی در ابتدای سخنانش ضمن ابراز خرسندی از حضور دوباره در جمع اعضا و مربیان کانون سمنان در تعریف عکاسی منظره اظهار داشت: هر چیزی که در فضای بیرون باشد مانند درخت، برگ، آسمان، مزرعه، بیابان، ویرانه‌های پس از جنگ، دریا، مکان‌های صنعتی و... تا جایی که تبدیل به پرتره نشود، منظره به شمار می‌رود.

وی در ادامه افزود: بسیاری از ژانرهای عکاسی به‌دلیل قدمت و جامعیت هنر نقاشی از این هنر سرچشمه گرفته است؛ بنابراین بایست ریشه‌ی آن‌ها را در نقاشی بیابیم.

آقایی یادآور شد: ژانر منظره در نقاشی با اثر کلود لورین در قرن هفدهم آغاز شد و تا قبل از این تاریخ، نقاشیِ منظره به‌صورت ژانر جدا مطرح نبود و به‌تدریج نقاشان به این ژانر علاقه‌مند شدند و دو نوع رویکرد مهم، یکی نگاه زیبا(نقاشی‌هایی که طبیعت در آن‌ها بسیار زیبا و تماشایی بود) و دیگری نگاه متعالی(نقاشی‌هایی که طبیعت را بسیار متعالی و قدرتمند؛ حتی تهدیدآمیز و ترسناک نشان می‌داد)، به‌وجود آمد.

مهمان انجمن عکاسان کانون سمنان خاطرنشان کرد: هنرمندان گروه دوم، هنرمندانی هستند که آن‌ها را به نام هنرمندان رومانتیک می‌شناسیم و این دو نگاه نمایانگر این است با وجود این‌که طبیعت و منظره چیزی بیرون از ماست؛ ولی ارتباط تنگاتنگی با ذهنیت ما دارد و هرکس می‌تواند از یک منظره با نگاه‌های متفاوتی اثر هنری به‌وجود آورد.

وی هم‌چنین با بیان این‌که عکاس‌ها در شروع، عکاسی را با همین دو رویکرد آغاز کردند، گفت: عکاسی هم‌زمان با رواج وسایل نقلیه و آسان‌شدن سفرها و رواج گردشگری ابداع شد و به تدریج گردش در طبیعت به‌عنوان یک کار فرهنگی مورد توجه واقع شد و از طرفی هم با توجه به این‌که هنوز سفر کردن مثل امروزه کار راحتی نبود، بسیاری از عکاسان به مناطق مختلف سفر می‌کردند و از مناظر مختلف عکس می‌گرفتند و این عکس‌ها را به‌صورت کارت‌پستال به مردم می‌فروختند.

آقایی در بخش دیگری از سخنانش، ناشناخته‌بودن بسیاری از مکان‌ها در کشور پهناور آمریکا را باعث رونق و پیشرفت عکاسی منظره، عنوان و تأکید کرد: دولت آمریکا تعدادی عکاس استخدام کرد تا به مناطق ناشناخته سفر کنند و از این مناطق، عکس تهیه کرده و در اختیار دولت آمریکا قرار دهند و با انتشار عکس‌ها در بین مردم موجب علاقه‌مندی آن‌ها به سفر و زندگی در این منطقه شوند.

وی در ادامه افزود: بعد از جنگ شمال و جنوب آمریکا برای شناخته‌شدن منطقه‌ی غرب آمریکا، عکاسی مکان‌نگاری یا توپوگرافی رواج پیدا کرد، به این معنی که از آن مناطق، عکس مستند تهیه می‌شد و عکاسان توپوگراف، نقش عمده‌ای در مهاجرت مردم به مناطق ناشناخته و هم‌چنین تشکیل پارک‌های ملی داشتند.

آقایی تصریح کرد: از سال ۱۹۷۰ به بعد، توجه برخی عکاسان منظره، به این مسئله جلب شد که ردّ پای انسان در طبیعت همه‌جا به چشم می‌خورد، آن‌ها اسم خود را مکان‌نگارهای جدید گذاشتند و در عکس‌های خود با نگاه خیلی سرد و بی‌احساس، عکس‌های منظره را با نشانه‌هایی از حضور انسان مانند شهرها و مناطق صنعتی نشان دادند؛ البته در کنار این عکاسان، عده دیگری هم بودند که نگاه خود را به تخریب طبیعت توسط انسان با اتفاق‌هایی مانند جنگ‌ها و مانورهای نظامی معطوف کردند.

مهمان انجمن عکاسان کانون سمنان یادآور شد: در سال‌های پایانی قرن بیستم با رواج هنر مفهومی به این معنی که هنرمند تلاش می‌کرد در اثر هنری خود مفهوم خاصی را بیان کند، نوعی هنر با عنوان land art (هنر زمینی) مطرح شد که آن‌ها تغییری در طبیعت به‌صورت کار گذاشتن چیزی در زمین یا انجام چیدمانی خاص، ایجاد می‌کردند و درواقع این‌کار نوعی دستکاری در طبیعت بود با وجود این‌که این هنرمندان خودشان معتقد بودند که این تغییرات هنرمندانه است؛ اما عده‌ای از آن‌ها انتقاد کرده و از تخریب‌هایی که در طبیعت به‌وجود آورده بودند، عکس‌های انتقادی گرفتند.

گفتنی است، آقایی در پایان سخنانش از اعضا خواست تا برای آشنایی بیش‌تر با مطالب ارائه‌شده در جلسه، با موضوع طبیعت، عکاسی کرده و در جلسه‌ی بعدی به نقد و بررسی آثار بپردازند.